اشتباهات بزرگی که منجر به سودآوری شرکت‌های نامی جهان شد

به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از بیتوته، شرکت ها معمولاً تمایلی به اشتباهات پرهزینه ندارند، اما گاهی اوقات یک اشتباه سهوی می تواند منجر به سودآوری کلان برای یک شرکت شود. در طول قرن ها، اشتباهات غیر عمد بسیاری منجر به پیشرفت های بزرگی همچون خلق یک داروی نجات بخش، ظهور یک فناوری پیشرفته، درست شدن غذا ها و نوشیدنی های خوشمزه، تولید لوازم ضروری خانگی و اداری و اسباب بازی های جالب و سرگرم کننده شده است. با ما همراه باشید تا با بزرگترین اشتباهات تاریخی که منجر به سودآوری های کلان برای شرکت های بزرگ جهان شده است، آشنا شویم.

کوکی شکلات چیپسی (تولید شده در سال ۱۹۳۰)

فرقی نمی کند ۵ ساله باشید یا ۷۵ ساله، به احتمال زیاد یکی از طرفدار های کوکی شکلات چیپسی هستید. این شیرینی پرطرفدار برای اولین بار توسط روث گریوز ویکفیلد، یکی از مالکان مسافرخانه The Toll House Inn در ماساچوست ساخته شد. او قصد داشت تا برای مهمانان کوکی های شکلاتی درست کند که متوجه شد شکلات های مخصوص نان تمام شده است. او با خلاقیت خود از شکلات های نستله استفاده کرد. اما شکلات ها به طور یکنواخت ذوب و در داخل شیرینی پخش نشدند. با این حال، او یک شیرینی بسیار خوشمزه و محبوب را پخت.

به سرعت شرکت هایی مانند Nestle (که محوز استفاده از دستور پخت خانم ویکفیلد را دریافت کرده بودند)، Nabisco، Mrs. Fields و Famous Amos خواهان بخشی از تجارت کوکی های شکلات چیپسی شدند. امروزه بیش از ۷ میلیارد کوکی شکلات چیپسی در هر سال در ایالات متحده مصرف می شود.

لاستیک ولکانیزه (تولید شده در سال ۱۸۳۹)

در اوایل قرن نوزدهم، چارلز گودیر تصمیم گرفت تا لاستیک طبیعی را در برابر سرما و گرمای شدید مقاوم تر کند. او پنج سال تلاش کرد تا به فرمول شیمیایی مورد نظر خود دست یابد، اما لحظه موفقیت او زمانی بود که ناخواسته یک تکه لاستیک را روی یک اجاق گاز داغ انداخت. در نتیجه، لاستیک به جای ذوب شدن بیشتر یا بخار شدن، سفت باقی مانده و با افزایش گرما، در واقع سخت تر نیز شده است. از این رو به ماده پایدارتری تبدیل شد.

ساخارین (تولید شده در سال ۱۸۷۹)

براساس گفته ها، دو دانشمند به نام های ایرا رمسن و کنستانتین فالبرگ بر روی یک ماده نگهدارنده غذایی جدید کار می کرند. آن ها برای میل کردن غذا دست از کار کشیده بودند. وقتی که مشغول خوردن غذا بودند، فالبرگ متوجه شد که غذای او به طرز عجیبی بسیار شیرین است. بعد ها معلوم شد که فراموش کرده دست هایش را پیش از غذا بشوید و در واقع در آن زمان در حال چشیدن ماده شیمیایی مورد مطالعه خود بود که بر روی پوستش باقی مانده بود. بعدها، این محصول که به نام ساخارین شناخته می شود، در بسته بندی ها فروخته می شد و به یک ماده پرکاربرد در نوشابه ها، کیک ها، آب نبات ها و... تبدیل شد.

