ادامه جنجال حضور «بنیامین» در دورهمی/ کار بسیار ناشایست

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از افکارنیوز، نهم فروردین بود که بنیامین بهادری خواننده پاپ، مهمان برنامه « دورهمی » شد. او در این برنامه قطعه معروف «بوی عیدی» یا همان «کودکانه» را اجرا کرد؛ قطعه ای که تقریباً هر ایرانی آن را شنیده و از آن خاطره دارد. اما اشعار این قطعه با اثری که شهیار قنبری سروده، زمین تا آسمان تفاوت داشت. تغییر واژه ها و جایگزین کردن واژگان سطحی موجب واکنش های منفی زیادی در فضای مجازی شد و البته واکنش ها تنها به فضای مجازی ختم نشد.

بنیامین هیچ اجازه ای از شهیار قنبری برای وام گرفتن از شعرش نگرفته بود. قنبری در واکنش به این اتفاق در فضای مجازی نوشت: «آقای بنیامین بهادری به شکل گستاخانه و بی شرمانه ای در متن ترانه دست می برد و هر چه دم دست اش است را ول می کند در متن ترانه: بوی لنگه کفش، بوی جارو، بوی دمپایی…»

واکنش اسفندیار منفردزاده، آهنگساز این قطعه هم در قالب این جملات عنوان شد: «آقای بنیامین، شما در دستبرد به آهنگ من و شعر شهیار قنبری بی شرمی کرده اید … کار شما دستبرد و سرقت است و هیچ چیز دیگری نیست… یعنی رواست که شما را سارق بنامم…». البته گفته می شود اسفندیار منفردزاده قرار است از طریق مراجع قضایی این ماجرا را پیگیری کند.

کار بسیار ناشایست

خشایار اعتمادی خواننده موسیقی پاپ درباره خواندن قطعه کودکانه با تغییرات اعمال شده توسط بنیامین بهادری در برنامه دورهمی، به خبرنگار ما گفت: در ابتدا باید بگویم که من راجع به این خواننده اظهارنظر نمی کنم و نظری راجع به او ندارم. چون با آثارش خیلی خوب آشنایی ندارم و به آنها گوش نکرده ام. ولی درباره این اتفاق باید بگویم که این کارِ بسیار ناشایستی است. به هرحال مردم با این اثر، خاطرات بسیاری دارند. حدود ۱۰ سال پیش از ایشان در جایی سؤال کردند که نظرت راجع به صداهای خوانندگان مختلف چیست. راجع به من گفته بودند نظری راجع به صداهای ژنریک، یعنی صداهایی که مقلد هستند، ندارم. ایشان بدون اینکه شناختی از من داشته باشند این مطلب را عنوان کرده بودند در حالی که اصلاً در آن جایگاه نبودند.

اولین چیز حفظ حرمت به پیشکسوتان است

وی در ادامه افزود: اگر کسی به شهرت می رسد باید اولین چیز حفظ حرمت پیشکسوتانش باشد. ایشان ۱۰ سال بعد از من وارد این حرفه شدند. من در آن زمان خیلی کوتاه آمدم و حرفی نزدم. اما شاید آن موقع باید واکنشی نشان می دادم و می گفتم شما در جایگاهی نیستید که بخواهید در مورد آثار و صدای من اظهارنظر کنید. اگر من در آن زمان این برخورد را با او می کردم، شاید به همین آهنگ های خودش اکتفا می کردند و همان راه را ادامه می دادند. کاش ایشان همان مسیر را می رفتند و اگر من آن روز نجابت به خرج نمی دادم و برخورد صحیحی با ایشان می کردم، شاید دیگر به خودش اجازه نمی داد یک باره اسائه ادبی در کار پیشینه های موسیقی پاپ کند. موسیقی پاپ حدود ۱۵ تا ۲۰ سال بعد از انقلاب دچار یک سوءتفاهم شد و به دلایلی واقعاً خاموش شد و عده ای از جمله خود من، دوباره آن را راه اندازی کردیم؛ ولی این دلیل نمی شود که ما فراموش کنیم موسیقی پاپ پیشینه ای نزدیک به ۷۰_۶۰سال در این مملکت دارد و مؤلف هایی پیش از انقلاب در این حوزه از موسیقی فعال بودند و آثار بسیار خوب و مانایی را ساختند.

نباید به عنوان ایرانی، حقشان ضایع شود

خواننده آلبوم «دلشوره» درباره شاعر و آهنگساز قطعه کودکانه بیان کرد: آقای اسفندیار منفردزاده به هرحال به گردن موسیقی پاپ، موسیقی فیلم، ترانه و ... حق دارد. شهیار قنبری ترانه سرای بسیار بزرگ این مملکت است. هرچند که ممکن است اختلاف سلیقه یا اختلاف نگاه با مسئولان و تصمیم گیرندگان داخل کشور داشته باشد، اما دلیل نمی شود که وزن اینها را در حوزه ترانه یا شعر نادیده بگیریم و یک اثری را که در واقع مردم ایران ۵۰ سال با آن خاطره دارند و شعر بسیار زیبایی هم دارد، به این شکل خوانده شود.

