به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از آکاایران، آیا می دانستید این مایع زرد رنگ که از نظر ما کثیف و غیربهداشتی است؛ در روزگاران قدیم بسیار مفید بوده و در زندگی روزمره مردم کاربردهای فراوانی داشته تا جایی که حتی دندان های خود را نیز با آن سفید می کردند!
باور کنید یا نه ادرار شما مفید است! دانشمندان و مخترعین در زمان باستان فهمیدند که این مایع به خاطر بی فایده می توانست فواید زیادی داشته باشد!
رومی ها برای ادرار ارزش قائل بودند و آنرا تجارت می کردند! در طول تاریخ مردم سراسر جهان از ادرار انسان و حیوان در کارهای متنوعی استفاده می کردند.
آیا می دانستید این مایع زرد رنگ حاوی آمونیاک است؟ یعنی همان ماده ای که که در مایع شیشه پاک کن های آبی رنگ وجود دارد. ادرار همچنین حاوی اوره نیز هست، همان ماده ای که بعد به آمونیاک تجزیه می شود.
در این پست سعی داریم چند استفاده جالب از ادرار را در طول تاریخ معرفی کنیم
همانطوری که در بالا گفته شد آمونیاک یک عنصر معمولی در محصولات تمیز کننده است. از نظر میزان PH مقدار آلمینیوم آن ضعیف است، بدین معنی که به جای تاثیر گذار بودن بیشتر تمیز کننده ای طبیعی محسوب می شود. اما باز هم تند و تیز است، بدین معنی که در برخورد با اجسام مخصوص می تواند تاثیر مخرب داشته باشد. پس ادرار می تواند عنصری مفید برای تمیز کردن محصولات باشد، چون پاک کننده چربی و کثیفی است.
اما تصور غلط عموم مردم این است که فکر می کنند صابون اختراع دنیای مدرن است. انواع مختلف صابون در هزاران سال گذشته وجود داشت. با این حال برای بهتر تمیز شدن لباس های کثیف آنها را چند ساعت در محلول آب و ادرار خیس می کردند.
در روم باستان لباس شورها مانند روشی که برای ساخت شراب انگور، انگورها را لگد می کردند روی پارچه های خیس هم لگد میزدند. شاید هم شبیه کاری که ماشین لباس شویی های مدرن انجام می دهند یعنی همان مرحله چرخاندن و بعد خشک کردن بوده است.
یک پزشک شیشه حاوی ادرار را آزمایش می کند
کتاب خطی قدیمی
در تصویر بالا دو صفحه روبروی هم از یک کتاب دیده می شود، این کتاب کتاب خطی تصویرسازی شده Isagoge است. در قسمت بالای کتاس سمت چپ حرفD نوشته شده اولین حرف از جمله (De urinarum differencia negocium) به معنی تفاوت های ادرار!
در این کتاب به کاربردهای دیگر ادرار در آن زمان اشاره شده؛ این مایع تنها برای تمیز کردن لباس ها کاربرد نداشته، بلکه آمونیاک موجود در آن برای از بین بردن مو از روی پوست حیوانات، درست کردن چرم و نرم کردن پوست حیوانات استفاده می شده است.
از ادرار برای رنگ کردن لباس ها هم استفاده می شد. در آن زمان برای حفظ رنگ در صنعت نساجی تنها به رنگ های طبیعی دسترسی داشتند. درحقیقت ادرار به عنوان یک تثبیت کننده رنگ در نساجی استفاده می شد و باعث می شد رنگ به لباس تثبیت شود. آمونیاک در قرن 16 ماده مهمی در صنعت نساجی به حساب می آمد.
یورکشایر هر ساله بشکه بشکه ادرار انسان تحویل می گرفت تا با ترکیب ان با زاج سفید قوی ترین تثبیت کننده را بسازند. با این ترکیب درخشان ترین پارچه را درست می کردند.
کاربرد ادرار نه فقط به عنوان درخشان کننده بلکه به عنوان سفیدکننده هم کاربرد داشت!
قبل از اختراع خمیردندان های کولگیت و ارال بی متخصصین تاکید داشتند شستن دهان با ادرار باعث سفید شدن دندان ها می شود.
البته هیچ دلیل و مدرک پزشکی دال بر اثبات این ادعا وجود نداشت، اما شاعران در این مورد چیزهایی سروده بودند!
Catullus شاعر رومی در شعرهایش از مردانی گفته است که هر روز صبح با ادرار دندان ها و لثه های صورتی خود را می شستند تا همیشه سفید و سالم بمانند.
ماده منفجره –آتش بازی
اگر بدانید ادرار به عنوان ماده منفجره عمل می کند سرتان سوت می کشد! البته فقط زمانی که با عناصر درستی ترکیب شود. کلید ساخت این باروت saltpetre یا نسترات پتاسیم است.
در زمان های قدیم تولیدکنندگان باروت برای ساخت ترکیبات اتش بازی آنرا از ادرار استخراج می کردند. برای این کار باز هم نقش امونیاک اهمیت دارد، چون وقتی با اکسیژن ترکیب شود تشکیل نیترات می دهد.
زمین شناس Joseph LeConte در دستورالعمل های سال 1862 برای تولید Saltpetre، ادرار مایع را با کاه، درخت زبان گنجشک و برگ ترکیب کرد.
خوشبختانه شیمی دانی آلمانی به نام فردریش وولر با کشف علمی مهم خود کاری کرد ادرار از استفاده روزمره خارج شده و به توالت برگردد!
او در سال 1828 توانست از ترکیب کردن یون سیانات و یون آمونیوم اوره درست کند، ماده ای که تا قبل از این تنها از ادرار به دست می آمد.
کشف مهم او باعث شد برای ساخت اوره دیگر نیازی به کلیه های انسان یا حیوان نباشد!
فردریش وولر شیمی دان