ماده ضد لک و ضد آب اسکاچگارد (تولید شده در سال ۱۹۵۶)

این محصول که به طور تصادفی توسط شیمیدان پتسی شرمن اختراع شد برای بسیاری از افرادی که در منزل سگ یا حیوان خانگی دارند بسیار آشناست. درآن زمان، پتسی شرمن، در تلاش برای تولید نسخه جدیدی از لاستیک بود، اما به طور تصادفی مخلوط آزمایشی او بر روی کفش سفید یکی از همکارانش ریخت. به نظر می رسید که ناحیه آلوده شده، کثیفی و مایعات را دفع می کند و درخشندگی خود را حفظ کرده است. بعد ها شرکت ۳M این محصول را با نام Scotchgard منتشر کرد و به یکی از بزرگترین فروشندگان این شرکت تبدیل شد.

چیپس (تولید شده در سال ۱۸۵۳)

چیپس های سیب زمینی برای اولین بار توسط آشپز جورج کرام اختراع شدند. ظاهراً یک مشتری سخت گیر طرفدار روش درست کردن سیب زمینی های سرخ کرده کرام نبود و از اینکه سیب زمینی ها خیلی ضخیم بوده و به اندازه کافی ترد نبودند شکایت داشت. از این رو، آشپز با عصبانیت، سیب زمینی ها را بسیار نازک برش داد و سرخ کرد. خوشبختانه، مشتری این سیب زمینی ها را دوست داشت. اما این آخر کار نبود و در سال های بعد، این چیپس ها به یک صنعت میلیارد دلاری تبدیل شدند.

چسب ولکرو (تولید شده در سال ۱۹۵۷)

در سال ۱۹۵۷، مهندس سوئیسی به نام جورج د مسترال در حال قدم زدن با سگ ایرلندی خود در کوهستان بود که سگ او به بوته ای برخورد کرد و خار های این گیاه تمام بدن این سگ را پوشاند. د مسترال با ناراحتی، چند نمونه از خار های این گیاه را با خود به آزمایشگاه برد و متوجه شد که این خار ها حاوی هزاران قلاب نیش مانند هستند که به سبب همین اجزای قلاب مانند به بدن سگ او چسبیده بودند. این مهندس سوئیسی از دیدن ورم پوست ناشی از برخورد این خار ها به بدن سگ خود بسیار ناراحت شد، اما همین موضوع ایده ای جالب بود تا او را به فکر تولید پارچه های چسبنده بیاندازد. از این رو در طی دهه های بعد، او تمام تلاش خود را به کار گرفت تا پارچه هایی با خاصیت چسبندگی مشابه با این خار ها تولید کند. این محصول که بعد ها چسب ولکرو نامیده شد به عنوان یکی از چسب های پارچه ای پرطرفدار در تولید کفش های کتانی و کیف و کوله پشتی مورد استفاده قرار گرفت.

نوتلا (تولید شده در سال ۱۹۶۴)

در اواسط قرن بیستم، دانه های کاکائو در ایتالیا گران بود و به سختی یافت می شد؛ بنابراین پیترو فررو، سرآشپز شیرینی پز، دسر های شکلاتی خود را مملو از فندق می کرد. تا اینکه در یک روز گرم تابستانی، بخشی از شیرینی های شکلاتی و فندقی او ذوب شد و به یک ماده خمیری شکلاتی تبدیل شد که البته بسیار خوشمزه هم بود. این محصول در ابتدا Supercrema نامیده می شد، اما بعد ها به نوتلا تغییر نام داد. با تبدیل شدن نوتلا به یک پدیده جهانی، پیترو میلیارد ها دلار به دست آورد و اکنون تخمین زده می شود که هر ۲.۵ ثانیه یک شیشه از این شکلات خوشمزه در سراسر جهان فروخته می شود.

داروی ویاگرا (تولید شده در سال ۱۹۹۶)

شاید کمی عجیب به نظر برسد، اما باید بیان داشت که داروی ویاگرا در ابتدا قرار بود تا به عنوان درمانی برای مشکلات قلبی مانند آنژین استفاده شود. اگرچه این دارو در آزمایش های بالینی خود شکست خورد، اما شرکت کنندگان مرد یک عارضه جانبی نسبتاً غیرعادی را گزارش کردند. از این رو، فایزر به سرعت این دارو را به عنوان یکی از دارو های موثر برای افزایش توان جنسی در مردان وارد بازار کرد. پس از گذشت اندکی از ورود این دارو به بازار، تقاضا به حدی بالا بود که ویاگرا عنوان سریعترین داروی فروخته شده در تاریخ را به نام خود ثبت کرد.

