به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایسنا، آزادسازی خرمشهر از اهداف اصلی عملیات بیت المقدس در خلال جنگ ایران و عراق بود، که توسط ارتش جمهوری اسلامی ایران (به فرماندهی علی صیاد شیرازی) و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (به فرماندهی انجام گرفت.
بعد از این نبرد، شهر خرمشهر پس از ۵۷۶ روز اشغال توسط نیروهای ارتش عراق، در روز سوم خرداد سال ۱۳۶۱ بوسیله نیروهای مسلح ایران بازپس گرفته شد. فتح خرمشهر بازتاب جهانی داشت و عراق با از دست دادن خرمشهر، از نظر سیاسی تکیه گاهش را برای مذاکره از دست داد.
، پس از آزادسازی خرمشهر رزمندگان ایرانی در اولین اقدام، در مسجد جامع خرمشهر نماز شکر به جا آوردند. با انتشار خبر این پیروزی در سطح کشور موجی از شادی و سرور سراسر ایران را فراگرفت، به طوری که مردم در سرتاسر کشور به خیابان ها رفته و به شادی و پخش شیرینی پرداختند.
از آن روزها سال ها گذشته، اما دردها و رنج هایش و حس ناب پیروزی هایش با دست خالی هچنان در دل تازگی می کند، این تازگی باید بماند تا آن رورزها و آن دردها فراموش نشود.
فراموشی روزایی جون فتح شیرین خرشمهر، به معنای فراموشی تمام دلاورمردانی است که اکنون با قلبی پرامید و به یاد آن روزها بر روی تخت بیماری روزگار می گذرانند.
خرمشهر نقطه استراتژی حساس ایران بود
علی دوستی گازار، یک جانباز ۴۵ درصد به مناسبت سالروز فتح خرمشهر گفت: خرمشهر نقطه استراتژی حساسی بود که حکومت عراق اسمش را عوض کرده بود و آن را محمره خود کرده بود و به تصاحب آن اطمینان کامل داشت و آنچنان دژ دفاعی درست کرده بود که باعث شد دشمن، به اهدافش نرسد.
وی افزود: زمان بازدید کشورهای غربی و شرقی از آن، یک کارشناس نظامی آمریکایی به عراقی ها بیان کرده بود: این دژهایی که تدارک دیدید برای دفاع از محمره به قدری محکم و حساب شده است که هیچ ارتشی در دنیا حاضر به نفوذ به این دژها نیستند؛ حتی ارتش آمریکا.
دوستی ادامه داد: بعد از این صدام حسین به بغداد رفت و یک سخنرانی در آن مکان داشت و از محمره به عنوان نگینی یاد کرد که هیچ قدرتی توان به دست آوردن آن را ندارد.
وی گفت: تمام دنیا از شرق و غرب روی خرمشهر حساس شده بودند و عراق هم بسیار اطمینانی به آن تملک پیدا کرده بود، اما به لطف خدا رزمندگان اسلام در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۱ عملیات بیت المقدس را با رمز علی بن ابی طالب شروع کردند و ۲۴ روز طول کشید، اما نتیجه داد و همانطور که امام راحل فرمودند: "خرمشهر را خدا آزاد کرد"؛ واقعا هم همین بود.
این جانباز دفاع مقدس ادامه داد: خرمشهر به جهت واقع شدن در مجاورت خلیج فارس و کشور عراق، از اهمیت استراتژیک اقتصادی، تجاری و سیاسی ویژه ای برخوردار است و آن زمان با فتح خرمشهر تمام تخیلات و رویاهای حکومت عراق از بین رفت.
فتح خرمشهر سرآغاز امید در دل ها بود
دوستی گفت: اگر این اتفاق فتح خرمشهر رخ نمی داد و این پیروزی نصیب رزمندگان اسلام و مردم نمی شد؛ یأس و ناامیدی در مردم ایجاد می شد و این یأس ادامه دار بود و بر روحیه تاثیر می گذاشت و اینکه جسارت، پررویی و جنایت دشمن تقویت می شد و قوی تر ادامه می داد.
این جانباز به جوانان ایرانی توصیه کرد پشتیبان ولی فقیه باشید، تصریح کرد: وحدت کلمه یک جمله بسیار مؤثر و ارزشمندی است که در هرجایی که وحدت باشد، یک دلی باشد، با ایمان و تقوا، پیروزی را در پی دارد و شکست ناپذیر است در هرجایی که باشد.
دوستی اظهار کرد: ملت شریف ایران باید وحدت خود را حفظ کنند همانطور که در گذشته بودند تا زمان ظهور ولی عصر همه سربلند باشیم.
وی تصریح کرد: رژیم بعث عراق با «محمره» خواندن مجدد خرمشهر و قرینه سازی های تاریخی از این دست، در واقع می خواست صدام را درمقام خلیفه بغداد جلوه دهد و ذهنیت های تاریخی را در مطامع سیاسی و نظامی به خدمت گیرد.
وی افزود: محمره در واقع نامی بود که عباسیان این شهر را بدان می خواندند و اگرچه از دوره ای مشخص سندیت تاریخی دارد، اما از آنجا که نامی است که دیگران به این شهر داده اند، فاقد اصالت ایرانی است؛ همانند اینکه ما به کشور ایران بگوییم ملک عجم زیرا اعراب در منابع خود این کشور را ملک عجم می دانستند یا اینکه بگوییم پرشیا ”چون اروپایی ها آن را پرشیا می خواندند.
