دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم
نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد
چاره آن است که سجاده به می بفروشیم
خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست
نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم
ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است
چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم
گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی
لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم
می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم
حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما
بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم
تعبیر غزل شماره 376 حافظ:
اندوهگین نباشید. غم و غصه را رها کنید و به شیرینی های زندگی فکر کنید. اگرچه روزها به سختی می گذرد و ناراحتی های زیادی را تحمل کرده اید اما می توان از دل این غم و غصه نیز شادی ها را بیرون کشید.
اگر در راه رسیدن به مقصود شکست خورده اید همچنان امید داشته باشید و صبوری پیشه کنید، شکست مقدمه پیروزی است و زندگی سرشار از پستی و بلندی ها.
