هورمون‌ها دسته‌ای از مواد شیمیایی هستند که به مقدار بسیار اندکی در بدن تولید می‌شوند و دارای اثرات تنظیمی برای حفظ وضعیت طبیعی بدن می باشند. کاهش و یا افزایش میزان این هورمون ها می‌تواند سبب ایجاد برخی بیماریهای مهم در انسان شوند. هورمون‌ها از غدد مخصوصی در بدن ترشح می شوند هورمون های جنسی بطور عمده در غدد جنسی (تخمدان و بیضه) از کلسترول ساخته می شوند.
این هورمون ها همچنین به مقدار کمی در بافت های دیگر مانند غدد فوق کلیوی ، جفت، کبد و غیره نیز تولید می شوند. عدم تعادل هورمون های جنسی بیماریهای مختلفی نظیر بلوغ زودرس، سندرم های زنانگی، ناباروری و عدم بروز صفات جنسی ثانویه را به دنبال دارد.
هنگام ارضا شدن، هورمونی که مسئول اصلی این احساس است، دوپامین است. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که نقش کلیدی در سیستم پاداش دهی مغز ما دارد و در پاسخ به تجربیات لذت بخش، مانند خوردن یک وعده غذایی خوشمزه یا انجام یک کار چالش برانگیز ترشح می شود. هنگامی که دوپامین آزاد می شود، می تواند احساس لذت، انگیزه و تقویت را ایجاد کند، که می تواند به ما در یادگیری و تکرار رفتارهایی که با نتایج مثبت مرتبط هستند نیز کمک کند.
دوپامین دو حیطه کاری بسیار مهم دارد که به عنوان ناقل عصبی در مغز یا هورمون در خون عمل می کند. عملکرد آن در مغز شامل یادگیری و دقت، هیجان و شادی، کنترل حالت های روحی مثل افسردگی ، لذت، سرخوشی و خواب است.نقش این ماده در بخش های خارج مغز هم به حدی مهم است که نقش دارویی پیدا کرده است.
دوپامین به عنوان هورمون “احساس خوب” شناخته می شود. به شما حس لذت می دهد. دوپامین بخشی از سیستم پاداش شما است. این سیستم از نقطه نظر تکاملی طراحی شده است تا به شما پاداش دهد وقتی ازکارهایی را که برای زنده ماندن باید انجام دهید ، لذت می‌برید.
یکی از برجسته ترین انتقال دهنده های عصبی که بر رفتار انسان تأثیر می گذارد دوپامین است. وقتی رویدادهای لذت بخشی مانند خوردن غذا، فعالیت جنسی یا مصرف مواد مخدر را تجربه می کنیم، بدن ما دوپامین ترشح می کند. سپس مغز ما ترشح دوپامین را با لذت مرتبط می کند و یک سیستم پاداش ایجاد می کند. به عنوان مثال، هنگامی که غذای آرام بخش می خورید، مغز شما دوپامین ترشح می کند که باعث می شود احساس خوبی داشته باشید. بنابراین، مغز شما این را یک پاداش فرض می‌کند و شما را تشویق می‌کند که این رفتار را تکرار کنید.
کمبود دوپامین مشکلات روحی و جسمی را به همراه خواهد داشت که می‌تواند در فعالیت های روزمره مشکل ایجاد کند. اگرچه برخی افراد با روش های مصنوعی مثل دارو ها سطح دوپامین خود را بالا میبرند اما این دارو ها برای یکسری بیماری هاست و برای همه مناسب نیست.
