به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، مرغ بدون پر یا به تعبیری همان «مرغ برهنه»، یک نژاد عجیب و وحشتناک از مرغ است که توسط تیمی از محققان به رهبری «آویگدور کاهانر» در دانشکده ژنتیک موسسه کشاورزی Rehovot، تل آویو، ایجاد شده است.
این مرغ همچنین به عنوان «مرغ برهنه» نیز شناخته می‌شود، هدف پس پشت این هیولای ساخته دست بشر، ایجاد مرغی بود که در مقایسه با مرغ معمولی که همه ما می‌شناسیم و دوست داریم، ارزان تر، راحت‌تر و کارآمدتر باشد.
جالب اینجاست که این نژاد عجیب از نظر ژنتیکی اصلاح نشده است. این مرغ‌ها حاصل تلاش 50 ساله با استفاده از روش‌های پرورش طبیعی هستند. در چند دهه گذشته، دانشمندان مرغ‌های «گردن‌لخت» را با مرغ‌های گوشتی سنتی تلاقی داده تا در نهایت این پرنده طبیعی بدون پر را ایجاد کنند.
جای تعجب نیست که بسیاری از مردم و البته فعالان حقوق حیوانات به استفاده از این نژاد اعتراض دارند و دلیل آن این است که مرغ‌های بدون پر بیشتر از مرغ‌های معمولی کنونی رنج می‌برند. به عنوان مثال، آن‌ها بیشتر مستعد ابتلا به انگل، نیش پشه و آفتاب سوختگی هستند. از سوی دیگر، دانشمندان پشت این نژاد عجیب و غریب، با ذکر تمام مزایای مرغ‌های برهنه نسبت به سایر نژاد‌های «معمولی» این ایده‌ها رد می‌کنند.
به گفته تیم تحقیقاتی تولیدکننده این نژاد، این پرندگان بدون پر هنگام مصرف گوشت‌شان توسط انسان‌ها هیچ خطری برای سلامتی ندارند. کم و بیش طعم آن‌ها یکسان است و ارزش غذایی یکسانی دارند. علاوه بر این، آن‌ها دارای مزایای خاصی هستند، از جمله:
رشد سریعتر.
گوشت آن‌ها چربی کمتری دارد.
آن‌ها محیط زیست پسند هستند و برای تولید مقدار مساوی گوشت با مرغ‌های معمولی به غذای کمتری نیاز دارند.
آن‌ها می‌توانند بهتر با آب و هوای گرم سازگار شوند.
این نژاد دوستدار محیط زیست است، زیرا برای پخت و پز نیازی به کندن پر ندارند، فرآیندی که مقادیر زیادی آب را با پر‌ها و بافت‌های چربی آلوده می‌کند.
از طرف دیگر بسیاری از مرغ‌ها به دلیل ضربان بالای قلب آن‌ها در شرایط تنش گرمایی نمی‌توانند زندگی کنند به عنوان مثال در هند مرغ‌های پردار نمی‌توانند فشار گرمایی زیادی را تحمل کنند و به همین دلیل سیستم‌های خنک‌کننده در مرغداری که شامل آب‌پاش‌ها نیز می‌شود در هند بسیار ضروریست، اما این کار هزینه بسیار زیادی دارد و بهای تمام شده مرغ‌ها برای مصرف و همچنین هزینه انرژی مصرفی را بالا می‌برد. در حقیقت، با توجه به اینکه این پرندگان پر تولید نمی‌کنند، همه موارد فوق کاملاً منطقی به نظر می‌رسند.
با در نظر گرفتن هر دو جنبه تجاری و انسانی، می‌توان گفت که نژاد مرغ برهنه دارای معایبی است:
مرغ‌های برهنه در مناطق خنک و سرد به سختی زنده می‌مانند.
بیشتر مستعد ابتلا به انگل ها، پشه‌ها و آفتاب سوختگی هستند. حتی در برابر گرد و غبار و گل و لای نیز آسیب‌پذیرتر هستند.
نر‌ها گاهی اوقات جفت گیری نمی‌کنند، زیرا پر‌ها در برخی از فرآیند جفت گیری (بال زدن، نشان دادن آن‌ها و غیره) لازم است.
ماده‌ها به طور معمول در طول فرآیند جفت گیری توسط ناخن و منقار خروس آسیب می‌بینند، زیرا آن‌ها هیچ پری برای محافظت از پوست خود ندارند. به همین دلیل، پرورش دهندگان معمولاً ناخن‌های نر‌ها را کوتاه می‌کنند.
محافظت از جوجه‌ها توسط والدین بسیار سخت است، زیرا آن‌ها پر ندارند تا گرمای مورد نیاز جوجه‌ها را تأمین کنند.
اکثریت قریب به اتفاق مرغ‌ها (حدود 75 درصد) در شرایطی رشد می‌کنند که ممکن است سال‌های بعد این شیوه پرورش جوابگو نباشد. البته همین امر در مورد سایر حیواناتی که به طور فشرده پرورش می‌یابند، مانند گاو و خوک نیز صادق است.
برخی نیز بر این عقیده هستند که این نمونه استفاده بیمارگون از علم است و حتی نشان‌دهنده نوع پیشرفت علمی در کشور‌های در حال توسعه است. از طرف دیگر مصرف‌کنندگان در رفتار تغذیه‌ای خود به هیچ عنوان با این نژاد موافق نبودند چرا که ترس از مصرف هورمون‌های غیرعادی همچنان وجود دارد.