شیشه های نشکن (تولید شده در سال ۱۹۰۳)

گاهی اوقات، باید سعی کنید چیزی را بشکنید تا به یک کشف بزرگ برسید. اگرچه ادوارد بندیکتوس دانشمند قصد نداشت در حین کار در آزمایشگاهش یک فلاسک شیشه ای را محکم به زمین بکوبد، اما در کمال تعجب، شیشه این فلاسک تنها یک ترک خفیف برداشت. این مسئله بندیکتوس را بسیار کنجکاو کرد. او در طی بررسی های خود متوجه شد که فلاسک با نیترات سلولز پوشانده شده است. این پلاستیک مایع دقیقا همان عاملی بود که از خرد شدن این فلاسک جلوگیری کرده بود. او در طی آزمایشات مکرر، این پلاستیک را اصلاح کرد و شیشه نشکنی را توسعه داد که به طور گسترده در اتومبیل استفاده می شود.

شراب برندی (تولید شده در قرن ۱۶ ام)

این اتفاق جالب که قدمت آن به قرن شانزدهم بازمی گردد، توسط یک کشتی بان هلندی رخ داد که به دنبال راهی آسان تر برای حمل شراب بود. ایده او این بود که از گرما برای غلیظ کردن مایع استفاده کند و پس از رسیدن به مقصد، به آن آب اضافه کند. اما اینکار آنطور که برنامه ریزی شده بود پیش نرفت. در نتیجه این کار، اصطلاحاً شراب سوخته بود (که در زبان هلندی به brandwijn معروف است). با این حال، به طرز شگفت انگیزی به یک نوشیدنی خوشمزه تبدیل شده بود.

کتانی های دو (تولید شده در ۱۹۷۱)

آیا می دانستید که کار ناسا فراتر از کاوش در آسمان هاست؟ در اوایل دهه ۱۹۷۰، مهندسان ناسا در تلاش بودند تا مقاومت کلاه های فضانوردی را نسبت به ضربه افزایش دهند. از این رو، از فرآیند جدیدی برای قالب گیری لاستیک استفاده کردند که شامل پلاستیک ذوب شده و هوای فشرده بود. نتیجه این کار، تولید پلاستیک دارای حباب های هوایی بود که می توانست در عین مقاومت به ضربه، شکل خود را نیز حفظ کند. این طرح برای یک تولید کلاه ایمنی عالی بود، اما فرانک رودی فضانورد از این رویکرد برای تولید محصولی جدید و متفاوت، یعنی کتانی های دو استفاده کرد. سال ها بعد نایکی از این رویکرد برای تولید کتانی ها دو خود استفاده کرد و شرکت را برای سال های متوالی به سود رساند.

بستنی قیفی (تولید شده در سال ۱۹۰۴)

تا ابتدای قرن بیستم، فروشندگان بستنی، غذای منجمد را در کاغذ، شیشه و فلز سرو می کردند. در برخی مواقع، بستنی ها در ظرف های کوچک لیوان مانندی سرو می شدند که در آن یک پیمانه بستنی قرار داشت و افراد پس از بیسیدن و خوردن بستنی باید ظرف هایخود را به فروشندگان تحویل می دادند تا مجددا پس از شستشو برای مشتریان دیگر مورد استفاده قرار می گرفت. تا اینکه در یک روز گرم تابستانی در سال ۱۹۰۴، ظروف سرو بستنی آرنولد فورناچو بستنی فروش تمام شد. اما خوشبختانه، فروشنده غرفه مجاور او یعنی ارنست هاموی، مقداری از شیرینی وافل خود را برای عرضه بستنی در اختیار فورناچو قرار داد. فورناچو بستنی ها را در این شیرینی پیچید و اولین بستنی قیفی جهان را فروخت.

