به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از ورزش سه، ساکت الهامی که دو هفته قبل همراه با نساجی مازندران به قهرمانی در جام حذفی رسیده بود، پس از دو مسابقه لیگ برتری مقابل آلومینیوم اراک و مس رفسنجان، با تصمیم این باشگاه به پایان همکاری با نساجی رسید.
باشگاه نساجی مازندران در اطلاعیه خود برای پایان همکاری با ساکت عنوان کرده اتفاقاتی پس از دیدار برابر مس رفسنجان در رختکن تیم افتاده که در تاریخ این باشگاه بی سابقه بوده و حالا الهامی در پیامی اینستاگرامی به این مسئله واکنش نشان داده و ضمن درد دل با تماشاگران مازندرانی و قائم شهری نوشته است:
«من ساکت الهامی افتخارم این است که بچه خانی آباد هستم؛ بچه جنوب شهر تهران. در همه این سال ها می توانستم اما نخواستم بالاتر بروم و زرق و برق برج ها وسوسه ام نکرد به جایی بروم که ریشه ندارد. ما بچه های جنوب شهر به محله خود افتخار می کنیم و به اصالت محلی خود می بالیم. برای همین است که چه تبریز و چه قائم شهر وقتی یک تیم را اصیل می بینم، می دانم همین اصالت می تواند جای همه کمبودها را بگیرد و کاری را انجام داد که دیگران در حسرت آن می سوزند.
روزی که به قائم شهر آمدم، وقتی گفتم این تیم را به آسیا می رسانم ، همه شاید در دل خود خندیدند اما من در این شهر چیزی می دیدم که دیگران نمی دیدند، شاید نمی خواستند ببینند. من روی صورت تمام مردمان شهر خسته، لبخندی را می دیدم که وظیفه من بود، ماموریت من بود که نقاشی کنم. غروری را می دیدم که باید با افتخار یکی می شد. امروز خوشحالم که یک شهر، یک تیم اصیل به دیگران نشان داد که تیم بزرگ نساجی مازندران چه اندازه بزرگ است و چقدر نشستن روی نیمکت آن می تواند برای هر کسی آرزو باشد، افتخار باشد. خوشحالم که یک شهر و یک استان را شاد کردم. در دلم جشنی برقرار است، بزرگتر از جشن مردم مازندران و طولانی تر از جشن سه روزه آن ها. این شادی کم ترین حق این مردم بود، بیشتر باید باشد.
من ساکت الهامی بچه خانی آباد، بچه جنوب شهر تهران، یاد نگرفته ام زیر و رو بکشم، کم فروشی کنم، منفعت اندیشی کنم، دورویی بکنم. من همین هستم.
من وقتی سرمربی یک تیم هستم، باید هرچه دارم برای موفقیت این تیم بگذارم. من حق ندارم به خودم فکر کنم، اگر عصبانی می شوم، اگر دعوا می کنم، اگر می جنگم برای یک تیم است، برای یک شهر، برای یک استان. من فکر می کنم وقتی خنده های چهره های خسته به پیروزی تیم من بستگی دارد. من حق ندارم به این فکر کنم که دارم پل ها را پشت سرم خراب می کنم و تیم مقابل فرصتی است برای مربیگری در آینده. هر کاری کردم برای خندیدن هواداران یک تیم بود. من روی نیمکت نساجی حق ندارم به روابط آدم های دیگر فکر کنم و این که بردن تیمی متمول می تواند شروع مشکلات من باشد.
اکنون هم که فرصت همراهی بیشتر با نساجی نیست، همیشه هوادار این تیم خواهم بود؛ به خاطر مردم مهربان این شهر و استان، اما این حق را دارم که از مدیران این باشگاه بخواهم، همه آن چیزی که در رختکن رخ داد را کامل و شفاف بیان کنند که اگر آن ها این کار را نکنند، من خود این کار را خواهم کرد تا همه بدانند من چیزی بیشتر از موفقیت نساجی نمی خواستم، چون اکنون خوب می دانم این تیم امید یک شهر خسته است. موفق باشید»
محمدی: بازیکنان تراکتور به من پس گردنی و لگد زدند!
