آشنایی با طوطی ملنگو یا پاراکیت طوق دار هندی

طوطی ملنگو یا طوق صورتی (Psittacula kameri) دارای چند زیرگونه (Sub-species) است. بسیاری از زیر گونه ها در آفریقا و آسیا پراکنده شده اند. از این زیرگونه ها می توان به طوق دار هندی اشاره داشت که یک طوطی آسیایی است و خاستگاه آن به سیلان (Ceylon) برمی گردد، گرچه اکنون در بسیاری از نقاط آسیا، به ویژه هند و پاکستان نیز یافت می شود. این پرندگان که در مناطق غربی و جنوبی سودان هم دیده می شوند، در خاورمیانه محبوبیت زیادی دارند. در این منطقه هم به صورت پرورشی و هم در حیات وحش مشاهده می شوند.در حیات وحش، آن ها در مناطق کم درخت و همچنین مزارع حومه شهر زندگی می کنند. این پرندگان در دسته هایی متشکل از ۱۰۰ طوطی یا بیشتر پرواز می کنند، بنابراین به داشتن همراه عادت دارند.

خاستگاه و تاریخچه پاراﮐﯿﺖ ﻃﻮق دار هندی

پاراکیت های طوق دار هندی از ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در قفس نگهداری شده اند. در هندوستان، پس از آنکه رهبران مذهبی دریافتند این پرنده می تواند صدای انسان را تقلید کند، او را به عنوان یک موجود مقدس معرفی کردند. طوطی های طوق دار که مورد توجه طبقه ثروتمند هند قرار داشتند، در قفس های تزئینی نگهداری می شدند و به خاطر رنگ و زیبایی شان مورد تحسین بودند.در دهه ۱۹۲۰، پرورش دهندگان به پرورش این پرنده رو آوردند. با ظهور رنگ های مختلف، محبوبیت این پرنده افزایش یافت. اکنون که به طور گسترده در تجارت حیوانات خانگی خرید و فروش می شوند، طوق دار هندی محبوبیت زیادی به عنوان یک حیوان خانگی دارد. اندازه کوچک و علائم زیبایی که روی بدن آن ها وجود دارد، باعث شده است که به یکی از انتخاب های اصلی پرنده داران تبدیل شوند.

با توجه به اینکه بسیاری از پرنده داران، پرندگان ناخواسته را در طبیعت رها می کنند، تعداد قابل توجهی از آن ها در حیات وحش زندگی می کنند. آن ها در انگلیس، فلوریدا، کالیفرنیا، ایالات متحده و سایر کشورها مشاهده می شوند.از آنجایی که این پرندگان می توانند محصولات کشاورزی را بخورند و مزرعه را پاکسازی کنند، از دید کشاورزان یک مزاحم هستند. این مسئله باعث شده است که پرورش این پرندگان در برخی از ایالت ها و مناطق محلی ممنوع شود.

مشخصات کلی ﻃﻮﻃﯽ ﻣﻠﻨﮕﻮ ﯾﺎ پاراﮐﯿﺖ ﻃﻮق دار هندی

• ﻧﺎم: ﻃﻮﻃﯽ ﻣﻠﻨﮕﻮ ﯾﺎ پاراﮐﯿﺖ ﻃﻮق دار هندی و ﯾﺎ Rose Ring
• اﻧﺪازه: ۳۰ ﺗﺎ ۴۰ ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ
• اهلی ﺷﺪن: اﮔﺮ از زﻣﺎن ﺟﻮﺟﻪ ﮔﻮﺷﺘﯽ و ﯾﺎ ﺟﻮﺟﻪ ﮐﺮﮐﯽ ﺗﻮﺳﻂ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺳﺮﻧﮓ ﻏﺬا داده ﺑﺸﻪ بسیار اهلی ﻣﯿﺸﻪ اﻣﺎ ﻧﻮع وﺣﺸﯽ آن آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اهلی نخواهد شد
• ﺻﺤﺒﺖ: ﯾﮑﯽ از بهترین ﺳﺨﻨﮕﻮ ها در ﻣﯿﺎن پاراکیت هاست
• ﺳﺮ و ﺻﺪا: ﮐﻤﯽ زﯾﺎد
• اسامی رایج: طوطی ملنگو، طوطی سبز، پاراکیت طوق دار هندی، طوطی طوق دار هندی و طوطی طوق صورتی
• نام علمی: Psittacula krameri manillensis
• اندازه در بزرگسالی: حدود ۴۰ سانتی متر طول (شامل پرهای دم) و ۱۲۰ گرم وزن برای یک طوطی با اندازه متوسط
• عمر متوسط: ۲۵ تا ۳۰ سال؛ در مواردی بیش از ۵۰ سال نیز عمر کرده اند