وازلین (تولید شده در سال ۱۸۷۰)

وازلین به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین محصولات بهداشتی مراقبت از دست و بدن در جهان شناخته می شود، اما این چیزی نبود که شیمیدان رابرت چزبرو هنگام سفر از نیویورک به پنسیلوانیا در نظر داشت. در سال ۱۸۵۹، رابرت چزبرو، شیمیدانی که قبلا نفت سفید را از روغن نهنگ های اسپرم استخراج می کرد، به میدان های نفتی در Titusville، پنسیلوانیا سفر کرد تا در مورد مواد جدیدی که ممکن است از این سوخت جدید تولید شود، تحقیق کند. او در آنجا با باقی مانده ای به نام موم میله ای آشنا شد که باید به طور دوره ای از پمپ های سکو های نفتی پاک می شد. کارگران نفت از این ماده برای التیام بریدگی ها و سوختگی ها استفاده می کردند. چزبرو نمونه هایی از موم میله ای را به بروکلین برد، ژله وازلین قابل استفاده را استخراج کرد و شروع به تولید یک محصول دارویی کرد که او آن را وازلین نامید.

چسب قطره ای (تولید شده در سال ۱۹۴۲)

چسب قطره ای یکی از مبتکرانه ترین محصولات ساخته شده توسط بشر است، اما کشف آن کاملا تصادفی بود. در سال ۱۹۴۲، دکتر هری کوور در طی جنگ جهانی دوم در جست وجوی راهی برای شفاف کردن مگسک اسلحه های جنگی بودند و در این مسیر، ماده ای به نام سیانوآکریلات (Cyanoacrylate)، توجه آن ها را به خود جلب نمود. آن ها متوجه شدند که خاصیت چسبندگی این ماده کار آن ها را دشوار می کند. از این رو، آن ها این ماده را کنار گذاشته و به دنبال راه جدیدی برای شفاف کردن مگسک های سلاح ها پرداختند. اما چندین سال بعد، کوور به همراه همکاران، کار بر روی این ماده چسبنده را مجددا از سر گرفت و با توجه به خاصیت چسبندگی بالا و مقاومت به گرمای این ماده، آن را به عنوان یک محصول تجاری تحت عنوان چسب قطره ای به بازار عرضه کرد.

بستنی یخی (تولید شده در سال ۱۹۰۵)

در سال ۱۹۰۵، فرانک اپرسون یازده ساله در تلاش بود تا از پودر نوشابه و آب، نوشیدنی درست کند که به طور تصادفی آن را یک شب بیرون از خانه رها کرده بود. صبح روز بعد فرانک پس از یافتن ترکیب جامد یخ زده اش، آن را لیس زد و در کمال تعجب، طعم بسیار خوبی هم داشت. او نام آن را Ebbsicle گذاشت و سال ها بعد فرزندانش نام آن را به Pop’s Sickle تغییر دادند.

ضربان ساز قابل کاشت (تولید شده در سال ۱۹۵۶)

این دستگاه به معنای واقعی کلمه عامل نجات میلیون ها نفر از افراد مبتلا به مشکلات قلبی بوده است. در دهه ۱۹۵۰، مهندس ویلسون گریت بچ سعی داشت صدا های قلب انسان را ضبط کند، اما از یک مقاومت یا رزیستوربا اندازه اشتباه در مدار دستگاه استفاده کرد. با این حال حماقت او منجر به یک مکاشفه حیرت انگیز شد؛ این دستگاه کوچک، یک پالس الکتریکی را در خود داشت که ضربان قلب را تقلید می کرد. اگرچه ضربان ساز ها قبلاً وجود داشتند، اما برای بیماران مشکلات فراوانی را ایجاد می کردند. اکنون، این دستگاه قابل حمل می تواند الکترود هایی را به بافت عضلانی قلب ارسال کند و به ضربان طبیعی آن کمک کند، در حالی که بیماران به راحتی می توانند در منزل به استراحت یا کار های روزمره خود بپردازند. در سال ۱۹۶۰، گریت بچ با دکتر ویلیام چارداک و دکتر اندر گیج همکاری کرد و با موفقیت یک ضربان ساز را در بدن مردی کاشت که ۱۸ ماه بیشتر از حد انتظار عمر کرد.

