به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از همدلی، کاهش تمایل به رابطه ی جنسی می تواند هم به دلیل مشکلات در سلامت باشد و هم بر اثر مشکلات عاطفی یا روان شناختی. کاهش میل جنسی نوعی از عدم کارکرد جنسی است که روی هردو زنان و مردان اثر دارد. کاهش میل جنسی در مردان می تواند همراه با کاهش سطح تستوسترون باشد. به همین ترتیب زنان در دوران تغییرات یائسگی گاهی نیز از کاهش تمایل جنسی خود شکایت دارند. انواع متفاوت از بیماری های شدید و دردهای شدید می توانند منجر به کاهش میل جنسی شوند، چه از طریق ترکیبی از اثرات فیزیکی بیماری و چه استرس روانی که همراه با این بیماری شدید است. دخول دردناک در حین رابطه یا دیسپارونیا می تواند باعث کم شدن میل جنسی زنان شود. فاکتورهای روان شناختی که می توانند همراه با کاهش میل جنسی باشند عبارتند از ذهنیت بد از تصویر بدنی خود، اضطراب، عزت نفس کم، استرس، مهارت های ضعیف در مکالمه و برقراری ازتباط، نداشتن اعتماد کافی به یکدیگر و دعواها و مشاجرات حل نشده. برخی داروهای خاص، مانند داروهای ضدافسردگی، نیز می توانند باعث کم شدن میل جنسی شوند.
علل کاهش میل جنسی در زنان
تمایل به برقراری رابطه ی جنسی بر پایه ی چیزهای زیادی که است روی صمیمیت بین زوج ها اثر می گذارد، از جمله وضعیت سلامت فیزیکی و عاطفی، تجربیات، باورها، سبک زندگی و رابطه ی کنونی شما. اگر مشکلی را در هر یک از این موارد تجربه می کنید این ها می توانند روی میل جنسی شما اثر داشته باشند.
علل فیزیکی
انواع متفاوتی از بیماری ها، تغییرات فیزیکی و داروها می توانند باعث کم شدن میل جنسی شما شوند، از جمله ی آن ها:
مشکلات جنسی: اگر در حین رابطه ی جنسی درد داشته یا به ارگاسم نمی رسید این ها می توانند تمایل شما برای داشتن رابطه ی جنسی را کاهش دهند.
بیماری ها و مشکلات در سلامت: بیماری های خاص و شدیدی هستند که می توانند روی عملکرد جنسی اثر داشته باشند، این ها عبارتند از:
فشار خون بالا: فشار خون بالا می تواند روی گردش خون شما اثر داشته باشد.
سرطان: درمان های لازم برای سرطان، از جمله جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی می توانند روی میل جنسی اثر داشته باشند.
آپنه ی خواب مخرب: تحقیقات نشان داده اند آپنه ی خواب درمان نشده می توانند باعث بروز علائم کاهش میل جنسی شوند.
پوکی استخوان: کسانی که دردها و التهابات مفصلی را تجربه می کنند شاید متوجه شوند شرکت در فعالیت های جنسی برای ان ها کاری دشوار است.
بیماری های قلبی: بیماری های قلبی می توانند منجر به آسیب به رگ های خونی و کاهش گردش خون شوند. این آسیب می تواند جریان خون به اندام تناسلی را کاهش داده و باعث کم شدن میل جنسی یا میزان تحریک شود.
دیابت: بالا رفتن سطح قند خون می تواند باعث آسیب رسیدن به اعصاب و رگ های خونی شود. این نتایج می توانند باعث عدم کارکرد نعوظ در مردان و کاهش جریان خون به اندام های تناسلی در زنان شود. زنانی که مبتلا به دیابت هستند نیز ممکن است به احتمال بیشتر عفونت ها مخمری و ادرار را تجربه می کنند که می تواند باعث احساس ناراحتی یا درد در حین رابطه ی جنسی شود.
داروها
برخی داروهای تجویزی خاص، خصوصا داروی صدافسردگی که مهار کننده های بازجذب سروتونین نامیده می شوند عامل کاهش میل جنسی شناخته می شوند.
برخی داروها می توانند میل جنسی یا عملکرد جنسی شما را تحت تاثیر قرار دهند. این داروها عبارتند از:
داروهای هورمونی پیشگیری از بارداری
داروهایی که برای بالا رفتن فشار خون هستند.
داروهای ضدافسردگی با اثرات سروتونرژیک
داروهای ضدروانپریشی که باعث زیاد شدن سطح پرولاکتین می شوند.
