چه کسی دعای فرج را از برنامه «عموپورنگ» حذف کرد؟

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از افکارنیوز، به نظر می رسد روحانی برنامه در ارتباط برقرار کردن با بچه ها بی تجربه نیست و سعی می کند ریتم برنامه با حضور او آسیب نبیند.
روحانی مدام سعی می کند از وقت کوتاهی که در اختیارش گذاشته شده با ذکر حدیث های مختلف از بزرگان دین استفاده کند و انصافاً خوب هم از پس مدیریت برنامه برمی آید.
تا اینجای کار شاید به نظر برسد که مشکلی نیست و خیلی از پدرومادرهایی که دغدغه دین دارند با خود فکر کنند خوراک دینی کودک دلبندشان در میانه هیجانات برنامه تأمین می شود، اما واقعیت ماجرا این است که در ذهن مخاطب به ویژه کودک خواه ناخواه نوعی تفکیک میان حوزه دین با زندگی ایجاد می شود و به نوعی ذهن کودک برای ته نشین شدن سکولاریسم آماده می شود.

دین، قرص آسپرین نیست!

به طور قطع اگر نقش روحانی در یک برنامه ویژه کودک حاشیه ای نبوده و جایگاه فرعی نداشته باشد امکان بروز این تلقی و برداشت ناخودآگاه روی ذهن مخاطب وجود ندارد.

مطابق برنامه ای که در شبکه نهال با اجرای مستقل یک روحانی اجرا می شود و بچه ها هویت آن برنامه را با آن روحانی معین می شناسند و به طور طبیعی اشکالی هم ندارد کسی با لباس مقدس روحانیت برای بچه ها برنامه اجرا کند، اما آسیب جایی خود را نشان می دهد که مدیران سیما اجازه بدهند برنامه سازها احساس کنند می توان برنامه های سیما و به ویژه برنامه های کودک را خالی از مفاهیم دینی تولید کرد و حالا برای خالی نبودن عریضه یک روحانی به طور جداگانه وسط یک برنامه اضافه شود تا بار دینی و خوراک معنوی بچه ها به شکل یک قرص آسپرین یا به اصطلاح به شکل یک فایل کوچک منفک شده به بچه ها ارائه شود.

غیب شدن دعای فرج

باعث تاسف است که دعای عظیم فرج که مدت ها حسن ختام کلام عموپورنگ در همه برنامه های او بود و اتفاقاً تنها مفهوم دینی برنامه او نیز به همین دعا خلاصه می شد مدت هاست از کلام او حذف شده.
به طور قطع با توجه به محبوبیت عموپورنگ میان بچه ها ذکر دعای فرج از زبان او تاثیری بسیار مضاعف بر مخاطب کودک داشت و این سؤال مطرح است که چه چیزی سبب شد ذکر هر روزه این دعا برای مدت ها از کلام عموپورنگ حذف شود و حالا در اقدامی نه چندان کارشناسی شده و بدون درک اثرات ذهنی و روانشناسانه از یک روحانی به طور جداگانه برای بر دوش کشیدن بار معنایی برنامه استفاده شود.
یکی از آسیب هایی که وجود دارد این است که در رسانه ملی حوزه دین و اخلاق با مسائل دیگر متمایز شود.
این تفکیک کردن ها به طور عادی موجب می شود مخاطب دین را حوزه ای کاملاً مستقل از زندگی تلقی کند، این همان سکولاریسم پنهانی است که مدیران فرهنگی از آن غفلت می کنند.

جنیفر لوپز، سلطان مواد مخدر می شود