به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز: طی چند سال اخیر چالش های مختلفی توسط مردم ایجاد شده که افراد در فضای مجازی یکدیگر را به تبعیت وانجام آن دعوت می کنند. شرکت در چالشهای مجازی برای جوانها و نوجوانهای امروزی به یک ضرورت تبدیل شده؛ کنجکاوند و دوست دارند هر چیز جدیدی را امتحان کنند. صرف نظر از چالش هایی مثل چالش سطل آب یخ که با تحریک عواطف انسانی ابعادی جهانی پیدا کردند، چالش هایی در فضای مجازی ویروسی می شود که قابلیت بازتولید داشته باشد و به کاربران امکان بروز خلاقیت بدهد. متاسفانه تمایل به دیده شدن وجلب توجه در همه اقشار مختلف خصوصا نوجوانان ما افزایش پیدا کرده و به تعبیری دیگر می توان گفت جامعه ما به سمت نمایشی شدن در حال حرکت است.در سطح جامعه قشر فراگیری از طیف های مختلف به سمت شخصیت نمایشی در حال حرکت هستند، افرادی از درون تهی و خالی که با اشتراک این چالش ها و نشان دادن یک تصویر خوب از خود در بستر شبکه های اجتماعی و کانال ها خود را در معرض دید همگان قرار می دهند.
خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو!
عموما جلب توجه وحرکات نمایشی در فضای مجازی نمی تواند به عنوان بحران مطرح باشد، اما تبدیل آن به یک رفتار اجتماعی و ایجاد چالش هایی که آسیب به افراد را در پی دارد، به مرور زمان و در سال های آینده می تواند خطرناک شود.برخی افراد در جامعه امروز، اگر احساس کنند که نمی توانند هم شکل دیگران باشند فشار روانی زیادی را متحمل می شوند. برای مثال زمانی که شبکه های اجتماعی در کشور ایجاد شد دغدغه والزام پیوستن به این شبکه ها در نوجوانان به وجود آمد، حتی در برخی افراد با وجود بیعلاقگی به شبکه های اجتماعی حس اجبار درونی آنها را وادار به شرکت در این امور می کند.عموما افراد در سنین پایین و جوانان درگیر چالش های موجود در فضای مجازی هستند و شرکت نکردن در چنین برنامه هایی به نوعی عقب افتادن از سایر گروه ها تلقی می شود، در واقع افراد با شرکت و تبعیت از این امور احساس انبساط خاطر پیدا می کنند و متاسفانه امروزه افراد به جای شکوفایی و عرضه دستاوردهای خود به نمایش رفتارها روی آورده اند.مدیریت رفتار خود در این فضا،هیجانی نشدن و فکر کردن به چرایی این پدیده ها بهترین راهکاری است که ما را از هجوم هر روزه این فضاها و سالم نگه داشتن ذهن سالم کمک می کند.
نقش والدین در جلوگیری از چالش نهنگ آبی و چالش های مشابه
نوجوانان و یا حتی کودکان به دلیل این که در برهه سنی خاصی قرار دارند، بیشترین تاثیرات را از محیط اطراف خود می پذیرند. به همین جهت ما به عنوان والدین آن ها باید بتوانیم شرایط روحی و جسمی نوجوانان را درک نموده تا به سوی انجام چنین اعمال خطرناکی برای جلب توجه بیشتر اقدام نروند.اولین گام در پیشگیری از ورود فرزندان به این چالش بررسی دقیق رفتار فرزندان است، چون اولین خواسته طراحان این بازی کشیدن علامت نهنگ آبی بر روی بازو است. ولی دقت کنید که این نظارت نباید به هیچ وجه منجر به سلب آزادی نوجوانان گردد، چراکه همین امر نیز باعث سرخوردگی و در نتیجه افسردگی و در نهایت گرایش به انجام چنین بازی هایی خواهد بود.کنترل و نظارت روی گوشی فرزندان می تواند اولین و مهمترین روشی باشد که به وسیله آن می توان تا حد بسیار زیادی از نصب بازی نهنگ آبی و دیگر برنامه های مخرب از این دست روی تلفن همراه فرزندان خود آگاه شد.مواظب فرزندان و هرکسی که فکر می کنید در خطر چنین چالش وحشتناکی قرار دارد باشید. با اطلاع رسانی جلوی خودکشی های احتمالی را می توان گرفت. آموزش استفاده موثر از شبکه های اجتماعی و کاهش مضرات ناشی از استفاده از آن در بین دانش آموزان، نیازمند یک کار جمعی است و بیشتر از همه همراهی خانواده و فضای آموزشی مدارس را طلب می کند. خانواده‌ها باید در خصوص استفاده نوجوان از فضای مجازی نظارت و مدیریت کافی داشته باشند.نقش خانواده در شکل گیری شخصیت و علایق نوجوانان حیاتی است ولی متاسفانه ما امروزه ما شاهد والدینی هستیم که خود دائما از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند و زمانی که فرزندان چنین شرایطی را می‌بینند الگو‌برداری میکنند و خود نیز دست به همین کار می زنند.البته مهم است به والدین توصیه کنیم که نباید نوجوانان را در استفاده از فضای مجازی محدود کنند بلکه باید با برنامه‌ریزی درست برای فرزندشان و ایجاد قرارداد‌های رفتاری به منظور اختصاص زمانی معین برای استفاده از شبکه های اجتماعی و تعیین جریمه (محرومیت از یک چیز خوشایند) در صورت تخلف، نظارت خود را همراه با آموزش درست استفاده از این امکانات به حداکثر برسانند.همچنین ایجاد جایگزین برای استفاده از فضای مجازی توسط والدین و همراهی نوجوان در انجام تفریحات سالم می تواند در کاهش وابستگی به شبکه های اجتماعی و درگیر شدن با خطرات چنین چالشها و خطراتی موثر باشد، چرا که شاید بتوان عنوان کرد گرایش شدید نوجوان به فضای مجازی می تواند ناشی از وجود شکاف ارتباطی بین والدین و فرزندان باشد و آنها باید این مسئله را حل کنند.
