به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بیو طب، یک بیماری جنسی هست که مانع اوج لذت جنسی هست و در اصطلاح پزشکی آنورگاسمی نامیده می شود
توجه کنید ارتباط جنسی یکی از مشکلات با اهمیت زندگی زناشویی به حساب می آید که اگر یکی از زوجین در این مورد دچار مشکل شوند امکان دارد زندگی آنان به مخاطره بیفتد پس هر نوع مشکل جنسی را بی اهمیت تلقی نکنید.
آنورگاسمی بسیار شایع است و دست کم از هر ۵ زن در جهان، یکی به این عارضه دچار می شود.
شدت ارگاسم در میان زنان بسیار متفاوت است و زنان از لحاظ تعداد ارگاسم ها یا میزان تحریک مورد نیاز برای رسیدن به ارگاسم نیز با یکدیگر متفاوت هستند.
ارگاسم، از منظر طبی، به معنای احساس لذت شدید جسمی و رهایی از تنش است که با انقباض های غیرارادی و موزون عضلات کف لگن همراه است.
اما همیشه ارگاسم به این صورت نیست. برخی از زنان احساس انقباض عضلات کف لگن یا لرزش رحم حین ارگاسم را دارند.
برخی از زنان نیز ارگاسم را به صورت احساس گرمایی در همه بدن توصیف و برخی دیگر آن را به صورت احساسی مانند مورمور شدن بیان می کنند.
بر اساس تعریف، نشانه های عمده آنورگاسمی شامل:
۱٫ناتوانی در تجربه ارگاسم
۲٫تاخیرهای طولانی در رسیدن به ارگاسم است
انواع متفاوتی از آنورگاسمی وجود دارد:
آنورگاسمی اولیه : این وضعیت به معنای آن است که زن هرگز تجربه ارگاسم را نداشته است.
آنورگاسمی ثانویه : این وضعیت به معنای آن است که زن قبلا ارگاسم را تجربه کرده اما اکنون در رسیدن به آن دچار مشکل شده است.
آنورگاسمی موقعیتی : این وضعیت به معنای آن است که زن تنها در موقعیت های خاصی می تواند ارگاسم را تجربه کند.
این عارضه در زنان بسیار شایع است. در واقع، حدود ۸۰ درصد زنان تنها در نتیجه تحریک کلیتوریس، ارگاسم را تجربه می کنند.
آنورگاسمی عمومی: این وضعیت به معنای آن است که زن در هیچ موقعیتی نمی تواند به ارگاسم برسد.
علت نرسیدن به اوج جنسی چیست؟
اوج لذت جنسی یا ارگاسم، فرآیندی پیچیده و در واقع، واکنشی به بسیاری از عوامل جسمی، عاطفی و روانی است. داشتن مشکل در هر یک از زمینه های زیر ممکن است رسیدن به ارگاسم را مختل کند.
علل جسمی
طیف گسترده ای از بیماری ها، تغییرات جسمی و داروها ممکن است ارگاسم را مختل کنند:
بیماری ها:
هر بیماری ممکن است بر این بخش چرخه جنسی اثر بگذارد،از جمله دیابت،بیماری های عصب شناختی مانند ام اس و …
ارگاسم همچنین ممکن است در نتیجه جراحی های زنانه مانند برداشت رحم یا جراحی برای سرطان های زنان مختل شود. به علاوه، تجربه نکردن ارگاسم اغلب با سایر مشکلات جنسی مانند آمیزش دردناک همراهی دارد.
داروها:
بسیاری از داروها رسیدن به اوج لذت جنسی را مختل می کنند.
از جمله این داروها می توان به داروهای ضد فشارخون، داروهای آنتی هیستامین (ضدحساسیت) و داروهای ضدافسردگی به خصوص داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین مانند فلوکستین اشاره کرد.
داروهای ضدافسردگی در مردان نیز ممکن است باعث عدم رسیدن به اوج لذت جنسی و اختلال نعوظ شوند.
الکل و مواد مخدر:
مصرف بیش از حد الکل و مواد روانگردان می تواند ارگاسم را مختل کند.
فرآیند سالمندی:
با افزایش سن، تغییراتی طبیعی در بدن، هورمون ها، دستگاه عصبی و دستگاه گردش خون ایجاد می شود که بر فعالیت جنسی اثر می گذارد.
کاهش میزان هورمون جنسی زنانه استروژن که حین گذر به دوران یائسگی رخ می دهد ممکن است به خصوص بر اوج لذت جنسی زنان اثر بگذارد.
مقدار پایین هورمون زنانه در بدن می تواند حساسیت کلیتوریس، نوک پستان ها و پوست را کاهش دهد و خون رسانی به واژن و کلیتوریس را دچار اختلال کند.
با این حال، نرسیدن به اوج لذت جنسی صرفا به زنان سالمند محدود نمی شود و حتی بسیاری از زنان می گویند با افزایش سن، تجربه جنسی آنها رضایت بخش تر می شود.
