به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از ورزش 3، شاید هم بازیکنان ایران بیش از اندازه نسبت به رقبای خود حساس‌اند، اما این تبدیل به ویژگی آنها در بسیاری از مسابقات رودررو شده که جنبه کرکری به خود می‌گیرد. اگر دوئل‌های جواد نکونام و پارک جی سونگ را به خاطر بیاورید، تعجب نمی‌کنید که امشب بازیکنان ایران در زمین، مقابل قطر تنها یک خواسته داشتند: اینکه اکرم عفیف، وینگر سبک‌بال قطر، را به هر نحوی که شده از کار بیندازند.
این وسواس به کادر فنی هم سرایت کرده بود و به همین دلیل میلاد محمدی چپ پا در سمت راست مورد استفاده قرار گرفت. او که تستی نیم ساعته را در دیدار مقابل ازبکستان با موفقیت پشت سر گذاشته بود، برای اولین بار در ترکیب اولیه تیم ملی رسما به عنوان یک مدافع راست به میدان رفت تا با تنگ کردن فضا و چسبیدن به اکرم عفیف، مانع از تکرار اتفاقی شود که در جام ملت‌ها، قهرمانی را از ایران گرفت.
عجیب نیست که این شکست همچنان بر ذهن ملی پوشان سنگینی می‌کند چرا که آنها پس از پیروزی مقابل ژاپن، خود را شایسته‌ترین تیم برای کسب عنوان قهرمانی در جام ملت‌ها می‌دانستند و با آن شروع عالی مقابل قطر، شکی نبود که ما از زمین الثمامه دست پر بیرون می‌آییم، اما همین اکرم عفیف و معز علی در نهایت نتیجه را به ضرر ایران تغییر دادند، اگرچه ما در ثانیه‌های پایانی فرصت بازگشت و پیروزی مقابل قطر را داشتیم و این همان چیزی است که درجه تلخی این مسابقه را در ذهن و کام ما بالاتر هم می‌برد.
در روز‌های گذشته در محافل فوتبال ایران صحبت‌هایی در مورد نحوه شادی اکرم عفیف و کنایه‌های او به فوتبال ایران مطرح شده بود که البته این مسئله کمی هم زیاده روی بود چرا که این بازیکن قطری، همواره پس از هر گل در هر مسابقه، شادی خاص خود را به نمایش می‌گذارد. چیزی که البته ممکن است برای هر حریفی تحقیر آمیز باشد، اما تکرارش نشان می‌دهد نیت بد آنچنانی پشت آن وجود ندارد.
عفیف که همین دو هفته پیش در دیدار مقابل استقلال درخشیده و دروازه سیدحسین حسینی، یکی از گلر‌های ایران در این فیفادی را باز کرده بود، این بار هم با اعتماد به نفس و چالاکی همیشگی، در پست وینگر چپ در ترکیب قطر قرار گرفته بود. بازی برای او در دقایق اولیه بازی هم طوری پیش می‌رفت که انگار ترفند‌های امیر قلعه نویی برای مهار او به جایی نخواهد رسید، اما فشار سرمربی تیم ملی ایران روی میلاد محمدی و همچنان حمایت میلاد از سوی شجاع خلیل زاده، مدافع باتجربه تیم ملی، آرام آرام عفیف را از آن بازیکن موثر و خطرناک دور کرد. کار برای او تا جایی پیش رفت که پیش از پایان نیمه اول پست خود را تغییر داد و به سمت راست رفت تا شاید آنجا چیزی کاسب بشود، اما او در نهایت به عنوان آخرین مدافع قطر پیش از سانتر امید نورافکن روی سر سردار آزمون شاهد گل تساوی ایران مقابل عنابی‌ها بود.
بازیکنان ایران در طول این نیمه بار‌ها و بار‌ها با ضربات خشن سعی در ترساندن و عقب راندن بازیکنان قطر را داشتند و در این کار کاملا موفق بودند، تا جایی که در نیمه دوم و به خصوص بعد از دقیقه 60 دیگر در تمام دوئل‌های میانه میدان، پیروزی نصیب سفیدپوشان میدان شیخ راشد میشد، همان چیزی که اگر در جام ملت‌های آسیا نیز به سود ما رقم می‌خورد، احتمالا فاتح آن مسابقه می‌شدیم.
با از کار افتادن اکرم عفیف، او به مرور به سمت جنگ‌های حاشیه‌ای رفت تا کاملا خود را مقابل ایران باخته باشد و دیگر اثری از او مقابل میلاد و شجاع دیده نشود؛ در حالی که به نظر می‌رسید این مسابقه خارج از خاک ایران برگزار می‌شود، شرایط برای او کمی سهل‌تر پیش برود. اما حتی نحوه ایستادن دو مدافع سمت راست تیم ملی طوری بود که عفیف تبدیل به یک بازیکن معمولی بشود، همانطور که بهتاش فریبا، ستاره سابق تیم ملی فوتبال ایران، در مصاحبه خود با ورزش سه گفته است: «اکرم عفیف را اکرم خفیف صدا کنید!»
جالب است بدانید در شبی که میلاد و شجاع 16 بازپس‌گیری توپ داشتند، اکرم عفیف خوش تکنیک تنها یک دریبل را از خود به جای گذاشت تا شبحی از مرد سال فوتبال آسیا را مقابل ایران نشان داده باشد. او همچنین تنها یک بار در محوطه جریمه ایران موفق به لمس توپ شد تا با دوری از باکس تیم ملی، تبدیل به یک بازیکن کم خطر شود.
اوضاع برای عفیف در حدی بد پیش رفت که در دقیقه 87 شجاع خلیل زاده در میانه میدان با گرفتن توپ او و ارسال پاس در عمق برای مهدی طارمی، تیم ملی را تا آستانه زدن گل چهارم نیز پیش برد که اگر طارمی کمی خوش شانس و با دقت بود، می‌توانست شب رویایی تقابل مدافع تیم ملی با عفیف را کامل کند.
میلاد محمدی هم که کاملا از پس عبدالکریم حسن بر آمده بود، در پست غیر تخصصی خود 7 دوئل را با پیروزی به پایان رساند و به عنوان یک مدافع سمج و جسور، اکرم عفیف را به خوبی از کار انداخت.
البته فوتبال دوستان ایرانی به این بازیکن تکنیکی و سریع قطری علاقه خاصی دارند، اما به شرطی که پای تیم‌های ایرانی و به خصوص تیم ملی در میان نباشد؛ بنابراین ضمن تشویق او به درخشش برابر سایر حریف‌ها به خصوص ازبکستان، درسی که در مسابقه امشب به عفیف داده شد، در ذهن این فوق ستاره فوتبال آسیا باقی خواهد ماند.
دبی اصلا شهری نیست که او علاقه چندانی به آنجا داشته باشد.
