به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فرارو، «برای فغانی هر جا که هست آرزوی موفقیت می کنم.» این تنها جمله ای بود که خداداد افشاریان به عنوان رئیس کمیته داوران در مورد نابغه داوری ایران به زبان آورد.
در کلاس های افزایش دانش داوری که پیش از شروع نیم فصل دوم برگزار شد؛ وقتی خبرنگاران از افشاریان در مورد فغانی و حضورش در جام ملت ها پرسیدند؛ تنها پاسخ آقای رئیس آرزوی موفقیت برای فغانی بود. این طرز پاسخ دادن افشاریان به نوعی بی تدبیری کمیته داوران برای خط قرمز کشیدن روی نام داور پرافتخار را کامل کرد.
چندی پیش (قبل از بازی های جام جهانی) کمیته داوران در اقدامی عجیب و تأمل برانگیز نام فغانی را از لیست بین المللی بیرون کشید! بهانه این کمیته هم فقط این بود: «حضور فغانی در لیست که به سن بازنشستگی نزدیک می شود، جلوی پیشرفت داوران دیگر لیست را می گیرد.» بهانه و توجیه کمیته داوران به اندازه اقدام شان عجیب و غیر قابل قبول بود، چون اول اینکه فغانی از نظر سطح کیفی با داوران دیگر لیست خصوصاً نفر دوم (موعود بنیادی فر) تفاوت چشمگیری دارد و بعید به نظر می رسد داوری به این زودی ها بتواند افتخارات فغانی را تکرار کند؛ نکته بعدی اینکه اگر بهانه کمیته داوران هم قابل توجیه بود، می توانست نام فغانی را به عنوان نفر دوم لیست رد کند و در این حالت؛ ایران در جام ملت های آسیا دو نماینده یعنی فغانی و بنیادی فر را با هم داشت و از این لحاظ سود می برد.
بازتاب این بی تدبیری کمیته داوران هم این بود که بعد از جام جهانی، استرالیا نام فغانی را به عنوان داور این کشور رد کرد تا این داور پرافتخار بدون مشکل در جام ملت ها حضور داشته باشد، البته به عنوان نماینده استرالیا که در نهایت نشان می داد ما چقدر در سوزاندن استعداد های خودمان بی رقیب هستیم. باید به این نکته اشاره کرد قطعاً تنها طرف بازنده این بی تدبیری کمیته داوران و جامعه داوری ایران است وگرنه فغانی بدون در نظر گرفتن شرط سنی تا سالیان سال می تواند برای استرالیا قضاوت کند و غیر از جام ملت ها، شاید در جام جهانی بعدی نیز به عنوان نماینده کشور استرالیا حاضر شود.
نکته دیگر در خصوص فغانی که می تواند حائز اهمیت باشد اینکه این داور در حال حاضر برای لیگ استرالیا قضاوت می کند، از نظر سطح درآمد هم در کشور استرالیا شرایط کاملاً متفاوتی دارد و سالیانه درآمدی که از قضاوت در لیگ این کشور به دست می آورد اصلاً قابل قیاس با ایران نیست و به نوعی از هر زاویه که به ماجرای مهاجرت فغانی نگاه می کنی او برنده شده و کمیته داوران بازنده این مهره سوزی است.
طبق آماری که یکی از سایت های معتبر استرالیا زده است یک داور باتجربه در این کشور سالیانه چیزی نزدیک ۵۸ هزار دلار معادل (دو میلیارد تومان) دستمزد می گیرد که ۲۰ درصد از آن مالیات کم می شود، در حالی که در ایران داور وسط برای هر بازی ۵ میلیون تومان دستمزد دریافت می کند که بخشی از آن هم بابت مالیات کم می شود. نکته اینجا است یک داور تراز اول (در لیگ برتر ایران) در صورتی که نمرات خوبی از ناظران داوری بگیرد و مورد توجه کمیته داوران باشد، از ۳۰ بازی لیگ برتر تقریباً بیست بازی سوت می زند که در نهایت سالیانه ۱۰۰ میلیون تومان می شود و اصلاً قابل قیاس با دستمزد داور استرالیایی نیست و می توان گفت داوران تراز اول در کشور استرالیا ۲۰ برابر یک داور ایرانی سالیانه دستمزد می گیرند.
می توان این بحث را اینطور جمع بندی کرد، از هر منظری به حضور فغانی در استرالیا نگاه کنیم او برنده خواهد بود و برعکس جامعه داوری ما با از دست دادن او بازنده است. هیچ کشوری حاضر نیست با استعدادی که برایش هزینه کرده و زمان گذاشته است، اینطور برخورد کند و دو دستی این استعداد را به کشور رقیب تحویل دهد. اینکه افشاریان بدون توجه به سرمایه ملی فقط می گوید: «برای فغانی آرزوی موفقیت می کنم.» نشان می دهد مسئولان فوتبال ما هیچ تدبیری برای حفظ آنچه استعداد ایرانی است، ندارند!
پیراهن رونالدو به نفع زلزله زدگان ترکیه حراج گذاشته شد
