به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از برترین ها، آدم بزرگ ها به سختی از پس مهار احساسات خودشان بر می آیند؛ چه برسد به بچه های کوچک. از اولین سال های کودکی مهارت های عاطفی و اجتماعی بچه ها شروع به شکل گیری می کند. با درک درست از عواطف در دوران کودکی، فرد می تواند با دیگران بهتر ارتباط برقرار کند و سلامت روانی داشته باشد. گفتگوی راحت و روراست با بچه ها در مورد احساساتی که دارند و دلیل آن ها باعث می شود که بتوانند احساسات و عواطف مختلف را بشناسند و به آن ها پی ببرند. با همین چند گام ساده می توانید بابِ گفتگو با فرزندتان را باز کنید و به او کمک کنید تا از عواطفش سر در بیاورد.
۱. گفتگو را شروع کنید
از فرزندتان بخواهید که احساسش را توضیح دهد و با پرسش هایی روشن و ساده در مورد اینکه چه اتفاقی باعث شده است که چنین احساسی داشته باشد، ادامه دهید. برای مثال، «به من بگو چه احساسی داری؟ »، «چه چیزی باعث شده که این احساس را بکنی؟ ».
به جای اینکه تلاش کنید احساس را برطرف کنید و کنار بزنید، با کنجکاوی درمورد آن به بچه ها یاد می دهید که بتوانند با عواطف پیچیده کنار بیایند. عجله نداشته باشید که زود بچه را سرحال بیاورید یا مسئله را سریع حل کنید. کنار آن ها و مشکلاتشان بنشینید و به آن ها یاد دهید که احساسات ترسناک نیستند و همراه با هم می توانید با آن ها کنار بیایید.
۲. برای احساس و عاطفه نام بگذارید
وقتی فرزند تان توضیح داد که چه احساسی دارد به او کمک کنید که نامی بر این احساس بگذارد. آیا عصبانی است؟ نگران است؟ می ترسد؟ ناامید شده است؟ خوشحال است؟ این کار به او کمک می کند تا دامنهٔ واژگان بیشتری پیدا کنند و راحت تر بتوانند عواطف خود را بار دیگر که آن را تجربه کردند، تشخیص دهند.
می توانید به بچه ها کمک کنید احساسات شخصیت های کتاب هایی که می خوانند را بشناسند، یا برنامه هایی که می بینند و از آن ها بپرسید آیا می دانند این شخصیت چه احساسی دارد، این کار به پرورش مهارت های غیر کلامی بچه ها کمک می کند.
۳. به آن ها بگویید که داشتن احساسات اشکالی ندارد
مهم است که فرزندتان بداند داشتن احساسات گوناگون هیچ اشکالی ندارد، حتی اگر احساس خوبی نباشد. تجربهٔ حس هایی مثل حسادت، بد خواهی و حتی خود خواهی به آن ها کمک می کند که خودشان و دیگران را بهتر بشناسند.
برای آن ها توضیح دهید که همهٔ ما احساسات چالش برانگیزی را تجربه می کنیم و کاملاً طبیعی است که آدم حس های گوناگونی داشته باشد و خوب است که دربارهٔ آن ها حرف بزنیم و بگوییم چه احساسی داریم. ماجرا را با سرخوشی و سرگرمی پیش ببرید و آن را خیلی بزرگ نکنید، چون آن وقت عواطف شدیدتر می شود، به ویژه اگر احساس ناراحتی و نگرانی باشد.
۴. دریافت حالت های صورت
تشویق بچه ها به تشخیص و شناخت حالت های مختلف صورت کمک می کند که بتوانند ارتباط خوبی بین آنچه حس می کنند و آنطور که به نظر می رسند، برقرار کنند. لب های پایین افتاده نشانهٔ ناراحتی و لب های رو به بالا نشانهٔ خوشحالی است. به صورت یک بازی چهره های مختلف برای احساسات گوناگون را تمرین کنید، این کار به فرزند شما کمک می کند تا بداند احساسات مختلف بر چهرهٔ افراد چگونه نشان داده می شوند.
۵. از تجربه های خودتان بگویید
احساسات بسیار پیچیده ای وجود دارند که توضیح دادن آن ها برای بچه سخت است. با تعریف کردن مثال هایی از زمانی که چنین حسی داشتید، کمک کنید بچه آن را بفهمد. می توانید برای او تعریف کنید که چه اتفاقی افتاد که چنین حسی پیدا کردید و چه کردید که حالتان بهتر شد. ممکن است برای بچه ها هم بیان دقیق حسی که دارند سخت باشد، پس از تجربه های خودتان بگویید، سؤال های باز بدون پاسخ معین مطرح کنید تا کار را برای کوچک تر ها آسان کنید.
۶. از کمک خواستن نترسید
اگر فکر می کنید فرزندتان بیشتر اوقات خیلی نگران، ناراحت یا عصبانی است و دلیل آن را نمی دانید، بد نیست کمک بخواهید. بچه های کوچک از عواطف تازه وحشت می کنند و هر کدامشان انبوهی از احساسات و عواطف تازه درونشان مدام می جوشد و نمی دانند با آن ها چه کنند. شما می توانید با گفتگو و با صداقت و راحتی کامل به آن ها کمک کنید، اما اگر فکر می کنید که خودتان نگران و درگیر هستید، بد نیست از پزشک خود کمک بخواهید.