داروهایی که برای بزرگ شدن پروستات تجویز می شوند، از جمله فیناستراید و دوتاستراید
تغییرات در سبک زندگی
مصرف زیاد الکل: یک لیوان شراب شاید باعث بهتر شدن وضعیت روحی شما شود اما مقدار زیاد الکل می تواند روی میل جنسی شما اثر داشته باشد. مشابه همین قضیه برای داروهای مخدر نیز صدق می کند. به همین شکل سیگار نیز جریان خون را کاهش خواهد داد که می تواند باعث کاهش احساس برانگیختگی شود.
استفاده ی تفریحی از داروهای مخدر یا مصرف زیاد الکل می تواند باعث کاهش میل جنسی شما شود. اغلب الکل نمی تواند پاسخی مناسب برای هیچ یک از مشکلات شما باشد. با وجودی که الکل ممکن است بتواند مقدار برخی محرک ها را کاهش دهد اما روی عملکرد جنسی و میل شما به برقراری رابطه نیز اثر خواهد داشت. به احتمال زیاد همسرتان نیز مستی شما از الکل زیاد را دوست نخواهد داشت و شاید این حالت شما تمایل جنسی او را از بین ببرد. الکل ماده ای اعتیادآور است و شما برای کمک به ترک ان نیاز به کمک دارید.
برخی جراحی ها: هرگونه جراحی که مرتبط با سینه ها یا اندام تناسلی باشد می تواند روی عملکرد جنسی، تصویر بدنی ذهنی و تمایل شما به رابطه ی جنسی اثر بگذارد.
خستگی: خستگی ناشی از مراقبت از کودکان کم سن یا والدین پیر می تواند روی چگونگی تجربه کردن میل جنسی تان اثر داشته باشد. خستگی ناشی از بیماری یا جراحی ها نیز نقش مهمی در میزان تمایل جنسی دارند.
خواب خیلی کم: درست مانند هر فعالیت فیزیکی دیگر، بدنی که خوب استراحت کرده باشد عملکرد بهتری خواهد داشت. کمبود خواب، از جمله نداشتن خواب مناسب، می تواند مقصر کم شدن میل جنسی شما باشد. آپنه ی خواب باعث کمبود خواب خوب و کاهش میل جنسی می شود. اگر شما یا همسرتان به وجود این مشکل شک دارید درمان های پزشکی می توانند به شما کمک کنند.
بچه دار شدن: پدر و مادر بودن کاری تمام وقت است و شما نیاز دارید زمانی را بدون بودن کودک در کنار خود پیدا کنید. برنامه ریزی برای زمانی جهت رابطه ی جنسی نیاز به تفکری خلاقانه دارند، مانند داشتن رابطه در زمان خواب های کودک یا استخدام یک پرستار برای او یا کمک گرفتن از پدر و مادرتان.
تغییرات هورمونی
تغییرات در سطح هورمون های بدن می توانند میل جنسی شما را عوض کنند. این تغییرات ممکن است در هریک از زمان های زیر نمودار شوند:
یائسگی: کاهش سطح استروژن در طول دوران تغییرات یائسگی اتفاق خواهد افتاد. این کاهش هورمون می تواند باعث شود میل کمتری به برقراری رابطه ی جنسی داشته و باعث خشکی بافت های واژن خواهد شد که نتیجه می تواند رابطه ی جنسی دردناک و ناراحتی شما باشد. با وجودی که بسیاری از زنان در طول دوران بروز یائسگی و بعد از ان باز هم رابطه ی جنسی رضایت بخشی را تجربه می کنند برخی دیگر بر اثر تغییرات هورمونی این دوران کمبود میل جنسی را خواهند داشت.
بارداری و شیردهی: تغییرات هورمونی در طول بارداری، درست مانند بعد از زایمان و دوران شیردهی می توانند روی میل جنسی شما اثر منفی داشته باشند. خستگی، تغییرات در تصویر بدنی و فشار ناشی از بارداری یا مراقبت از یک نوزاد جدید می تواند باعث بروز تغییراتی در میل جنسی شما شود.
علل روان شناختی
وضعیت ذهنی شما می تواند روی میل جنسی تان اثر داشته باشد. علل روان شناختی زیادی هستند که باعث کاهش میل جنسی می شوند:
وضعیت ذهنی شما می تواند روی میل جنسی تان اثرگذار باشد. علل روان شناختی زیادی هستند که روی تمایل به برقراری رابطه ی جنسی اثر دارند، از جمله:
مشکلات در وضعیت سلامت روان مانند اضطراب یا افسردگی: مثلا استرس، مانند استرس کار یا استرس مالی: بدن واکنش خوبی به استرس نخواهد داشت. استرس عاطفی می تواند روی عملکرد فیزیکی شما نیز اثر بگذارد، از جمله تمایل جنسی و عملکرد شما در حین رابطه. درک عوامل استرس زای موجود اولین گام برای درمان است. راهکارهای کمک به خودتان نیز می توانند موثر باشند اما گاه نیاز است از یک پزشک یا مشاور کمک بگیرید.
