آقای دایی، برای صلح به میدان بیا

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ورزش سه، مصاحبه علی دایی در مورد عدم دعوت از مهدی طارمی به تیم ملی از سوی اسکوچیچ، شاید یکی از یک طرفه ترین مصاحبه ها و اظهارنظرهای این چهره ی بزرگ و ماندگار فوتبال ایران باشد. در حالی که مخالفان سرسخت اسکوچیچ نیز در این موضوع، سعی حداقلی بر تاکید به وجهه و اقتدار سرمربی در انتخاب بازیکنانش دارد اما دایی حتی یک درصد هم برای اسکوچیچ حقی قائل نشده است.

جدا از اینکه دایی به عنوان یک چهره ی صاحب نظر در فوتبال ایران حق دارد تا نظراتش را بدون پرده پوشی و محافظه کاری بیان کند اما زمانی که او برای انجام این مصاحبه و بیان نظرش انتخاب کرده شاید با آن غیرت و تعصبی که همواره دایی نسبت به تیم ملی نشان داده همخوانی نداشته باشد. او می توانست همین نظرات را چند روز دیگر و پس از انجام بازی های تیم ملی انجام دهد. بگذریم از اینکه انتظار می رود چهره ای مثل دایی با آن میزان مقبولیت و محبوبیت در فوتبال ایران، بیشتر در نقش میانجی برای حل این موضوع قدم بردارد نه اینکه خود در یک طرف دعوا بایستد.

چه بسا اگر دایی دوران مربیگری خود در تیم ملی را به خاطر می آورد و حتی این آینده نگری که ممکن است در آینده بار دیگر سرمربی تیم ملی شود را لحاظ می کرد، اینگونه بی محابا یک طرف را مورد عتاب قرار نمی داد و بازیکنی که ممکن است روزی شاگرد او در تیم ملی شود را تا این حد مبرا از خطا و محق جلوه نمی داد. اگر او می توانست در مقام قضاوت، خود را جای سرمربی تیم ملی قرار دهد آنگاه با همین قاطعیت از شاگرد سابق خود دفاع می کرد؟

مگر همین دایی در زمان سرمربیگری تیم ملی، از حق خود برای عدم دعوت از علی کریمی نمی گفت؟ یا مگر نه اینکه او برای مدت زمان اندکی ترجیح داد تا از نام مهدی مهدوی کیا عبور کند؟ مگر نه اینکه وقتی از او در مورد دعوت از کریم باقری که بهترین بازیکن لیگ بود سوال شد از عدم کارایی این بازیکن در سیستم تیم ملی گفت و بعدا او را دعوت کرد؟ این شواهد برای این به دایی یادآوری می شود که از کسی که قبلا در جایگاه اسکوچیچ بوده و با این موضوع سلیقه سرمربی و سلیقه جامعه هواداری درگیر بوده، انتظار می رود نگاهش با کسانی که قبلا این تجربه را نداشته اند متفاوت باشد و نباید همچون یک هوادار عامی و متعصب به یکی از طرفین جدال بین اسکوچیچ و طارمی نگاه کند.

اظهارنظر دایی با استناد به مصاحبه ای صورت گرفته که مشخص شده به خوبی و درستی ترجمه نشده. اگر طارمی شتابزده و بدون خواندن مصاحبه کامل اسکوچیچ و درک منظور او دست به توییت زدن برد، اما جای این سوال هست که چرا دایی دوباره و پس از آنکه فرصت کافی برای خواندن و درک نظرات اسکوچیچ در مورد تاکتیک پذیری بازیکنان ایرانی داشته، به جمله ای استناد می کند که مشخصا تحریف شده است. استناد به تیتر «بازیکنان ایرانی تاکتیک پذیر نیستند» که یک تیتر تحریف شده است و در گذر ترجمه و تبدیل شدن به تیتر، مناقشه آفرین شده آن هم پس از گذشت مدت زمان زیادی از آن مصاحبه، برازنده مردی که جامعه فوتبال برای نظراتش ارزش و وزن زیادی قائل است، نیست.

با این همه کاش دایی از تلاش کادر فنی تیم ملی برای حل مسالمت آمیز این موضوع و عدم همراهی طارمی هم می گفت. او که خود یک بار تجربه ی مشابهی با محمد مایلی کهن داشته خوب می داند که حل نشدن این موضوع هم به تیم ملی ضربه می زند و هم به خود بازیکن. دایی یادش است که وقتی پس از آن مناقشه بار دیگر به تیم ملی برگشت، در هشت بازی مقدماتی جام جهانی با مربیگری مایلی کهن در شرایطی که در همه بازی ها حاضر بود و یک دقیقه را هم از دست نداد تنها دو گل زد و دچار افت محسوسی نسبت به عملکردش در جام ملت های سال قبل شده بود.

حالا که دایی ترجیح داده در مقام بازیکن به موضوع اسکوچیچ و طارمی واکنش نشان دهد و نه در مقام سرمربی، و قصد حمایت از طارمی به عنوان شاگرد سابقش را هم دارد چه بهتر که تلفن را بردارد و به او بگوید که در این مناقشه حتی اگر حق صد در صد هم با او باشد طوری رفتار نکند که در نهایت عملکردش در تیم ملی در صورت بازگشت دوباره، تحت تاثیر قرار گیرد. این همان چیزی است که از مشهورترین چهره فوتبال ایران در دنیا انتظار می رود. یک مصالحه گر که با توجه به مقبولیتش در بین اغلب بازیکنان و مربیان و هواداران فوتبال ایران توان حل مسائلی را دارد که بسیاری از حلش عاجزند.

ادعای جنجالی نشریه پرتغالی درباره طارمی