عاشقانه های روزمره «مهراوه شریفی نیا»

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از افکارنیوز، مهراوه شریفی نیا با انتشار این عکس نوشت:

دوست داشتید چهارمین جمعه ی تابستانِ خود را چگونه بگذرانید؟

جواب:

به نام خدا

دوست داشتم در چهارمین جمعه ی تابستان کسی که فلفل های رنگی و هویج ها را خورد می کند نباشم.

دلم می خواست فلفل سبزی باشم که با عشق به تکه های درشت تقسیم می شود یا فلفل قرمزی که با دقت باریک می گردد یا هویجی که گرد گرد بریده می شود تا ظرف غذا را خوش رنگ تر کند.

در چهارمین جمعه ی تابستان دوست داشتم چیزی باشم که نشانه ی عشق ورزیدنِ کسی به کسی است؛ قطعه ای که عاشقانه ساخته می شود، دستی که عاشقانه نوازش می کند، هدیه ای که عاشقانه خریده می شود، غذایی که عاشقانه طبخ می شود، شعری که عاشقانه نوشته می شود، دلم برایت تنگ شده ای که عاشقانه گفته می شود، نگاهی که عاشقانه بر چشمی گره می خورد و بوسه ای که عاشقانه بین دو لب حیات می یابد.

تابه را روی گاز می گذارم، فلفل های رنگی و هویج را در روغن زیتون و پودر سیر تفت می دهم، سبزیجات را به سس پستو و شوید آغشته می کنم و با کمی نمک همه را هم می زنم.

فکر می کنم عشقی که در غذای خانه ریخته می شود،

هیچ جای دیگری نیست.

پی نوشت:

۱.سنگ بدگوهر اگر کاسه ی زرین بشکست

قیمت سنگ نیفزاید و زر کم نشود

«سعدی»

«گلستان، باب هشتم»

۲.لذتی که در عفو هست در انتقام نیست.

۳.بعضی وقت ها به طرز غم انگیزی ازت محافظت می شه. ولی باز هم خوبه، از آسیبِ بیشتر جلوگیری می کنه. گاهی باید خدا رو بابت غرور زیادی که در وجود آدم های دیگه گذاشته شکر کرد.

۴.پشتکار، تداوم، استمرار...

۵.برکت اومد.

۶.وقتی زیاد می نویسی دستت جوهری می شه.

وقتی کارِ خونه انجام می دی بدنت می خوره این ور و اون ور و کبود می شه.

وقتی آشپزی می کنی ممکنه دستت رو ببُری یا بسوزونی.

وقتی باغچه رو بیل می زنی خاک می ره توی دماغت و عطسه و سرفه می کنی.

ولی اگه بشینی و کاری نکنی آسیب نمی بینی و بدنت سالم و لطیف باقی می مونه.

من عاشق انگشت های جوهری و ناخن های کوتاه و جای بریدگی و تاول و زخم و کبودی ها هستم.

اونا نشونه ی همه ی لحظه هایی هستن که با عشق نوشتیم، کار کردیم، ساز زدیم، آشپزی کردیم یا گل کاشتیم.

نشونه های لذت بردن از زندگی.

۷.خواهر داشتن یکی از بهترین موهبت های جهانه.

یه دونه خیلی خوبش رو دارم که عزیزترینمه، به معنای واقعیِ کلمه.

خدا رو شکر.

ناراحتی های «مریم مومن» از خودش