به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، پیدا نکردن دوست و گوشه گیری ناشی از فقدان مهارت های ارتباطی و اعتماد به نفس پایین کودک است اما با وجود این زمانی مداخله والدین را می طلبد که باعث ناراحتی و عدم رضایت خود او هم شده باشد. در غیر این صورت مشکل کودک دو چندان می شود چون شخصیت برخی کودکان به گونه ای است که درونگرایی را به برونگرایی ترجیح می دهند چون درونگرایی و خودمداری بیشتر از رابطه جویی، نشاط، سرزندگی، پویایی و خودپذیری را در آنها بیشتر می کند. والدین عزیز باید به خاطر داشته باشند که یک یا دو دوست نزدیک برای بچه ها کفایت می کند اما زمانی که احساس می کنید فرزندتان در این مسئله مشکل دارد باید اقداماتی را انجام دهید که در این مقاله آمده است.
دلایل عدم توانایی دوستیابی کودکان چیست؟
پاسخ به این سوال را باید از جوانب مختلف بررسی کرد.
اگر عزت نفس نداشته باشد
یکی از عواملی که به برقراری روابط دوستی و دوستیابی در کودکان کمک میکند این است که آنها چه تصویری از خود در ذهن دارند؟
اینکه آنها خود را چه قدر دوست داشتنی و مهم میدانند، چه قدر خود را در برقراری رابطه دوستی توانمد می دانند و چقدر خودشان را دوست دارند از عواملی هستند که در دوست یابی کودکان مهم وضروری اند.
اگر اضطراب داشته باشد
یکی از عواملی که مانع دوستیابی و برقرای درست رابطه بین کودکان می شود اضطراب و نگرانی آنها از این موضوع است. اما اینکه این اضطراب از کجا ریشه دارد و دلیلش چیست میتواند جوابهای مختلفی داشته باشد که بهتر از برای بررسی درست این موضوع از یک روانشناس کمک بگیرید.
اگر مهارتهای برقراری ارتباط را بلد نباشد
در اغلب موارد مشکل اصلی عدم توانمدی کئدکان در دوستیابی تنها به همین دلیل است. وقتی کودک فرصت کافی برای بازی با همسالان و یادگیری این مهارت نداشته باشند و والدین هم نتوانند در این مورد آموزش های لازم را انجام دهند یا اهمیت آن را دست کم بگیرند، نمی تواند دوستی برای خودش پیدا کند.
والدین برای حل عدم توانایی کودکان در دوستیابی میتوانند از راهکارهای زیر استفاده کنند:
در کلاس ثبت نامش کنید
می توانید کودک را در کلاس های ورزشی، هنری و ادبی که صرفا رویکردشان آموزش محض نیست نام نویسی کنید تا کودک به این وسیله در فضایی بدون فشار به راحتی با اشخاص و دوستان جدیدی آشنا شود. اگر کودکی به طور کلی دارای آستانه تحمل پایین است شرکت در گروه های مختلف و گرفتن مسئولیت می تواند تحمل او را بالا ببرد. والدین باید توجه داشته باشند که لازمه سازگاری و ارتباط کودک با دیگران آن است که به کودک آموزش دهیم در زمان زنگ تفریح با گشاده رویی به بچه های تنها نزدیک شده و طرح دوستی با آنها را بریزد. علاوه بر این کودک می تواند با ظرافت به کودکانی نزدیک شود که مشغول بازی های گروهی هستند و به نفرات بیشتری برای بازی خود نیاز دارند.
دوستش را به خانه دعوت کنید
برای اینکه کاستی های ارتباط فرزندتان آشکار شود از او بخواهید یکی از دوستانش را به بهانه ای به منزل دعوت کند و با او مشغول بازی شود. هدف شما از این کار این است که چگونگی ارتباط و رفتارهای فرزندتان را در این موقعیت تحت نظر گرفته و مورد مطالعه قرار دهید. مثلا در همین ارتباط ها ممکن است متوجه شوید کودک تان خودخواه، رئیس مسلک یا نابردبار است یا مشکلاتی رفتاری از این دست دارد. پس از مشاهده این مشکلات باید از طریق قصه گویی، گفت وگو یا فیلم هایی که دارای محتوای ارتباطی این چنین هستند، در جهت بهبود مشکل ارتباطی اش گام بردارید.
به بچه هایی نظیر خودش نزدیک شود
راه دیگر غلبه بر این مشکل آن است که به کودک یاد دهیم به گروه هایی پیشنهاد دوستی دهد و ملحق شود که از نظر علاقه و ترجیحات با آنها شباهت دارد. مثلا اگر کودک به نقاشی علاقه مند است به آن دسته از بچه هایی ملحق شود که در این زمینه با آنها شباهت بیشتری دارد. در این صورت او می تواند درباره علایق مشترک خود ساعت های بسیاری با دوستان خود گفت و گو کند و احساس اعتماد به نفس بیشتری کند.
خودتان دست به کار شوید
یکی از کارهایی که در مقام والدین می توانید انجام دهید این است که از میان کودکان فامیل یا همسایگانی که مورد تایید شما هستند، افرادی را انتخاب کنید واوقاتی را برای با هم بودن برنامه ریزی کنید. به این ترتیب می توانید علاقه یا بی علاقه بودن فرزندتان به دوستیابی را از نزدیک تحت نظر بگیرید و متوجه شوید این مشکل تنها در مدرسه است یا به طور کلی فرزندتان مهارت دوستیابی ندارد.
بازی کنید
می توانید با کودک تان یک بازی نمایشی ترتیب دهید. به این ترتیب روش های مناسب رفتار با دیگران را به صورت غیرمستقیم به او آموزش می دهید. اول از بازی های ساده شروع کنید و کم کم آن را پیچیده کنید. بازی هایی که می توانید در ابتدا انجام دهید شامل دعوت یک دوست به بازی، مخالفت کردن آرام با نظر کودک ، با تلفن صحبت کردن، گفت وگو در حیاط مدرسه و... باشد، درحین بازی می توانید نقش ها را بین خودتان عوض کنید.
گفت و گو را آموزش دهید
سلام و احوالپرسی و پرسش های خاصی که موجب می شود گفت و گو ادامه پیدا کند، باید تمرین شود. حتی می توانید به کودک بیاموزید که چگونه خود را به یک دوست معرفی کند مثلا «می تونی بری دست بدی و بگی من محمد هستم! اسم تو چیه؟» به کودک بگویید اگر نتوانست نام طرف مقابل را درست متوجه شود، دوباره بپرسد و این کار ایرادی ندارد.
از این فرصت ها استفاده کنید
اگر در یک مهمانی هستید که تعدادی از همسالان کودک تان نیز همراه شما هستند، فرصت را غنیمت شمرده و از او بخواهید دوستانش را به بازی دعوت کند. می توانید پیشنهاد تماشای کارتون یا فوتبال یا حتی خوردن بستنی را دهید. سعی کنید موقعیت هایی که انتخاب می کنید طولانی و البته کمتر برنامه ریزی شده باشد و کم کم خودتان را کنار بکشید و بگذارید فرزندتان خودش همه چیز را به دست بگیرد.
تشویق یادتان نرود
وقتی کودک توانست با یکی از همکلاسی هایش وارد دوستی شود از کلمات تحسین آمیز برای تشویق کودک استفاده کنید و از اینکه او توانسته با دوستش کنار بیاید استقبال کنید. به این ترتیب او تشویق خواهد شد که در این زمینه تلاش بیشتری کند. هر روز در مورد ارتباط او با دوستش بپرسید.
