سلام الله ما کر اللیالی
و جاوبت المثانی و المثالی
علی وادی الاراک و من علیها
و دار باللوی فوق الرمال
دعاگوی غریبان جهانم
و ادعو بالتواتر و التوالی
به هر منزل که رو آرد خدا را
نگه دارش به لطف لایزالی
منال ای دل که در زنجیر زلفش
همه جمعیت است آشفته حالی
ز خطت صد جمال دیگر افزود
که عمرت باد صد سال جلالی
تو می‌باید که باشی ور نه سهل است
زیان مایه جاهی و مالی
بر آن نقاش قدرت آفرین باد
که گرد مه کشد خط هلالی
فحبک راحتی فی کل حین
و ذکرک مونسی فی کل حال
سویدای دل من تا قیامت
مباد از شوق و سودای تو خالی
کجا یابم وصال چون تو شاهی
من بدنام رند لاابالی
خدا داند که حافظ را غرض چیست
و علم الله حسبی من سؤالی
تعبیر غزل شماره 463 حافظ:
اندوه و ناراحتی دردی را درمان نمی کند و گره از کار بازنخواهد کرد. از خداوند طلب یاری کنید تا اوضاع روحی شما را بهتر کند. عمر طولانی دارید، سعی کنید بیشترین بهره را از روزهای زندگی ببرید.
به تازگی دچار تضرر شده اید اما مطمئن باشید این ضرر از جای دیگر جبران خواهد شد. برای رفع نیازها فقط به درگاه پروردگار بروید و تنها از او یاری بخواهید که دراز کردن دست نیاز به سوی خلق، با خطر بدنامی همراه است.
3 سال پیش
5 سال پیش