شعری که از برق کفش جفت شده در گنجه ها یا از بوی یاس جانماز ترمه مادربزرگ صحبت می کند، به این اندازه ریشه دارد. اما بعد شعر بسیار نازل و بی محتوا را روی همان ملودی مؤلف یعنی آقای اسفندیار منفردزاده استفاده می کنند. چرا ما نباید حقی برای این افراد قائل باشیم؟ این هنرمندان از وطنشان به هر دلیلی دور هستند که البته من عمدتاً دلیل آن را سوءتفاهم می دانم. در حال حاضر هم در داخل کشور این همه اختلاف سلیقه و عقیده اجتماعی و سیاسی وجود دارد، اما همه در کشورشان زندگی می کنند. حال این عزیزان به هر دلیلی خارج از کشور هستند. آیا باید به عنوان یک ایرانی، حقشان ضایع شود؟

اتفاقی مشابه

این خواننده با شرح اتفاقی مشابه که برایش افتاده بود، در ادامه افزود: من کاری از تورج شعبانخانی خوانده بودم با عنوان دیگه دیره. بعد متوجه شدم ۱۰ خواننده دیگر آمدند و بدون اینکه از من اجازه بگیرند آن را اجرا کردند. کار از تورج شعبانخانی بود و من فکر می کردم شاید خود تورج با اینکه کار را به من فروخته، با همان ملودی و شعر دوباره به شخص دیگری داده است. احترام نگه داشتم. اما من دستخط دارم. تمام کسانی که این اثر را خواندند و آن را در فضای مجازی پخش کردند، آیا یکی از آنها از تورج نوشته ای دارد؟ من برای آن اثر هزینه کردم و امتیاز مادی و معنوی اش را خریدم، اما عده ای این کار را کردند.

به آنها حق می دهم

خشایار اعتمادی درباره لزوم حفظ اصالت برخی آثار عنوان کرد: یک اتفاق بسیار بدی که می افتد این است که اشعاری مانند مرغ سحر و ... نباید تغییر کنند، بلکه باید با همان اصالتشان باقی بمانند. ای کاش ایشان می آمد و همان اثر را به همان شکل اجرا می کرد. حال اگر هم بی اجازه بود، نهایتاً آنها می گفتند چرا بدون اجازه این اثر را بازخوانی کرده ای؟ نه اینکه در ملودی، شعر و تنظیم شعر بدون کسب اجازه از مؤلف دست ببرد. من به شخصه تا به حال هیچ گفتمان و رابطه ای با آقای منفردزاده و شهیار قنبری نداشته ام، به غیر از اینکه همیشه از طفولیت، شنونده آثار این عزیزان بوده ام. اما این حق را به ایشان می دهم که دلخور شوند و از حق تألیف خود دفاع کنند.

چرا بنیامین آثار شاد خود را نمی خواند؟

خواننده قطعه منجی ضمن مهم دانستن حق مؤلف، به اسفندیار منفردزاده و شهریار قنبری حق داد و گفت: همین چند وقت پیش متوجه شدم که آقایی آهنگ طعنه من را که افشین یداللهی آن را سروده بود، خوانده، از او پرسیدم که چرا این کار را کرده ای؟ گفت من شعر را از برادرش خریده ام. من هم با برادر مرحوم یداللهی تماس گرفتم، ایشان از من عذرخواهی کرد و گفت که پول آن آقا را پس می دهم. اما من ممانعت کردم و گفتم که از این به بعد دقت بیشتری کنند.

این آثار گاهی با همدلی و همکاری یکدیگر ساخته می شود. یعنی وقتی من و افشین یداللهی برای این اثر نشستیم، حس هایمان با یکدیگر تلفیق شده است یا اگر اثر کودکانه ساخته شده است، با احساس سه انسان یعنی مرحوم فرهاد مهراد، شهیار قنبری و اسفندیار منفردزاده، و در نهایت به قطعه کودکانه تبدیل شده است. خب طبیعی است اگر کسی بیاید و آن را تغییر دهد مؤلفان ناراحت شوند. این یعنی حذف کردن اثر یک نفر. تصور کنید شخصی آثار آقایان فرشچیان و آغداشلو را با تغییرات بسیار سطحی و مبتذل با نام خود در رسانه ملی ارائه دهد. اصلاً اگر کودکانه اثر بسیار خوبی است، چرا خود اثر را پخش نمی کنند.

در ضمن آقای بنیامین آثار شاد بسیار دارد مثل دیوار، ساعت، باغچه، اینها را چرا نمی خواند؟ چرا چنین اثری را به این شکل می خواند؟ در کل باید بگویم به مؤلف های این کار حق دلخوری، پیگیری و شکایت را می دهم.