به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعد نیوز و به نقل از خبربان، گرشا رضایی، خواننده و آهنگساز موسیقی پاپ کشورمان در برنامه «استودیو هشت» رادیو نمایش در پاسخ به این سوال که آیا آلبوم یا قطعه جدیدی منتشر کرده؟ گفت: خداروشکر کار‌ها عالی پیش می‌رود و وضعیت کنسرت‌ها و آلبوم‌ها خوب است. من مشغول انجام یک مینی آلبوم هستم، که به سبک موسیقی الکترونیک دهه هشتاد میلادی است. دو ترک به نام‌های «جاده چالوس» و «دلم خواست» از آن منتشر شده و قرار است سه ترک دیگر هم از آن منتشر بشود. به هر حال، مدل ضبط ترک‌ها به شکل آنالوگ است؛ برخلاف روندی که به صورت دیجیتال ضبط می‌شود.
این خواننده درباره چرایی سبک آلبوم جدید خود گفت: بنظرم رسید که عقبگردی بزنم و به دل دوران آنالوگ بروم، که کار کردن سخت‌تر بود و با ساز‌های زنده کار می‌شد. البته آلبوم قبلی خودم هم ثابت کرد که من معتقدم باید در بیشتر موضوعات به عقب بازگشت. چراکه بشر تا حدودی مسیر را اشتباه آمده است. البته طرفدار فناوری هم هستم؛ ولی به شکل صحیح آن. اینکه لم بدهیم و همه چیز را به هوش مصنوعی بسپاریم، قطعاً ما را منقرض خواهد کرد.
وی در پاسخ به این سوال که قرار دادن صدای خوانندگان قدیمی در کنار خوانندگان امروزی برایت خوشایند نیست؟ گفت: اینکار جذاب است و می‌توانیم از هوش مصنوعی استفاده مفید هم داشته باشیم. ولی اجرا کردن صفر تا صد کار از سوی هوش مصنوعی اسمش انقراض انسان است. امروزه اکثر خوانندگان بخصوص آنهایی که ما در ایران می‌شناسیم، به لطف کامپیوتر می‌خوانند! ولی اگر شما کامپیوتر‌ها را خاموش کنید و بگویید یک دهن برایمان بخوانید، متاسفانه خبری از صدای خوش نیست. اینجا بوده که استفاده اشتباه از تکنولوژی کردیم. خیلی از خوانندگانِ هنرمند با صدای خوب می‌شناسم، که گوشه خانه نشستند، اما در مقابل یکسری از خواننده‌نما‌ها موسیقی ایرانی را به بد مسیری می‌برند.
رضایی در پاسخ به این سوال که پس چنین خواننده‌نما‌ها چطور روی صحنه کنسرت می‌گذارند؟ افزود: در کنسرت هم کامپیوتر‌ها چاره‌ای اندیشیدند. ما در آنجا هم دستگاهی داریم، که خوانندگان حتی خوانندگان بزرگانمان زیر پایشان می‌گذارند و خیلی شکیل صدایشان کوک می‌شود، بدون اینکه شما متوجه شوید. این دستگاه‌ها مانند فیلتری عمل می‌کند، که روی صدا انداخته می‌شود و کسی متوجه نمی‌شود.
خواننده موسیقی «دلم خواست» نظرش را درباره فعالیت‌های تجاری هنرمندان اینگونه بیان کرد: بیشتر اوقات همکارانم خودشان را با بازار‌های بین‌المللی مقایسه می‌کنند. اولاً اینکه ما نه آمریکا هستیم، نه فرهنگمان به آنجا می‌خورد. بنظرم هر رفتاری که یک هنرمند ایرانی از خودش بروز می‌دهد، باید با فرهنگ ایرانی سنجیده بشود؛ نه اینکه، چون مایکل جکسون اینکار را کرده، من هم باید انجام بدهم.
وی ادامه داد: دوماً فعالیت تجاری یک هنرمند باید خیلی محدود و با مراقبت انجام بشود. مخاطب ایرانی با مخاطب سایر کشور‌ها فرق می‌کند. اینکه ما خودمان را تبدیل به مُبلغ چیپس و پفک کنیم، در شان یک هنرمند نیست. اگر قرار است کار تجاری انجام بشود، کار درخور و محدود باشد. چون میلیون‌ها نفر جوان و نوجوان به شما به عنوان یک هنرمند دلبسته‌اند.
