دغدغه های این روزهای «شهاب حسینی»

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از افکار نیوز، شاید تغییر در مسیر بازیگری شهاب حسینی را - که دو، سه سالی است خیلی جدی تر شده - باید در اوایل دهه ۹۰ جُست که پس از چند سال اولین فیلم سینمایی خود را با نام «ساکن طبقه وسط» کارگردانی کرد. او البته این تجربه را در تئاتر هم امتحان کرد؛ جایی که نمایش «اعتراف» را در سالن اصلی تئاترشهر روی صحنه برد و اگر چه انتقادهایی به ساختار کارش وارد بود، اما بجز خودش حضور بازیگر کاربلدی چون علی نصیریان و جذب مخاطبانی که برای اولین بار تماشای تئاتر را تجربه می کردند، آن نمایش را در زمان خود جزو کارهای قابل توجه تئاتر کرد؛ بخصوص اینکه بخاطر قیمت نه چندان گرانِ بلیت «اعتراف» نسبت به نمایش های پرچهره و پر زرق و برقی که بعدها روی صحنه آمدند، قشر گسترده تری از جامعه، راحت تر امکان خرید بلیت این نمایش را پیدا کردند. حسینی بعد از کسب جایزه های مختلف در جشنواره فجر و جشن خانه سینما برای فیلم هایی همچون «محیا»، «درباره الی» و «سوپر استار» و نیز جایزه جشنواره کن برای بازی در فیلم «فروشنده»و همچنین بعد از تجربه کارگردانی، از حدود پنج سال قبل وارد عرصه تهیه کنندگی شد و حالا این کاری است که خیلی جدی تر آن را دنبال می کند، تا آنجا که یک شرکت فیلمسازی در ایران و خارج از کشور هم تاسیس کرده است. او در یکی از اکران های خصوصی فیلم هایی که تهیه کرده دلیل این حضور خود را کمک به کشف استعدادهای جوان و نسلی تازه در سینما و نیز مدیریت سرمایه برای ساخت فیلم های باکیفیت با بودجه کم تر از یک فیلم سینمایی معمولی عنوان کرده است، اما این بازیگر شاید صریح ترین حرف ها درباره رویکرد تازه خود را در جشنواره فجر سال قبل مطرح کرده باشد.