آغاز دلاوری در نوجوانی
علیرضا نصرآبادی، جانباز ۷۰ درصد عملیات بیت المقدس که سال هاست نمی تواند چون روزهای جوانی اش راه برود، گفت: قبل از انقلاب در راهپیمایی ها شرکت می کردم و با وجود سن کمی که داشتم به انقلاب و امام(ره) علاقه زیادی داشتم.
وی افزود: به دلیل سن کمی که داشتم برای اعزام به جبهه پذیرفته نمی شدم اما زمانی که ۱۵ ساله شدم با گرفتن رضایت نامه کتبی از پدر و مادر و با مشقات فراوان توانستم راهی جبهه شوم.
این جانباز به عملیات فتح خرمشهر اشاره کرد و گفت: در عملیاتی که به فتح خرمشهر رسید، رزمندگان با دست خالی و با اعتقاد و ایمانی که در دل داشتند به پیروزی رسیدند.
نصرآبادی با بیان اینکه در اسفند ماه ۱۳۶۰ درحالی که ۱۵ سال بیشستر نداشتم، در زمان فتح خرمشهر و عملیات بیت المقدس عازم جبهه شدم، تصریح کرد: سن کمی داشتم و در عملیات، کمک بی سیم چی بودم.
وی با بیان اینکه در روز اول فروردین مشهد بودیم و قرار بود از مشهد به تهران و از آنجا به اهواز برویم اما به دلیل عملیات فتح المبین مجبور شدیم با هواپیما به کوه های اندیمشک خود را برسانیم، تصریح کرد: عملیات بیت المقدس دهم اردیبهشت ماه ساعت ۱۲:۳۰ بامداد آغاز شد و قرار بود محور رودخانه کرخه نور که دست نیروهای عراقی بود را آزاد کنیم.
نصزآبادی ادامه داد: رزمندگان مسیر رودخانه را که با آکاستیف پوشانده بودند تا بتوانند از عرض رودخانه عبور کنند؛ بعد از طی کردن رودخانه تازه به میدان مین می رسیدیم که از طریق مسیری از مین ها نیز عبور می کردیم تا پشت خاکریز عراقی ها مستقر شویم.
وی از قطع شدن دست و پاهای فرماندهان و دوستانش در میدان مین گفت و صداهایی از انفجار که هنوز در گوشش می پیچد و ادامه داد: این صداها باعث شد دشمن حواسش جمع شود؛ بنابراین شروع به تیراندازی کرده و تعدادی شهید شدند.
نصرآبادی بیان کرد: به خاکریز رسیدیم و طبق برنامه، قرار بود جاده سوسنگرد به هویزه را که بعد از خاکریز بود آزاد کنیم؛ سحر نزدیک بود که فرمان بازگشت به خاکریز اول داده شد و به دلیل اینکه سلاح زیادی نداشتیم مجبور شدیم به خاکریز اول برگشته و در آنجا مستقر شویم.
وی افزود: از سحر تا ظهر همان روز جنگ با عراقی ها ادامه داشت تا زمانی که ساعت حدودا ۳ را نشان می داد و فرمانده دستور برگشت داد، اما پل دست ساز رودخانه کرخه نور را دشمن خراب کرده بود و از ۳ طرف محاصره بودیم؛ بنابراین مجبور شدیم از میدان مین برگردیم.
امید و شادی در اوج بیماری
نصرآبادی ادامه داد: در این عملیات ترکش های دشمن به پلو و پشتم اصابت کرد و نخاع، کلیه چپ، طحال و ۳ دنده ام را از بین برد؛ با انتقال به بیمارستان صحرایی کلیه و طحالم را برداشتند و سپس به بیمارستان تهران اعزام و در آنجا بستری شدم و پس از سه روز به هوش آمدم.
وی از نتیجه این عملیات گفت و اظهار کرد: رزمندگان در آن روز موفق نشدند به اهدافشان دست یابند، اما ۳ روز بعد با حمله مجدد آن منطقه را از عراقی ها گرفتند و این عملیات تا آزادی خرمشهر ادامه داشت.
وی با بیان اینکه در طول این درگیری ها ۱۲ نفر از رزمندگان بیرجندی به فیض شهادت رسیدند، افزود: زمانی که خرمشهر که آزاد شد من در بیمارستان بستری بودم؛ ابتدا کنار آمدن با این بیماری و قطع نخاع شدن برایم سخت بود، اما از اینکه شنیدم هرشمهر آزاد شده حس عجیبی داشتم؛ حسی میان بغض و خوشحالی.
نصرآبادی یادور شد: آنچه خرمشهر را آزاد کرد ایمان و قلب پاک رزمندگان بود که حتی با دست خالی و در مقابل تجهیزات نظامی دشمن که واقعا اسلحه ها ما هیچ نبود، بعه پگیریوزی رذسیبدند؛ اگر این نامش معجزه نیست پس چیست؟ این معجزه باید همواره بیان شود؛ آن قدر گفته شود تا در خاطره ها بماند؛ مجروح شدن امثال من مهم نیست آنچه مهم است این خاک است که باید پایدار بماند.
آن روزها نباید از یاد برود؛ آن قدر باید گفته شود تا ورد زبان ها شود؛ این قهرمانی ها باید در خاطر یک دنیا بماند.
خاطره متفاوت رهبری درباره فتح خرمشهر