نایلون حبابدار (تولید شده در سال ۱۹۵۷)

دو مهندس به نام های آلفرد فیلدینگ و مارک چاوانز ابتدا محصول جدید خود را به عنوان کاغذ دیواری و عایق گلخانه فروختند، اما از این محصول استقبال چندانی نشد. در سال ۱۹۶۰، IBM به راه حلی نیاز داشت تا کامپیوتر های جدید خود را بدون هیچ آسیبی به دست مشتریان برساند. از آن زمان به بعد بود که محصول فیلدینگ و چاوانز به عنوان یک عامل محافظ پرطرفدار وارد صنعت شد.

تفلون (تولید شده در سال ۱۹۳۸)

هنگامی که شیمیدان روی پلانکت مشغول تحقیق درباره سیستم های سردکن بود، دید که مقداری از گازی که با آن کار می کرد به پودر سفید تبدیل شده است. ابتدا پلانکت از آزمایش ناموفق خود آزرده خاطر شد، اما پس از آزمایشات بیشتر متوجه شد که این ترکیب جدید یک ماده قوی و مقاوم در برابر حرارت است. در سال ۱۹۴۵ بود که این ماده با نام تجاری تفلون آن را برای اهداف نظامی و حتی برای تابه های نچسب مورد استفاده قرار گرفت.

کورن فلکس (تولید شده در سال ۱۸۹۸)

برادران جان و ویل کلوگ قصد داشتند تا با استفاده از غلات، گرانولا درست کنند، اما به طور تصادفی قابلمه را برای چند روز روی اجاق گذاشتند. در نتیجه مایع به دست آمده غلیظ، خشک و حتی کپک زده بود! با اینحال، این دو برادر این مخلوط را آزمایش کردند و یاد گرفتند که چگونه کپک های آن را از بین ببرند و یک غلات جدید ایجاد کردند.

بوتاکس (تولید شده در سال ۱۹۸۷)

اگرچه بوتاکس بیشتر به عنوان یک درمان ضد پیری شناخته می شود، اما این محصول در ابتدا برای درمان بیماران مبتلا به اسپاسم پلک و اختلالات عضلانی چشم استفاده می شد. با این حال، دکتر ژان کاروترز متوجه شد که پس از استفاده از این دارو و با بهبود سلامت چشم، یک عارضه جانبی شگفت انگیز وجالبی به وجود می آید؛ چروک های دور چشم از بین می رفتند.

دکتر کاروترز مشاهدات خود را با همسرخود که یک پزشک متخصص پوست بود در میان گذاشت و این دو روند درمان های زیبایی را تغییر دادند. پس از تایید FDA در سال ۲۰۰۲، تزریق بوتاکس میلیارد ها دلار درآمد ایجاد کرد و تبدیل به درمانی برای افراد مشهور مشهور شد تا ظاهر خود را حفظ کنند.

گِل بازی (تولید شده در سال ۱۹۷۸)

در طول جنگ جهانی دوم، جیمز رایت، مهندس جنرال الکتریک، وظیفه داشت به دولت کمک کند تا جایگزین ارزان تری برای لاستیک پیدا کند، که کاربرد فراوانی در ساخت چکمه های سربازان، آج تانک، لاستیک ها و سایر ملزومات داشت. رایت در حین کار روی این پروژه، اسید بوریک و روغن سیلیکون را با هم ترکیب کرد و در نتیجه آن، ماده ای با نرمی غیر عادی ایجاد شد که که می توانست تقریباً به هر چیزی تبدیل شود. دولت از این گِل نرم رایت استفاده کرد، اما سال ها بعد، تاجری به نام پیتر هاجسون متوجه شد که مردم در یک مهمانی با این خمیر ها بازی می کنند. او نام آن را «Silly Putty» گذاشت و آن را به عنوان یک اسباب بازی کودکانه که در تخم مرغ های پلاستیکی رنگارنگ عرضه می شد، فروخت.