خلق و خوی پاراﮐﯿﺖ ﻃﻮق دار هندی

گفته می شود طوطی ملنگو پرنده ای است که سخت آموزش می بیند، با این حال این موضوع کاملا درست نیست. از آنجایی که ملنگو یک پرنده بسیار باهوش است، به راحتی خسته می شود و اگر به حال خود رها شود، به رفتارهای مخرب مانند جویدن رو می آورد.آن ها همچنین در دوران بلوغ دوره خاصی را می گذرانند و در آن شروع به گاز گرفتن می کنند، تا حدی که مدیریت پرنده برای شما دشوار خواهد بود. این دوره با پرخاشگری جزئی همراه است، اما ظرف مدت چند هفته یا چند ماه به پایان می رسد.

ملنگوهایی که اهلی شده اند و همیشه تحت مراقبت هستند، به طور کلی شخصیتی شیرین و جذاب دارند که توجه هر پرنده داری را به خود جلب می کند. صدایی با طنین بالا اما شیرین دارند. همچنین، می توانند به شما در خصوص خطرات هشدار دهند. این یک غریزه طبیعی است که در حیات وحش توسعه یافته و معمولا با ایجاد صداهای بلند همراه است.آن ها به خصلت مهربانی مشهور نیستند، هر چند ملنگو ماده پیوند قوی تری با صاحب خود ایجاد می کند، در حالیکه نرها بی خیال تر هستند. این پرنده ها به نگهداری زیادی احتیاج ندارند، اما برخلاف شخصیت گوشه گیرشان به زمان و توجه قابل ملاحظه ای نیاز دارند.

رنگ ها و نشانه های ملنگو یا طوطی سبز

ملنگو در رنگ های مختلف، از زرد روشن، سبز و آبی گرفته تا زال، دارچینی و … مشاهده می شوند. با وجود این تنوع رنگی، این پرندگان معمولا با رنگ سبز مغزپسته ای روشن، دم آبی و کمی رنگ زرد در زیر بال ها شناخته می شوند.آنها یک گونه دو شکلی هستند، یعنی جنسیت نر و ماده آن بر اساس رنگ و علائم قابل تشخیص است. نرها با منقار قرمز تیره، علائم سیاه رنگ بر روی صورت و سه رشته رنگ در نواحی گردن شناخته می شوند. حلقه سیاه دور گردن در حدود ۱۸ ماهگی شکل می گیرد و در حدود ۳ سالگی حلقه های آبی و صورتی نیز ظاهر می شوند. ماده ها با وجود تمام زیبایی شان، فاقد علائم صورت و حلقه ها هستند، هرچند دور گردن برخی از آن ها کمی تیره است.

مراقبت از طوطی ملنگو

با توجه کافی، رسیدگی منظم و ابراز عشق، طوطی ملنگو می تواند به یک همراه دوست داشتنی و عضوی از خانواده شما تبدیل شود. آن ها عاشق یادگیری چیزهای جدید هستند و دوست دارند نزد شخصی باشند که هوش آن ها را به چالش بکشد. به همین دلیل است که دایره لغات وسیعی دارند و ترفندهای فوق العاده ای را یاد می گیرند.اگر متوجه هرگونه رفتار پرخاشگرانه شدید، پرنده را سرزنش نکنید؛ چون ممکن است تا آخر عمر از شما بترسد. نادیده گرفتن رفتارهای بد و استفاده از تکنیک های تشویقی مثبت بهترین روش برای رسیدگی به این مشکل است.

قفس مناسب برای این پرنده بزرگ تر از چیزی است که انتظار دارید. قفس باید دم بلند آن ها را در خود جای دهد و به پرنده اجازه دهد وقتی در کنارش نیستید، در فضای داخلی جنب و جوش داشته باشد. فاصله بین میله ها نباید در حدی باشد که پرنده بین میله ها گیر کرده یا بتواند اقدام به فرار کند.ظروف آب و غذا را به صورت روزانه، نشیمنگاه و اسباب بازی ها را به صورت هفتگی و سینی کف قفس را به صورت ماهانه تمیز کنید تا سلامت پرنده تضمین شود. هر سال یک بار کل لوازم قفس را بیرون بیاورید و پس از پاکسازی سر جای خود بگذارید.