شهاب حسینی در یکی از نیمه شب های بهمن سال ۹۸ در نشست خبری فیلم «شین» که هم تهیه کننده اش بود و هم بازیگر، به حرف ها و به قول خودش ناسزاهایی که مدت ها فقط شنیده بود، بی پرده پاسخ داد و در کنار آن، خط فکری خود را برای کار در سینما روشن تر بیان کرد. او با اشاره به حضورش در خارج از کشور گفته بود: «کارهایی را سعی می کنم آن طرف برای خدمت به فرهنگ، تاریخ و ادبیات سرزمینم انجام دهم و مثلا اگر وقت می گیرم تا با رابرت دنیرو صحبت کنم، برای تاریخ این مملکت و استفاده از ظرفیت های آن در پروژه های فرهنگی است. کار من این است و همین را بلدم. دو سال است دنیا را می چرخم و به این ایمان رسیده ام که مشکل ما بین خودمان و با تعامل میان خودمان حل می شود. اگر منتظر کسی از بیرون هستیم، زهی خیال باطل.» آن نشست خبری حاشیه ها و شاید هم خاطراتی ناخوشایند برای حسینی داشت که بعید است تا مدت ها او را پای گفت وگویی بنشاند، اما به نظر می رسد به دنبال همان تاکیدها و حرف های خودش بوده که سراغ ساخت برنامه ای ترکیبی و گفت وگو محور رفته تا باب صحبت از رفاقت و معرفت را که این روزها کمرنگ تر شده، بیشتر باز کند و شاید هم در گپ وگفت های واقعی دنبال همان «لقمه معرفتی» باشد که سال ها قبل از آن گفته بود. او مدتی قبل برای کارگردانی و اجرای برنامه ای با نام « همرفیق » از سازمان سینمایی مجوز گرفت و این روزها مشغول ضبط آن هست تا برای پخش در آبان ماه از پلتفرم نماوا آماده باشد. حسینی در جشنواره فیلم کودک و نوجوان که از یکشنبه، ۲۷ مهرماه ْآغاز شده و به صورت آنلاین برگزار می شود، فیلمی را به کارگردانی پوریا حیدری اوره با نام «بعد از اتفاق» دارد که در بخش اصلی جشنواره با فیلم هایی همچون «خورشید» مجید مجیدی رقابت می کند و اگر جشنواره به اجبار آنلاین نمی شد حضور این چهره ها در اصفهان می توانست فضای متفاوتی را برای علاقه مندان به جشنواره رقم بزند. او اخیرا برای ساخت فیلم سینمایی «سومین روز جهان» به کارگردانی محمدمهدی رسولی نیز از سازمان سینمایی مجوز گرفته است. همچنین فیلم «آن شب» به کارگردانی کورش آهاری و تهیه کنندگی محمد درمنش و «شین» به کارگردانی میثم کزازی را که در آن ها بازی کرده آماده نمایش دارد اما زمان دقیق اکران آن ها بویژه «شین» مشخص نیست و فعلا فقط خبرهای جشنواره ای و اکران خارجی «آن شب» بیشتر منتشر شده است. «خورشید نیمه شب» و «نرگس» دیگر فیلم هایی هستند که حسینی در چند سال گذشته تهیه کرده، اما خبرهای موثق چندانی از آن ها منتشر نشده است. او که تاکنون در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی حضور داشته و نقش های مختلفی را ایفا کرده است، به نظر می رسد بازیگری دیگر خیلی برایش جدی نباشد همان طور که از ۱۰ سال پیش نبود، مگر نقشی خاص مثل «شمس تبریزی» در «مست عشق» حسن فتحی. حسینی حدود یک دهه قبل وقتی اعلام کرده بود می خواهد برای مدتی از بازیگری دوری کند تا در یک وقفه به رفت وروب بایگانی مغزش بپردازد، از سینمایی گفته بود که دیگر اقناعش نمی کرد چرا که با همه کمبودها، فقط از بازیگر انتظار معجزه وجود داشت و از آن سو جامعه سینمایی هم به عملکرد خودش نگاه نمی کرد که ببیند به عنوان جامعه فرهنگی که قرار است ایده بدهد و فکرهای خوب داشته باشد، کجای کار است. او که چند سال قبل در گفت وگویی هم تاکید داشت که دوست ندارد حرفه ای که در آن مشغول است شغلش باشد، در جایی دیگر هم گفته بود: «هنر تا به تالیف نرسد پیشه آدم است. من تا وقتی که به تالیف در کار خود نرسم هنرپیشه ام، بعد از رسیدن به تالیف است که هنرمند می شوم یعنی کسی که صاحب نظر و صاحب فکر است. اما دیگر با بازیگری اقناع نمی شوم، یا باید رها کنم و بروم سراغ موسیقی، یا بروم پشت دوربین.» و حالا او این روزها پشت دوربین را بیش از گذشته تجربه می کند و در عین حال حضور و فعالیت در خارج از کشور فرصت های تازه ای را برای بازیگری اش فراهم کرده است؛ مثل بازی در فیلم «غلام» به کارگردانی میترا تبریزیان به عنوان محصولی مشترک از ایران و انگلستان یا فیلم «اولین برف» ساخته حامی رمضان به تهیه کنندگی یک کمپانی فنلاندی که به تازگی اولین نمایش خود را در جشنواره هلسینکی پشت سر گذاشته است.او شاید از این پس سودای بازی در فیلم های خارجی را بیشتر در سر دارد.

واکنش متفاوت «شهاب حسینی» به درگذشت استاد شجریان