به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از وبگاه خامنه ای دات آی آر، نیمه‌ی شهریور سال 1363 خورشیدی بود. با گذشت شش سال از پیروزی انقلاب اسلامی، هنوز هیچ‌کدام از رؤسای جمهوری اسلامی ایران به شهر یا کشور خارجی‌ای سفر نکرده بودند. حساسیت رخدادهای جنگ تحمیلی و بیش از همه، بحران‌های داخلی که یکی پس از دیگری همه‌ی نیروهای دولت و ملت را صرف مبارزه با معارضان انقلاب می‌کرد، فرصتی برای دید و بازدیدهای بین‌المللی باقی نگذاشته بود.
در این شرایط، نخستین سفر خارجی یک رئیس‌جمهور در تاریخ ایران، زمانی رقم خورد که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رئیس‌جمهور وقت کشورمان، به دعوت «حافظ اسد» رئیس‌جمهور فقید سوریه، راهی «دمشق» شدند. این سفر که در پانزدهم شهریور 1363 آغاز و به مدت هفت روز ادامه پیدا کرد، آغاز یک دور سفر منطقه‌ای بود که افزون بر سوریه، کشورهای لیبی و الجزایر را نیز دربرمی‌گرفت. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و هیأت همراه ایشان در جریان این سفرها، به مذاکره و گفت‌وگو با سران کشورهای مذکور پرداختند. علاوه بر اهداف دوجانبه‌ی سیاسی و نظامی، هدف اصلی این مذاکرات، منزوی‌تر کردن رژیم صهیونیستی و مقابله با روند سازش در میان کشورهای عربی بود.