تغذیه پاراکیت های طوق دار هندی

طوطی های ملنگو وحشی معمولا از میوه، سبزیجات، انواع توت و دانه ها تغذیه می کنند. آن ها همچنین شهد گل و خود گل ها را نیز دوست دارند.اکثر دامپزشکان معتقدند پرندگان قفسی باید یک رژیم غذایی متعادل از پلت داشته باشند، در کنار آن، پرنده می تواند از میوه و سبزیجات نیز در رژیم غذایی خود استفاده کند. برگ های سبز و سبزیجات، لازمه یک رژیم غذایی سالم هستند و این طوطی نیز از این قاعده مستثنی نیست. آن ها همچنین می توانند غذاهای پختنی شما را بخورند. ملنگوها مرغ را دوست دارند، اگرچه به لوبیا، غلات و برنج نیز علاقه نشان می دهند. آووکادو و شکلات برای پرندگان سمی است.

ممکن است با این مسئله مواجه شوید که پرنده شما پلت ها را از ظرف غذا جدا می کند و فقط دانه ها را می خورد. به نظر می رسد این یکی از معدود مسائلی است که در رابطه با تغذیه طوق دارها پیش می آید. در صورت مشاهده این مسئله، پلت ها و دانه ها را به صورت جداگانه و طبق یک برنامه چرخشی به او بدهید. حتی اگر فورا چیزی را نخورند، بعد به سراغ آن خواهند رفت.مانند همه پرندگان، ظروف غذا و آب ملنگو نیز باید هر روز تخلیه، تمیز و مجددا پر شوند تا خطر رشد باکتری و عفونت کاهش یابد.

فعالیت بدنی پاراﮐﯿﺖ ﻃﻮق دار هندی

ملنگوها پرندگانی بسیار فعال هستند. مانند اکثر گونه های دیگر، بهتر است آن هارا نیز هر روز به مدت چند ساعت از قفس بیرون بیاورید تا بازی کنند و پر و بالشان را به حرکت درآورند. دارای فک قدرتمندی هستند بنابر این باید مواظب شان باشید. بهتر است چندین اسباب بازی، نشیمنگاه و لوازم قابل جویدن برایشان فراهم کنید تا از جویدن چیزهای خطرناک یا ارزشمند دوری کنند. این پرندگان عاشق پازل و اسباب بازی های پیچیده هستند و با آن ها حسابی مشغول می شوند.

ﺗﻔﺎوت ھﺎی ﭘﺎراﮐﯿﺖ ﻃﻮﻗﺪار ھﻨﺪی ﺑﺎ ﭘﺎراﮐﯿﺖ ﻃﻮﻗﺪار آﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ

• ﭘﺎراﮐﯿﺖ ﻃﻮﻗﺪار ھﻨﺪی: ﮐﻼ ﻣﻘﺪاری رﻧﮕﺶ ﺳﺒﺰه ﺗﯿﺮه ﺗﺮ اﺳﺖ. از ﻧﻈﺮ اﻧﺪازه، ﻣﻘﺪاری ﺑﺰرﮔﺘﺮ. درازﺗﺮﯾﻦ دو ﭘﺮه دم اﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺳﺒﺰ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی آن ﻣﻘﺪاری آﺑﯽ دارد. ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ رﻧﮓ ﻣﻨﻘﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﯿﺺ از ﮔﻮﻧﻪ ھﺎی دﯾﮕﺮ اﺳﺖ، ﻣﻨﻘﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎ ﺗﻘﻄﻪ ای ﻣﺸﮑﯽ در اﻧﺘﮫﺎی آن اﺳﺖ.
• ﭘﺎراﮐﯿﺖ ﻃﻮﻗﺪار آﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ: ﻣﻨﻘﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺗﯿﺮه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮک آن ﺳﯿﺎه ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. رﻧﮓ ﻣﻨﻘﺎر ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﯿﺎه ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. ﭘﺮھﺎی زﯾﺮﯾﻦ دم اﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ زرد ﮐﻤﺮﻧﮓ اﺳﺖ و درازﺗﺮﯾﻦ دو ﭘﺮه دم اﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ آﺑﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ زرد رﻧﮓ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. ﮔﻮﻧﻪ ی آﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﻣﻘﺪاری ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ و ﮐﻢ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺗﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. دارای ﺑﺪﻧﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ و دﻣﯽ درازﺗﺮ از ﻧﻮع ھﻨﺪی اﺳﺖ.
  آشنایی با طوطی نژاد پاینس بال برنزی