عوارض خطرناک افلوکساسین چیست؟

افلوکساسین یک آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های باکتریایی می باشد. افلوکساسین از تولید مثل و ترمیم مواد ژنتیکی (DNA) باکتری ها جلوگیری کرده و تکثیر آن ها را متوقف می کند.

برای دسترسی به این دارو تجویز پزشک ضروری است. این دارو جزو گروه آنتی بیوتیک های فلوروکینولون می باشد که شامل:

• لووفلوکساسین (لوواکین)
• سیپروفلوکساسین (سیپرو)
• گاتیفلوکساسین (تکوین)
• نورفلوکساسین (نوروکسین)
• موکسی فلوکساسین (آلوکس)
• تروافلوکساسین (تروان)
• و ….

می شوند.

موارد استفاده افلوکساسین

اوفلوکساسین برای درمان عفونت های باکتریایی که می توانند سبب ایجاد بیماری های زیر شوند، تجویز می گردد:

• برونشیت
• ذات الریه
• عفونت کلامیدیا
• سوزاک (گونوره)
• عفونت های پوستی
• درمان عفونت های مجاری ادراری در مردان
• عفونت پروستات

عوارض جانبی اوفلوکساسین

شایع ترین عوارض جانبی اوفلوکساسین عبارتند از:

• حالت تهوع
• استفراغ
• اسهال
• بی خوابی
• سردرد
• سرگیجه
• خارش
• واژینیت در زنان

از عوارض جدی افلوکساسین میتوان به:

1_ تحریک سیستم عصبی که مواردی هم چون اظطراب، سرخوشی و توهم را به همراه دارد، اشاره کرد.

2_ افلوکساسین ممکن است باعث کم یا زیاد شدن سطح قند خون به ویژه در افراد دیابتی که انسولین یا داروهای خوراکی کاهش قند خون مصرف می کنند، شود.

3_ بیمارانی که افلوکساسین مصرف می کنند، ممکن است دچار حساسیت پوستی (حساسیت به نور) نسبت به نور مستقیم خورشید شوند و باید از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنند یا از ضد آفتاب استفاده کنند.

4_ افلوکساسین و داروهایی که جزو خانواه ی آن قرار میگیرند، ممکن است منجر به التهاب تاندون ها و حتی پارگی تاندون ها، به ویژه تاندون آشیل شوند. برخی پزشکان توصیه می کنند حین مصرف آنتی بیوتیک های فلوروکینولون، ورزش شدید متوقف شود.

5_ اوفلوکساسین در بیماران مبتلا به بیماری های سیستم عصبی مرکزی مانند تشنج باید با احتیاط مصرف شود زیرا تشنج یکی از عوارض نادر این دارو گزارش شده است.

6_ بسیاری از آنتی بیوتیک ها، از جمله اوفلوکساسین، می توانند باکتری های طبیعی روده بزرگ را تغییر دهند و رشد بیش از حد باکتری مسئول ایجاد التهاب روده بزرگ را افزایش دهند (کلستریدیوم دیفیسیل، کولیت کاذب غشایی). کولیت کاذب غشایی می تواند باعث تب، درد شکم، اسهال و حتی گاهی شوک شود.

از اوفلوکساسین نباید در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس نیز استفاده شود، زیرا می تواند ضعف عضلانی را تشدید کند. از مصرف اوفلوکساسین در کودکان و نوجوانان زیر 18 سال باید خودداری شود، ایمنی آن در این افراد ثابت نشده است.

طی درمان طولانی مدت با این دارو، بررسی متناوب عملکرد کبد ، کلیه و آزمون های خونی توصیه می شود.

دوز مصرفی افلوکساسین

دوز معمول برای بیماران با عملکرد طبیعی کلیه 200 تا 400 میلی گرم هر 12 ساعت می باشد اما دوز مصرفی بیماران با عملکرد غیر طبیعی کبد یا کلیه نیاز به تنظیم دارد.

اوفلوکساسین به صورت قرص های خوراکی 200، 300 و 400 میلی گرم در دسترس می باشد.

تداخلات دارویی با افلوکساسین

اوفلوکساسین باعث افزایش تئوفیلین در خون می شود. اگر نمی توان از مصرف همزمان اوفلوکساسین و تئوفیلین جلوگیری کرد، باید آزمایش خون مکرر برای کنترل سطح خون تئوفیلین انجام شود.

افلوکساسین می تواند عملکرد داروی ضد انعقاد (رقیق کننده خون)، وارفارین (کومادین) و خطر خونریزی را افزایش دهد. افزایش و کاهش میزان قند خون به ویژه در بیماران دیابتی که انسولین یا داروهای دیگری برای کاهش قند خون دریافت می کنند، گزارش شده است. در این افراد نظارت دقیق بر سطح قند خون توصیه می شود.

سوکرالفات (کارافات)، آهن، مولتی ویتامین های حاوی روی، دیدانوزین (ویداکس) و همچنین آنتی اسیدهای حاوی کلسیم، منیزیم یا آلومینیوم نباید دو ساعت قبل یا پس از مصرف اولوکساسین مصرف شوند.

مصرف اوفلوکساسین در دوران بارداری و شیردهی

در دوران بارداری باید از مصرف افلوکساسین خودداری شود زیرا در شیر مادر ترشح می شود و می تواند باعث بروز عوارض جانبی در نوزاد شود. مصرف آن در دوران شیردهی نیز توصیه نمی شود زیرا ایمنی آن ثابت نشده است.