چگونه پدر و مادر آرام و با آرامشی باشیم؟!

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، آیا امروز آرامشتان را به خاطر کودکتان از دست دادید؟ آیا بعدش احساس گناه کردید و بار ها خودتان را سرزنش کردید؟ نگران نباشید. این مسئله برای بهترین والدین هم اتفاق می افتد. ما والدین کاملی نیستیم چون هیچ کاملی وجود ندارد. ما هم انسان هستیم و گاهی اوقات اجازه می دهیم احساساتمان کنترل کار را دست بگیرد.

شاید مطالبی هم در مورد کودکی آرام تر هم خوانده باشید اما همکاری کردن با کودکان تنها نیمی از ماجرا است. شما به عنوان والیدن کودک، باید رفتارش را طوری شکل دهید که از او انتظار دارید. لازم نیست این کار را بی نقص انجام دهید، اما در بیشتر مواقع، درجه صدای شما، درجه صدای او را هم تعیین می کند. روش صحبت با کودکتان، تبدیل به صدای درونی او می شود. (پگی اومارا)

پس اگر می خواهیم که کودکمان آرام تر باشد و کمتر کج خلقی کند، باید یاد بگیریم که در رفتار کردن با آن ها احساسات خودمان را تعدیل کنیم و سعی کنیم والیدن آرام تری باشیم.

با این پنج نکته می توانید والدین آرام تری باشید

1. خشم را تشخیص دهید
وقتی کودکتان کار اشتباهی انجام می دهد، از دیدگاه شما خیلی ناراحت کننده به نظر می رسد. گاهی اوقات شما کاملا متوجه هستید که او مناسب سنش رفتار می کند اما با این حال خشم بر شما غلبه می کند. اینجا جایی است که باید تشخیصش دهید و همانجا متوقفش کنید. ناراحت شدن از رفتار کودک طبیعی است اما شاید از تجربیاتتان آموخته باشید که عصبانیت کاری را درست نمی کند. فقط حرفی را که می زنید و کاری را که می کنید را زشت تر جلوه می دهد.

2. قبل از اینکه حرف بزنید، گوش کنید
ما به طور طبیعی، قبل از اینکه فرزندمان دیدگاهش را بیان کند، نظر خودمان را می دهیم. گاهی اوقات حتی احمقانه ترین و آزار دهنده ترین رفتارها دلایل بی قرضانه ای دارند. ممکن است کوچولویتان خیلی در مورد گیاه گلدانی کنجکاو بوده باشد و یا فرزند خردسالتان خواسته بداند که قیچی چگونه کار می کند. نتیجه اش شاید برای شما فاجعه باشد اما قصد آن ها معمولا دیوانه کردن شما نیست. تجربه نشان داده است که حتی در بدترین سناریوها از کودکتان بپرسید که چرا این کار را انجام داده است. البته باید بعدا برایش توضیح دهید که چرا نباید دوباره این کار را انجام دهد. اما شنیدن جنبه فکری او شاید به فرونشاندن خشم شما کمک کند و جلوی بیشتر سرکش شدن فرزندتان را هم بگیرد.

3. واکنشتان را به تاخیر بیندازید
نمی توانید وقتی عصبانی هستید در چند دقیقه وانمود کنید که عصبانی نیستید. یک نفس عمیق بکشید و اگر لازم است از جایی که هستید دور شوید. فقط وقتی هنوز در خودتان خشم را حس می کنید واکنشی نشان ندهید. به خودتان برای ارزیابی رفتار زمان بدهید و تصمیم بگیرید که چگونه می خواهید پاسخ دهید. اگر این را تبدیل به یک عادت کنید، به تدریج آرام تر خواهید شد و با فرزندتان هم ملایم تر رفتار خواهید کرد. اما یادتان نرود که قوانین را اجرا کنید. محدودیت هایی ایجاد کنید که نتوانند شکسته شوند و نتیجه اش رفتاری باشد که انتظار دارید از فرزندتان ببینید.

4. احساساتتان را بیان کنید
به اشتراک گذاشتن احساسات فقط مختص کودکان نیست. والدین باید در مورد بیان اینکه چه حسی نسبت به رفتار ناراحت کننده فرزندشان دارند راحت باشند. البته این کار باید به گونه ای صورت بگیرد که مناسب سن کودک باشد. اما صحبت در مورد اینکه چه حسی دارید، حتی اگر عصبانی هستید، درها را به روی ارتباط با کودک باز می کند. شاید حتی گاهی اوقات عصبانیتتان از حد خارج شود و مجبور شوید عذرخواهی کنید. وقتی چیزی برایتان قابل قبول نیست آن را واضح بگویید اما اشتباهات خودتان را هم گردن بگیرید. شما مجبور به انجام این کار نیستید اما بد نیست که دلیل اذیت شدنتان را بیان کنید.

5. به خودتان زمان بدهید
وقتی اعصابتان خرد است، به هم ریختن سر هر چیز کوچکی آسان است. بعضی روزها سخت تر هم می شود و دقیقا زمانی است باید کمی به برنامه روزانه تان استراحت بدهید و فقط آرام باشید. شاید برنامه روزانه تان طوری باشد که فقط 20 یا 30 دقیقه تنها باشید اما از این فرصت استفاده کنید و به این فکر کنید که چگونه می توانید روزتان را بهتر و خالی از استرس کنید. شاید لازم باشد برنامه روزانه تان را تغییر دهید تا خودتان را بهتر کنید. هر کاری می کنید، تمرکزتان را از روی خوب بودن برندارید.