چاقی: چاقی روی یک سوم از افراد اثر گذاشته و داشتن اضافه وزن میل جنسی شما را محدود خواهد کرد. علت نیز کم شدن لذت جنسی، نداشتن عملکرد درست و عزت نفس کم است. حسی که شما نسبت به خودتان دارید می تواند تفاوت بزرگی روی لذت بردنتان از رابطه ی جنسی ایجاد کند. مشاوره می تواند برای شما مفید باشد.
کم شدن اعتماد به نفس
سابقه ی تجاوز فیزیکی یا جنسی
تجربیات جنسی منفی در گذشته
مشکلات در روابط
تمایل جنسی نیاز به دو طرف دارد. هردو زوج ها باید باهم احساس ارتباط نزدیک داشته و زنان خصوصا باید احساس نزدیکی به ان فرد کنند. مهارت های ضعیف در مکالمه، احساس خیانت، نداشتن اعتماد و دعواها و انتقادهای مکرر می توانند باعث کمبود نزدیکی و صمیمیت در رابطه شود. مشاوره می تواند در صورت سخت بودن شرایط برای زوج ها در حل مشکل به آن ها کمک کند.
برای بسیاری از خانم ها، نزدیکی عاطفی بخشی ضروری برای یک صمیمت جنسی است. در نتیجه مشکلات در روابط می توانند فاکتور مهمی در کاهش میل جنسی باشند. کم شدن علاقه به رابطه ی جنسی اغلب نتیجه ی مشکلات در حال پیشرفت است، مانند:
نداشتن ارتباط درست با همسر: عشق ورزی چیزی جدا از رابطه ی جنسی است. صمیمیت و نزدیکی بخش مهمی از یک زندگی عاشقانه ی سالم هستند. اگر تمایل جنسی شما کم شده است شاید وقت آن رسیده عشق بیشتری را به رابطه ی خود وارد کنید. ماساژ دیگر یکدیگر و گذراندن زمانی در کنار هم می تواند به نزدیک شدن بیشتر شما کمک کند.
مشکلات و اختلافات حل نشده
مکالمات ضعیف در مورد نیازها و عملکردهای جنسی
مشکلات در اعتماد
علائم کاهش میل جنسی
اگر شما کمتر از همسرتان تمایل به برقراری رابطه ی جنسی دارید لزوما به این معنا نیست که یکی از شما در این مرحله از زندگی دیگر فردی عادی نیست – مگر اینکه این تفاوت ها برای شما استرس اور شده باشند.
به همین ترتیب حتی اگر میل جنسی شما که زمانی دو برابر همسرتان بوده حالا از او کمتر شده است روابط شما بازهم می تواند قوی تر از همیشه ادامه داشته باشد. هیچ عدد جادویی وجود ندارد که بتواند بگوید چه تعداد رابطه ی جنسی را کم می نامند. این عدد میان زن های مختلف متفاوت خواهد بود.
علائم نشان دهنده ی کاهش میل جنسی در زنان عبارتند از:
نگران کمبود فعالیت یا فانتزی های جنسی خود هستید.
نداشتن علاقه به هیچ نوع فعالیت جنسی از جمله خودارضایی
هیچوقت افکار یا فانتزی های جنسی ندارید یا فقط در زمان تنهایی تجربه می کنید.
چه زمانی به ملاقات یک پزشک برویم؟
اگر کاهش میل جنسی تاثیر قابل توجهی روی زندگی فرد دارد باید با پزشک مشورت کرد. کاهش میل جنسی می تواند باعث استرس زیادی برای برخی افراد شود که می تواند روی سلامت کلی فیزیکی و روانی شما اثر داشته باشد.
برخی علائمی که فرد در صورت تجربه کردن در مورد کاهش میل جنسی باید با پزشک مشورت داشته باشد عبارتند از:
روابط پرفشار با همسر
نداشتن بهبود بعد از تلاش های مکرر برای افزایش میل جنسی
اعتماد به نفس کم، انزوای اجتماعی یا استرسی که منجر به کاهش کیفیت زندگی می شود.
صحبت کردن در مورد کاهش میل جنسی نباید باعث خجالت کشیدن شما شود. این یک تجربه ی متدالو است و می تواند نشانه ای از عوارض جانبی فاکتورهای متعددی باشد.
پزشک می تواند به فرد برای حل مشکلش کمک کرده و درمان موثری را برای او پیدا کند یا در صورت نیاز او را به متخصص سلامت جنسی ارجاع دهد.
