دعا و اعمال روز بیست وششم رمضان کریم
رَمَضان یا رَمَضان ُ المُبارَک نهمین ماه قمری که روزه در آن بر مسلمانان، واجب است. عبادت و روزه داری در ماه رمضان را بخشی از هویت مسلمانان در جهان امروز برشمرده اند. در شریعت اسلام، روزه در این ماه بر کسانی که توانایی بر آن دارند واجب است و همچنین در روایات، اعمال و عبادت های مختلفی برای این ماه ذکر شده است. ماه رمضان ماه رحمت، مغفرت و اجابت دعا است. روزهای این ماه بهترین روزها و شبهایش بهترین شبها و ساعات آن بهترین ساعات است. نفسهای مؤمنان روزه دار در این ماه تسبیح خدا و خواب ایشان عبادت و عملشان مورد قبول خداوند است و پاداش آن در این ماه بسیار بیشتر از ماههای دیگر است. همچنین در ادامه با دعا و اعمال روز بیست وششم رمضان کریم آشنا خواهید شد.
اعمال شب بیست و ششم رمضان کریم
برای شب بیست و ششم ماه مبارک رمضان هشت رکعت نماز، در هر رکعت یک بار سوره حمد و صد مرتبه سوره توحید مورد سفارش قرار گرفته است. (مفاتیح الجناح )
دعای مخصوص روز بیست وششم رمضان کریم
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.
خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانـی شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده ای شنواترین شنوایان.
شرح دعای روز بیست و ششم رمضان کریم
در ادامه شرح دعای روز بیست وششم ماه مبارک رمضان را از زبان آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) میخوانید :
اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً
در این بخش از دعا می خوانیم، خدایا سعی و کوشش و تلاش ما در ماه رمضان را بپذیر! واژه «مشکوراً» به معنای «تشکرن کن» است و مقصود آن در این دعا «بپذیر» و «قبول کن» است.
آیت الله مجتهدی تهرانی می افزاید:آدم زحمت می کشد و روزه می گیرد، گرسنه و تشنه می شود؛ اما غذا و آب نمی خورد و کم خوابی ماه رمضان را تحمل می کند و اگر خدا تلاش های ما را قبول نکند، کاری از ما ساخته نیست. اگر زحمتی و رنجی کشیده شود و حاصلی در پی نداشته باشد، اتفاق ناگواری افتاده است.
باید به خودمان بپردازیم و ببینیم که خودمان چه کار کرده ایم؛ آیا ما هیچ عیبی نداریم؟ گل بی عیب خداست و ممکن نیست که ما عیب نداشته باشیم. در روایت آمده که «چه می شود انسان را، یک خار کوچک را در چشم رفیقش می بیند؛ اما شاخه ای که در چشم خودش رفته را نمی بیند.»
این عالم ربانی تصریح می کند:این روایت کنایه از این است که انسان عیب های بزرگ خود را نمی بیند؛ اما عیب کوچک مردم را می بیند.
آیت الله مجتهدی تهرانی در ادامه اظهار می کند:این حدیث از معصوم (ع) است که خوش به حال کسی که عیب خودش را می بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد.
وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً
در این فراز از دعای روز بیست وششم ماه رمضان خدا می خواهیم تا گناهان ما را بیامرزد و اعمالمان را قبول کند! از خدا می خواهیم تا گناهانی که پیش از ماه رمضان انجام داده ایم را ببخشد؛ چون ماه رمضان، فصل درآمد معنوی و کسب ثواب است، حتی خوابیدن و نفس کشیدن در این ماه عبادت محسوب می شود.
ایشان تهرانی تأکید می کند:در ماه رمضان این همه درآمد وجود دارد و آیا امکان ندارد با این همه درآمد کسب شده، انسان جان خودش را از گرو دربیاورد؟ پیامبر اسلام در خطبه شعبانیه می فرماید:«پشتتان از گناه سنگین شده و به گرو رفته است و در ماه رمضان بدنتان را از گرو در بیاورید».
آیت الله مجتهدی تهرانی ادامه می دهد:برخی هنگام نماز صبح نمی توانند به خاطر سنگینی بلند شوند که از آثار گناه است. شخصی به امام حسن عسگری (ع) گفت که هرشب قصد می کنم تا نماز شب بخوانم؛ اما نمی شود. امام فرمود:«گناه تو را زنجیر کرده است.» دلیل اینکه کسی دلش می خواهد نماز شب بخواند اما نمی تواند، انجام گناه است و با استغفار می تواند آن را رفع کند.
وعَیبی فیهِ مَسْتوراً
خدایا کاری کن تا عیب من مستور باشد و کسی از عیبم مطلع نباشد! خدا «ستارالعیوب» است و نگذاشته تا کسی از گناهان ما اطلاع پیدا کند. حدیث است اگر گناه بو داشت دو نفر کنار هم نمی نشستند. اگر عیب آدم عیان می شد کسی جنازه کسی را دفن نمی کرد.
یا أسْمَعِ السّامعین
در پایان دعا می گویم ای خدایی که از همه شنونده ها تو شنواتری! خدا همه چیز را می شنود. اگر یواش هر حرف بزنیم خدا باز هم می شنود. حضرت موسی (ع) به خدا گفت که خدایا، اگر نزدیکی من یواش صحبت کنم و اگر دوری بلند صحبت کنم؛ خدا فرمود:«من همنشین کسی هستم که یاد من باشد.» خدا شنواترین است؛ پس می گوییم، ای خدایی که از همه شنوایان شنواتری، این دعاها را درباره ما مستجاب کن!
اعمال دهه آخر رمضان کریم
اعتکاف دهه آخر ماه رمضان مستحب است و فضیلت بسیار دارد. دهه آخر، بهترین زمان اعتکاف و اعتکاف آن، برابر با دو حج و دو عمره دانسته شده است. پیامبر اسلام(ص) ابتدا دهه اولِ ماه رمضان، سپس دهه دوم و در نهایت، دهه سوم این ماه را برای انجام اعتکاف برگزید و پس از آن، تا آخر عمر، در دهه آخر ماه رمضان به اعتکاف می رفت.در سال دوم هجری که جنگ بدر در ماه رمضان اتفاق افتاد، پیامبر اسلام(ص) در آن سال نتوانست اعتکاف برود، به همین جهت، ایشان در سال بعد، بیست روز از ماه رمضان را معتکف شد؛ ده روز برای همان سال و ده روز قضای سال پیش.