۲.عوامل روانی
بسیاری از عوامل روانی در توانایی رسیدن به ارگاسم یا اوج لذت جنسی دخالت دارند:
– مشکلات سلامت روانی، مانند اضطراب و افسردگی
– اضطراب حین رابطه زناشویی
– استرس و فشارهای اقتصادی
– باورهای فرهنگی خاص
– ترس از بارداری یا بیماری های مقاربتی
– آشفتگی و سراسیمگی
۳.عوامل ارتباطی
بسیاری از زوج هایی که دچار اختلافات زناشویی هستند، در فعالیت های جنسی نیز دچار مشکل می شوند. از جمله عوامل ارتباط موثر بر اوج لذت جنسی می توان به این موارد اشاره کرد:
– نداشتن پیوند عاطفی با همسر
– تعارض ها و اختلافات حل نشده
– نبود ارتباط مناسب با همسر از لحاظ نیازها و ترجیحات جنسی
– عدم وفاداری و از بین رفتن اعتماد میان زن و شوهر
چطور آنورگاسمی را درمان می کنند؟
درمان آنورگاسمی ممکن است مشکل باشد. درمان شما بستگی به این دارد که علت زمینه ساز علایم شما چیست، اما پزشک تان ممکن است مجموعه ای از شیوه ها را برای درمان شما به کار ببندد.
درمان آنورگاسمی در اغلب زنان به چیزی بیشتر از تجویز ساده دارو نیاز دارد.
توجه به مشکلات ارتباطی با همسر و عوامل استرس زای روزمره بسیار مهم است.
همچنین اینکه بدنتان را بشناسید و انواع متفاوت تحریک جنسی را امتحان کنید، می تواند به شما کمک کند.
بدنتان را بشناسید:
درک آناتومی یا کالبدشناسی بدنتان و اینکه چه نوع تحریک لمسی رضایت جنسی بهتری برای شما فراهم می کند، بسیار مهم است.
می توانید از دکترتان بخواهید در مورد آناتومی دستگاه تناسلی تان شما را راهنمایی یا منابعی برای شناخت آن به شما معرفی کند.
افزایش تحریک جنسی:
بسیاری از زنان به این خاطر به اوج لذت جنسی نمی رسند که حین رابطه زناشویی، تحریک جنسی کافی دریافت نمی کنند.
بسیاری از زنان برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک مستقیم یا غیرمستقیم کلیتوریس دارند و این مساله باید در فعالیت جنسی مورد توجه قرار گیرد.
مشاوره و درمان:
اختلافات و تعارض ها با همسر می تواند زمینه ساز مشکل جنسی شود.
مراجعه به یک مشاور می تواند به شما کمک کند تا این اختلافات و تنش ها را حل کنید و زندگی جنسی تان را به مسیر عادی بازگردانید.
متخصصان درمان اختلالات جنسی، روان درمانگرانی هستند که در زمینه درمان مشکلات جنسی تخصص دارند.
گرچه مراجعه به این متخصصان ممکن است برایتان خجالت آور باشد، اما این کارشناسان می توانند در درمان آنورگاسمی، کمک زیادی به شما بکنند.
این شیوه درمانی اغلب شامل آموزش در مورد امور جنسی، تعلیم دادن مهارت های ارتباطی و تمرینات رفتاری است که شما و همسرتان باید در خانه آنها را امتحان کنید.
درمان های طبی:
تضمینی وجود ندارد که درمان های هورمونی بتوانند آنورگاسمی را درمان کنند اما ممکن است کمک کننده باشند.
همچنین درمان بیماری های زمینه ای نیز به شما کمک می کند.
درمان بیماری زمینه ای:
اگر به بیماری خاصی مبتلا هستید که توانایی شما در رسیدن به اوج جنسی را تحت تاثیر قرار می دهد، درمان مشکل جنسی تان را حل کند. عوض کردن داروهای مصرفی یا دوز آنها علایم شما را برطرف می کند.
درمان با هورمون جنسی استروژن:
درمان با استروژن به صورت قرص برچسب پوستی یا ژل، می تواند اثر مثبتی بر کارکرد مغزی و عوامل خلقی داشته باشد و بر پاسخ جنسی شما اثر می گذارد.
درمان موضعی با استروژن به شکل کرم واژن یا شیاف ها یا حلقه هایی که به آهستگی مواد خود را آزاد می کنند ممکن است جریان خون واژن را افزایش دهد و به بهبود میل جنسی کمک کند.
در برخی موارد پزشکتان ترکیبی از هورمون های استروژن و پروژسترون را به طور خوراکی تجویز می کند.
درمان با هورمون تستوسترون:
هورمون های جنسی مردانه مانند تستوسترون که به مقدار اندکی در بدن زنان تولید می شوند، ممکن است نقشی در کارکرد جنسی زنان داشته باشند.
بنابراین تجویز تستوسترون می تواند به برطرف کردن مشکل ارگاسم زنان کمک کند، به خصوص اگر درمان با هورمون های استروژن و پروژسترون موثر نباشد.
استفاده از تستوسترون برای درمان زنان مورد اختلاف است و به وسیله سازمان های پزشکی تایید نشده است.
به علاوه تستوسترون گاهی باعث عوارض جانبی ناخواسته ای مانند آکنه، پرمویی و تغییرات خلق و شخصیت می شود.
به نظر می رسد تستوسترون بیش از همه در زنانی موثر باشد که میزان این هورمون در بدن آنها در نتیجه برداشتن تخمدان با جراحی افت کرده است.
در صورتی که پزشک این درمان را انتخاب کند، با دقت شما را تحت نظر قرار خواهد داد تا مطمئن شود که دچار عوارض جانبی نمی شوید.