دستمال کاغذی (تولید شده در ۱۹۲۴)

دستمال های کلینکس در ابتدا عمدتاً برای از بین بردن کرم های سرد استفاده می شد. اما زمانی که ارنست مالر، رئیس تحقیقات شرکت کیمبرلی-کلارک، به تب یونجه مبتلا شد، به طور غریزی شروع به استفاده از دستمال کاغذی به عنوان دستمال یکبار مصرف کرد. کیمبرلی-کلارک با احساس اینکه اکنون می تواند به بازار وسیع تری قدم بگذارد، برند خود را تغییر داد و در عرض دو سال، عموم مردم دستمال های خود را کنار گذاشتند و از دستمال کاغذی استفاده کردند. اگرچه برند های دیگر دستمال کاغذی به وجود آمده اند، اما Kleenex همچنان محبوب ترین دستمال کاغذی صورت در جهان است.

آدامس (تولید شده در سال ۱۸۶۰)

در سال ۱۸۶۰ توماس آدامز در حال آزمایش شیره درختان از آمریکای جنوبی به عنوان جایگزینی برای لاستیک بود. پس از شکست او در این آزمایش، آدامز از شدت عصبانیت قطعه ای از این شیره را در دهان خود گذاشت. در کمال تعجب این ماده خوشمزه و به طرز قابل ملاحظه ای جویدنی بود. آدامز شروع به افزودن طعم ها به این ماده کرد و شرکت او شروع به فروش آدامس در سراسر جهان کرد. به سرعت، شرکت هایی مانند Wrigley با مارک های آدامس مانند Juicy Fruit و Wrigley's Spearmint و پس از آن Chiclets، Double Bubble، Bazooka و دیگران تلاش کردند تا به این صحنه رقابت وارد شوند.

خشکشویی (شروع فعالیت از سال ۱۸۴۵)

قدمت خشکشویی به اوایل قرن نوزدهم فرانسه برمی گردد، زمانی که یک خدمتکار چراغی را شکست و روغن تربانتین روی یک پارچه سفره ریخت. هنگامی که پارچه خشک شد، کارفرمای او، ژان باپتیست جولی، متوجه شد که لکه های روی پارچه از بین رفته اند. از این رو، او یک رومیزی دیگر را در وانی پر از تربانتین گذاشت. باز هم نتیجه شگقت انگیز بود. از این رو، جولی با فرمول جدید خود اولین مغازه خشکشویی جهان را افتتاح کرد.

خمیر بازی (تولید شده در سال ۱۹۵۶)

Kutol شرکتی بود که به سبب محصول تمیزکننده نرم و شکل پذیرش که به طور خاص برای حذف دوده از کاغذ دیواری طراحی شده بود، مشهور بود. اما وقتی صاحبان خانه شروع به تغییر سیستم های گرمایشی از زغال سنگ به گاز و برق کردند، این شرکت از نظر مالی ورشکست شد. خوشبختانه، رئیس شرکت خویشاوندی داشت که معلم مدرسه بود. او این محصول را با این تصور که دانش آموزانش از بازی با آن لذت می برند، به کلاس خود آورد. بچه ها از بازی کردن با آن سیر نشدند و این گونه بود که خمیر بازی متولد شد. شرکت نجات یافت و در اواخر دهه ۱۹۵۰، خمیر بازی در فروشگاه هایی مانند Macy’s فروخته شد، در برنامه های تلویزیونی تبلیغ شد و به یکی از محبوب ترین محصولات کودکان در تمام دوران تبدیل شد.

کاغذ یادداشت چسب دار (تولید شده در سال ۱۹۶۸)

این محصول جالب توسط دکتر اسپنسر سیلور و آرت فرای، دانشمندان ۳M اختراع شد. دکتر سیلور کشف اولیه را انجام داد. او در حین تحقیق روی چسب های قوی، چسبی را پیدا کرد که به راحتی به کاغذ و سطوح دیگر می چسبد و به راحتی می توان آن را بدون ایجاد آسیب جدا کرد. متأسفانه، این شرکت هیچ ایده ای نداشت که با آن چه کند. سال ها بعد، فرای به دنبال راهی برای چسباندن کاغذ ها به یک کتاب بود تا چندین نشانک داشته باشد. از این رو اولین کاغذ های یادداشت چسب دار خلق شد.

