به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، صبح دوشنبه اخیر، ساشای ده ساله به مادرش در مورد درام بین بهترین دوست هایش گفت. «تنسلز» هشت پایی غول پیکر در اقیانوس آرام، به ساشا گفته بود که عاشق مرجان که او هم یک هشت پا است شده است. مرجان از دلباختگی هشت پا خبر نداشت اما پیام مشابهی را به ساشا منتقل کرده بود؛ او نیز احساسات قوی نسبت به تنسلز داشت اما برای گفتن آن بسیار خجالتی بود. ساشا در این بین گیر کرده بود.
این درام عاشقانه خبری برای مادر ساشا، چارلی اسپینوزا بود. اسپینوزا ۳۹ ساله گفت: «خدای من ساشا! من نمی دانستم.»
گفتگوی تنسلز و مرجان در خانه ای از مرکز کالیفورنیا اتفاقی معمولی بود. اگرچه اختاپوس با اسپینوزا، ساشا و خواهر ۱۲ ساله اش، امیلی، زندگی می کنند، فقط ساشا می داند که از نظر ظاهری چگونه است. آنها به اصطلاح ساشا «موجودات تخیلی» یا دوستان خیالی هستند.
حیوانات تخیل ساشا شامل گوزن های قرمز رنگ، نهنگ آبی مغرور و پشه پزشک که جلوی گسترش مالاریا را می گیرد هستند. اسپینوزا می گوید تنسلز اولین دوست خیالی ساشا بود که یک شب هنگام خواب روی دیوار اتاق خواب ساشا رقصید.
در طی سال ها تنسلز شخصیتش گسترش پیدا کرد و آسایش جسمی و عاطفی برا ساشا که از میگرن رنج می برد، فراهم کرده است. اسپینوزا می گوید: «او عاشق داستان گفتن است و این یکی از راه های کنترل درد است. ساشا در مورد آنچه اتفاق می افتد با جزئیات کامل صحبت می کند و این موضوع به او واقعاً کمک می کند.»
موجودات تخیلی برای ساشا، که مبتلا به اوتیسم است، تبدیل به رفاقت شده است در حالی که او اغلب با کودکان دیگر در تعامل نیست: «آنها وقتی احساس خوبی ندارم اینجا هستند و با من صحبت می کنند و به من کمک می کنند.»
دوستان خیالی برای بسیاری از کودکان در بسیاری از مراحل رشد عادی است. در حقیقت ۶۵ درصد از کودکان در سن هفت سالگی دوست خیالی داشته اند. استفانی کارلسون، استاد موسسه رشد کودک دانشگاه مینه سوتا و یکی از نویسندگان این مطالعه، می گوید که اولین زمان برای داشتن دوستان خیالی بین ۳ تا ۱۱ سالگی است.
در حالی که روانشناسان موافق هستند که حضور دوستان خیالی نباید باعث نگرانی والدین شود، آنچه که کمتر درک می شود این است که چه چیزی باعث می شود کودکان این شخصیت ها را بسازند یا اینکه چرا بعضی از بچه ها آنها را اختراع می کنند و برخی دیگر این کار را نمی کنند. کید محقق اصلی در آزمایشگاه که یادگیری را در تمام مراحل اولیه رشد مطالعه می کند می گوید که اغلب اجماع گسترده ای وجود ندارد اما این اجماع وجود دارد که ساختن دوست خیالی را یک بخش هنجاری رشد بدانیم. همه بچه ها دوست خیالی ندارند، اما دوست خیالی کودکان بسیار رایج است. دوست خیالی نه مسأله است و نه نشانه ای از هوش اضافی.
دوست خیالی نشانه رشد هوش اجتماعی در یک کودک است. تعداد انگشت شماری از مطالعات سعی کرده اند تا به وسیله دوستان خیالی به روانشناسی بچه ها مشغول شوند. روابط با موجودات تخیلی نیاز کودک به دوستی را برآورده می کند که در بین فرزندان اول و یا تک فرزندان متداول تر است. تحقیقات همچنین حاکی از آن است که بچه هایی که دارای دوستان خیالی هستند که آن دوستان خیالی رشد می کنند و بزرگ می شوند، در بزرگسالی خود خلاق تر از کودکانی می شوند که دوست خیالیشان ثابت است و تغییری نمی کند. کارلسون در مطالعاتش متوجه شده است که دختران کوچک معمولاً با همراهان خیالی خود، که اغلب شکل حیوانات کودک یا انسانهای کودک هستند، نقش مهربانی و معلمی را بر عهده می گیرند. به گفته وی دوستان خیالی پسرهای کوچک اغلب شخصیت هایی مانند ابرقهرمانان یا موجوداتی با قدرت هستند که از آن ها شایستگی بیشتری دارند.
کارلسون می گوید: «دوستان خیالی به بچه ها کمک می کنند تا سه نیاز اساسی روانشناختی را که در تئوری خودمختاری تعیین شده است برآورده کنند: صلاحیت، ارتباط و استقلال. کودکان وقتی نقش رهبری را با همراهان خیالی خود بر عهده می گیرند، احساس صلاحیت می کنند. کودکان به همان روشی که با دوستان واقعی در ارتباط هستند با موجودات خیالی ارتباط برقرار می کنند و به بچه ها اجازه می دهند موقعیت های اجتماعی را با عواقب صفر شبیه سازی کنند. دوستان خیالی استقلال کودک را تسهیل می کنند. دوستان خیالی حس کنترل را به بچه ها می دهند. بچه ها آنها را مجاب می کنند، بچه ها داستان را می سازند و مورد حمله دیگران قرار نمی گیرند. اما این می تواند برای والدین بسیار ناامید کننده باشد.»
آنا سیل، خالق پادکست «مرگ، جنسیت و پول» معنای این احساس را خیلی خوب می داند. هنگامی که دوست خیالی دختر ۳ ساله او به نام «سالاد مو قرمز» برای اولین بار در خانه برکلی ظاهر شد. او مانع از بیرون رفتن به موقع همه اعضای خانواده بود: «هنگامی که سالاد برای اولین بار ظاهر شد، یک دوره به وجود آمد که ما نمی توانستیم خانه را ترک کنیم. بنابراین همه ما باید سالاد را صدا می زدیم و منتظر او برای ترک خانه می شدیم».
بسیاری از جنبه های زندگی کودک از شخصیت های داستانی گرفته تا تجربیات واقعی اغلب به بازی تبدیل می شوند که شامل دوستی خیالی است. به گفته کید اتفاقات بین بچه ها و دوستان خیالی آنها می تواند مواردی مانند اخبار را شامل شود و همچنین می تواند شامل آنچه در زندگی آنها اتفاق می افتد باشد.
برای والدینی همچون اسپینوزا که شخصیت های خیالی مدت هاست زندگی آنها را در برگرفته اند، تصور اینکه این شخصیت ها روزی متوقف شوند دشوار است. اسپینوزا به ویژه به تنسلز هشت پا، علاقه زیادی پیدا کرده است. او می گوید تنسلز تأثیر خوبی روی همه خانواده گذاشته است. تنسلز به دختران اسپینوزا می آموزد که دلسوزی و دوستی داشته باشند، حتی اگر کوچکترین دختر اسپینوزا تنها کسی باشد که می تواند تنسلز را ببیند. اسپینوزا می گوید: «شما زمانی را دارید که با فرد باحالی آشنا می شوید که کارهای جالب انجام می دهد، به مکان های جالب سفر کرده است، و غذاهای باحال را می شناسند و واقعاً ازجمله افراد دوست داشتنی است؟» این کسی است که تنسلز است.
