به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از فرارو، معدنچیان بولیوی بر این باورند که خدای خشن معروف به "ال تیو" (عمو) از آن ها در زیر زمین محافظت می کند. در یک معدن کم نور در اورورو بولیوی، مردی دو چاقو را در کنار میزی مملو از شراب، آبجو و برگ های کوکا تیز می کند. پنج لاما سفید در نزدیکی منتظر هستند. خون و قلب حیوانات پشمالو غذای ترجیحی ال تیو (عمو) است، خدایی شاخدار که معدنچیان بولیوی معتقدند از آن ها در اعماق زمین محافظت می کند. مجسمه های ال تیو در معادن بولیوی فراوان است که با الکل و برگ کوکا احاطه شده است، محرکی که معدنچیان برای گذراندن ساعات طولانی و تاریک زیرزمین می جوند. ال تیو چهره ای ترسناک دارد و همیشه سیگاری که در دهان او گذاشته می شود. سالی یک بار، معدنچیان منطقه اورورو در غرب بولیوی، گرد هم می آیند تا برای دلجویی از ال تیو قربانی بدهند. می گویند خدای خشمگین است. لاما های قربانی چشم بسته هستند و پشم آن ها با نوار های صورتی تزئین شده است. میگوئل والدز، معدنچی ۳۳ ساله، در یکی از مراسم قربانی در روز جمعه به خبرگزاری فرانسه گفت: ما هدایا را می آوریم تا بتوانیم شب ها در محل کار راحت بخوابیم و دچار حادثه نشویم. اگر این کار را انجام ندهیم، ممکن است اتفاقات زیادی رخ دهد. معدنچیان همچنین معتقدند که ال تیو فراوانی نقره، قلع و روی را که برای امرار معاش استخراج می کنند کنترل می کند. والدز و صد ها نفر از همکارانش در حالی که لاما های چشم بسته را که با روبان های صورتی تزئین کرده بودند، به داخل معدن منتقل کردند تا ذبح شوند. آنان با شیپور، طبل و سنج می رقصیدند، از بطری های آبجو می نوشیدند و گهگاه مقداری را برای مادر زمین روی زمین می پاشیدند. این آیین با سوزاندن هدایایی که روی میز های بزرگ توسط معدنچیان بسته بندی شده است، به پایان می رسد. قلب های این حیوانات که هنوز می تپند در ظروف بزرگتر قرار گرفتند. سپس چند نفر برگزیده از جمعیت، ظروف پر شده از خون را به سطوح پایین معدن آوردند تا آن ها را در مقابل ال تیو قرار دهند. در حالی که سیگاری سوخته از پوزخند شومش آویزان بود و لباس های پشمی رنگارنگ و چکمه های معدنچی پوشیده بود. پس از قربانی کردن حیوانات، معدنچیان دیگر هدایایی را که روی میز های بزرگ جمع آوری کرده بودند آتش زدند، سپس به سرعت خارج شدند. این آیین یک بار در سال، در ماه فوریه یا مارس، انجام می شود.
(فیلم) ترس کودک از خروپف های مادرش!