فنر بازی اسلینکی (تولید شده در سال ۱۹۴۳)

یکی از محبوب ترین اسباب بازی های جهان (بیش از ۳۵۰ میلیون فروخته شده است!) توسط مهندس نیروی دریایی ریچارد جونز اختراع شد که در حال ساخت سیستمی از فنر های کششی بود که به ایمن کردن ابزار کشتی در هنگام آب وهوای بد کمک می کرد. او پس از انداختن ناشیانه فنر روی زمین، از نحوه جهش آن شگفت زده شد. جونز که متقاعد شده بود که بچه ها احتمالا آن را دوست خواهند داشت، محصول را کامل کرد و همسرش بتی نام آن را "Slinky" گذاشت. در طول فروش اولیه آن در گیمبلز در فیلادلفیا در سال ۱۹۴۵، ۴۰۰ اسلینکی تنها در ۹۰ دقیقه فروخته شد. به طور عجیبی، جونز در سال ۱۹۶۰ از آنجا رفت (بر اساس گزارش ها خانواده اش را ترک کرد تا به یک فرقه بپیوندد)، اما بتی شرکت را از ورشکستگی نجات داد و Slinky را به یک شرکت میلیون دلاری تبدیل کرد.

کوکا کولا (تولید شده در سال ۱۸۸۶)

این نوشیدنی توسط دکتر جان پمبرتون، داروساز در آتلانتا، جورجیا، ساخته شده است که در تلاش برای ساخت اکسیری بود که بتواند به درمان سردرد و سایر بیماری ها کمک کند. یکی از مواد اصلی آن، یعنی کوکائین، سرانجام از این دارو حذف شد، اما شربت او که با آب گازدار مخلوط شده بود، در دوران ممنوعیت فروش الکل در ایالات متحده به یک محصول پرطرفدار تبدیل شد. امروز، کوکاکولا، یک شرکت بزرگ است و تخمین زده می شود که هر سال ۵۰۰ میلیارد بطری از محصولات خود را به فروش برساند.

ماکروویو ( تولید شده در سال ۱۹۴۵)

این دستگاه توسط مهندس پرسی اسپنسر ابداع شد که در حین انجام پروژه ای شامل تحقیقات راداری و لوله های خلاء احساس کرد آب نبات در جیبش شروع به ذوب شدن کرده است. اسپنسر به جای تمرکز بر خرابکاری پیش آمده، شیفته این موضوع شد. او آزمایش های بیشتری انجام داد. برای مثال، او دانه های ذرت بو داده در نزدیکی دستگاه نگه داشت و شاهد ترکیدن این دانه های ذرت بود. از این رو، با آزمایشات فراوان دستگاه ماکروویو اختراع شد. اگرچه این دستگاه در ابتدا بسیار حجیم و پرهزینه بود (نخستین مدل ها امروز به قیمت ۳۰۰۰ دلار یا حدود ۲۴۰۰۰ دلار فروخته می شدند)، اما در نهایت فناوری بهبود و قیمت های این دستگاه کاهش یافت.

پنی سیلین ( تولید شده درسال ۱۹۲۸)

دانشمند بریتانیایی سر الکساندر فلمینگ در واقع در تلاش بود دارویی را ارائه دهد که بتواند به درمان بیماری ها کمک کند، اما این غیبت او بود که جهان را تغییر می داد. فلمینگ قبل از رفتن به تعطیلات، به طور تصادفی ظرف پتری را شسته و در گوشه ای رها کرد. وقتی برگشت، متوجه شد که یک ماده مرموز ظرف را فرا گرفته است. فلمینگ به جای دور انداختن آن، تحقیقات بیشتری انجام داد و متوجه شد که کپک دارای یک آنتی بیوتیک قوی به نام پنی سیلین است که می تواند از گسترش باکتری ها جلوگیری کند. به لطف یافته های فلمینگ، پنی سیلین به طور گسترده برای درمان عفونت های باکتریایی در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت و جان میلیون ها نفر را نجات داد.

مدل غواصی عجیب زنان کره جنوبی