همه چیز درباره‌ی ملاک‌های زیبایی مرگباری که در میان زنان قرن 19 غرب رایج بود
به گزارش سرویس تاریخی ساعد نیوز، یکی از خطرناک ترین ترندهای زیبایی در عصر ویکتوریا ظاهر سل گونه بود. زنان شیفته ی ظاهری بودند که بیماری سل به فرد می داد. پوست رنگ پریده، لبان قرمز رنگ و کمر باریک. این امر موجی در میان زنان به راه انداخت که به عمد خود را به بیماری سل مبتلا می کردند یا لب های خود را قرمز و پوست شان را رنگ پریده می کردند. زن ها در این دوره همچنین کرست های تنگی به تن می کردند که مشکلات جسمانی زیادی برای آن ها ایجاد می کرد همچنین مداد سربی میک می زدند و سرکه می خوردند.
ظاهر سل گونه ی ترند شده در میان زنان قرن 19 که در نقاشی هایشان نیز رایج بوده.
در این دوره لباس سبز رنگ بسیار محبوبیت پیدا کرد برای این منظور از یک رنگ کشنده ی حاوی آرسنیک برای رنگ کردن پارچه ها استفاده می شد.
به این رنگ «سبز پاریسی» گفته می شد و از آن برای ساخت رنگ دیوار هم استفاده می شد. گرچه در عصر ویکتوریایی فراد زیادی بر اثر تماس با آرسنیک جان خود را از دست دادند، اما مدت زیادی طول کشید تا به ارتباط میان این ماده شیمیایی با این مرگ و میرها پی برده شود.
این رنگ طیفی از سبز بود که روی لباس جلوه ی خیره کننده ای داشت، اما در تماس با آب، یک ماده شیمیایی کشنده از خود آزاد می کرد.
در عصر ویکتوریایی، خیاط‌ها مدتی لباس‌ها را با بال سوسک تزئین می‌کردند. بال این حشرات به راحتی قابل جمع آوری بود. این سوسک‌ها را هنگام جفتگیری می‌گرفتند و بعد از مرگ حشره، از بال آن استفاده می‌کردند.
این شاید تراژیک‌ترین مُد باشد. در عصر وکتوریایی برای تزئین کلاه‌های زنانه از پر پرندگان تاکسیدرمی شده استفاده می‌کردند. تقاضا برای این نوع از تزئینات آنچنان بالا رفت که جمعیت پرندگان رو به کاهش گذاشت. خوشبختانه، این مُد مدت زیادی طول نکشید، چرا که جنبش‌هایی در حمایت از پرندگان به راه افتاد. بسیاری از این جنبش‌ها به رهبری زنانی بودند که سعی داشتند جلوی این مشکل را بگیرند.
وقتی پیراهن‌های زنانه‌ی باریک از مُد افتادند، طی دهه‌های بعدی قرن نوزدهم، قطر دامن‌ها رفته رفته بیشتر شد. این دامن‌ها آنچنان پهن بودند که با پوشیدن چندین لایه دامن هم نمی‌شد به آن پهنای دلخواه دست یافت. اینجا بود که وسیله‌ای به نام ژپون به وجود آمد. ژپون نوعی «قفس» بود که از حلقه‌هایی فولادی ساخته شده بود که به وسیله‌ی طناب به یکدیگر متصل شده بودند و به لباس فرم و پهنای زیادی می‌دادند. این دامن‌های پهن علاوه بر دردسرهایی که برای راه رفتن ایجاد می کردند به سلامت زنان آن دوره هم آسیب می زدند.