«جام‌جم» تلویحا از توافق نهایی خبر داد ‌

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز، گزارش «جام جم» از آمادگی واشنگتن برای بازگشت به برجام

زنجیره عقب نشینی آمریکا

۲۹تیر۸۷، شهر ژنو سوئیس برای یک رویداد داغ آماده می شد. مذاکرات هسته ای ایران شاهد حضور یک عضو جدید بود. حضوری که گویا از یک عقب نشینی حکایت می کرد.

ماجرا به پنج، شش سال قبل از آن باز می گشت. وقتی منافقین ادعاهایی را درباره برنامه هسته ای ایران مطرح می کردند، آمریکا فرصت را برای برچیدن برنامه هسته ای ایران مناسب می دید.
بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا آن زمان مدعی بود که تلاش فعالانه ایران برای دستیابی به فناوری که به ساخت سلاح هسته ای منتهی می شود، منطقه را در معرض هلوکاست هسته ای فرار می دهد. آنها به چیزی کمتر از تعطیلی برنامه هسته ای ایران برای همیشه، رضایت نمی دادند و حتی به خودشان اجازه نمی دادند در میز مذاکرات حاضر شوند. به همین خاطر فقط سه کشور اروپایی پای میز مذاکره با ایران آمده بودند. آن طور که وزیر خارجه وقت انگلیس در کتاب خاطراتش گفته، «دولت وقت ایران در مقطعی پیشنهاد گفت وگو برای معامله بزرگ را در برنامه هسته ای به آمریکا می دهد اما آمریکا حاضر نمی شود پای میز مذاکره با ایران بنشیند».
مذاکره کننده ارشد ایران(علی باقری) هم در مقدمه ترجمه کتاب خاطرات وندی شرمن نقل می کند که دیک چنی ،معاون بوش وقتی با پیشنهاد دولت ایران برای مذاکره روبه رو می شود، پاسخ می دهد: «ما با شیطان حرف نمی زنیم».
سال ۸۴ اما با تغییر دولت در ایران سیاست خارجی صاحب ریل جدیدی می شود و برنامه هسته ای هم شتاب می گیرد. آن زمان رئیس جمهور وقت ایران اعلام کرد که «با افتخار اعلام می کنیم از امروز ایران در زمره کشورهای تولیدکننده صنعتی سوخت هسته ای قرار می گیرد».حالا در روزهای آخر تیر ۸۷، آمریکا نماینده اش را به میز مذاکره با ایران فرستاده و بدون این که صدایش در بیاید به عقب نشینی اعتراف می کند.
با رفتن بوش، دموکرات ها به قدرت بازگشتند. رئیس جمهور جدید آمریکا هم برنامه هسته ای ایران را تهدیدی برای آمریکا می دانست. اوباما در آن ایام تاکید داشت که«با صراحت اعلام می کنم برنامه هسته ای و موشکی ایران نه تنها تهدیدی برای آمریکا بلکه برای منطقه است».
گویا رئیس جمهور جدید آمریکا نقشه هایی برای برنامه هسته ای ایران در سر داشت. چند سال بعد اوباما حرف هایی زد که آن نقشه ها را آشکار می کرد. وی تاکید کرده بود که «اگر می توانستیم پیچ و مهره های برنامه هسته ای ایران را باز کنیم، این کار را می کردیم اما این کار مقدور نیست».
اوباما یک آرزوی دیگر هم درباره ایران داشت؛ فلج کردن ایران با تحریم. به گفته وی «از همه عناصر قدرت آمریکا، اعم از فشارهای سیاسی برای منزوی کردن ایران، تلاش های دیپلماتیک برای نظارت بر برنامه هسته ای ایران و فشارهای اقتصادی برای تحریم های فلج کننده استفاده خواهم کرد».
آرزویی که بعدها معلوم شد برآورده نشده است. روزی که اوباما از بی اثر شدن تحریم های ایران گفت. او تصریح داشت: «اگر این توافق را رد می کردیم، ایران را در صندلی راننده می نشاندیم. فکر می کنم در آن صورت تحریم ها فرومی ریخت و نتیجه ای عاید ما نمی شد».
پایان دولت اوباما اما به معنای پایان آرزوهای آمریکا درباره ایران نبود. دولت بعدی آرزوهای بلندتری درسر داشت. آنها می خواستند با فشار حداکثری ایران را مجبور کنند تا نه تنها محدودیت های هسته ای برجامی اش را دائمی کند، بلکه روی برنامه موشکی و حضورش در منطقه هم با آمریکا معامله کند. صفر کردن فروش نفت ایران، اولین قدم آمریکا برای رسیدن به خواسته اش بود.
پمپئو، وزیر خارجه وقت آمریکا تاکید داشت: «ما مصمم هستیم تا روند صادرات نفت ایران را به صفر برسانیم و می خواهیم این کار را در سریع ترین زمان ممکن انجام دهیم». چند سال بعد، ترامپ در حالی کاخ سفید را ترک می کرد که روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال از صادرات نفت ایران و تضعیف شدن کمپین فشار حداکثری آمریکا علیه ایران خبر داد. و حالا در روزهایی که به گفته سی ان ان گزینه های بایدن برای مقابله با ایران ته کشیده، حلقه جدیدی به زنجیره عقب نشینی های آمریکا اضافه می شود. آمریکا ساز بازگشت به برجام را کوک کرده، بدون این که توانسته باشد پای برنامه موشکی و حضور ایران را در منطقه به متن توافق باز کرده باشد.

پیام خصوصی دولت بایدن به ایران