به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی ساعدنیوز به نقل از همشهری آنلاین، مجموعه نون. خ که نخستین بار در نوروز 98 از شبکه یک سیما پخش و با استقبال مخاطبان مواجه شد. به بهانه تولید سری پنجم این سریال با نسرین مرادی، بازیگر نقش «فریده» در سریال نون. خ و همسر مرحوم کامبوزیا پرتوی همکلام شدیم.
ضبط کار از 2ماه پیش شروع شده و حدود یک‌سوم کار پیش‌رفته، الان عوامل، چابهار هستند که سکانس‌های مربوط به آن منطقه را ضبط کنند؛ ولی چون من در آن سکانس‌ها بازی نمی‌کنم، در تهران منتظرم عوامل برگردند تا بقیه سکانس‌ها را ضبط کنیم.
بله. این فصل بسیار پرلوکیشن است ازجمله چابهار، روستاهای اطراف تهران، کرمانشاه، کرمان و...
کلیت کار به این شکل است که برای خانواده نوری با فک و فامیل و تعدادی از اهالی روستا مسائلی پیش می‌آید که وقتی برای حل آن اقدام می‌کنند، باز مشکلات جدیدتری برایشان رقم می‌خورد. داستان در بستر طنز پیش می‌رود و هربار که فیلمنامه را می‌خوانم، نمی‌توانم جلوی خنده‌ام را بگیرم. البته در این سری اتفاقات قشنگ‌تری قرار است رقم بخورد، خواستگاری و احتمالا عروسی هم داریم.
حقیقت این است که نمی‌دانم تا آخر داستان دقیقا چه چیزی پیش می‌آید چون فیلمنامه‌نویسی حین کار پیش می‌رود؛ یعنی کلیات مشخص است اما جزئیات را حتی بازیگران هم به درستی نمی‌دانند. این روش آقای سعید آقاخانی است که حتی ما هم یک وقت‌هایی سورپرایز می‌شویم. آقای تهیه‌کننده هم بسیار سفارش کرده‌اند که بیش از این قصه را لو ندهیم.
بله. مثلا در فصل قبل من اصلا خبر نداشتم جاناتان قرار است بمیرد.
من می‌دانم کاراکتر فریده چه ویژگی‌هایی دارد، وقتی در موقعیتی تازه قرار بگیرم برایم جذاب‌تر و هیجان‌انگیزتر می‌شود. در واقع کار ما به نوعی طنز موقعیت است؛ یعنی در موقعیت، طنز خلق می‌شود و بامزه‌بودن آن هم به همین است.
از بازیگران اصلی سری قبل کسی حذف نشده، البته شاید برخی نقش‌هایشان کمرنگ‌تر از قبل شده باشد ولی چند بازیگر جدید هم به تیم اضافه شده‌اند.
به‌نظرم در این فصل پرداختن به قومیت‌ها پررنگ‌تر است. در سری‌های قبل هم در طول قصه با نمایش لباس، لهجه، موسیقی و... به آداب و سنت‌های اقوام پرداخته شد تا شناخت مردم بیشتر شود. در این فصل هم قرار است مسئله قومیت‌ها پررنگ شود. به‌نظر من بزرگ‌ترین حسن این سریال پررنگ‌کردن و پرداختن به آداب و سنن اقوام مختلف است.
قطعا همینطور می‌شود. چنانکه مردم سری‌های قبل را هم تماشا کردند و دوست داشتند؛ حتما از این سری پنجم مجموعه استقبال می‌کنند چون مردم ما کار طنز را دوست دارند
به‌نظر من آقای آقاخانی کارگردان درجه یک، بسیار باهوش و پرانرژی است و چون علاوه بر کارگردانی، بازیگر نقش اول هم هست، بازیگران را به خوبی درک می‌کند و پابه‌پای آنها می‌آید و همراه است و از نظر فکری هم بسیار کمک می‌کند. در کل کارکردن با ایشان بسیار لذتبخش است و من از او بسیار یاد می‌گیرم.
بله، بعد از سری اول مردم دیگر من را به نام فریده می‌شناسند.
(می‌خندد) راستش واکنش‌ها متفاوت بوده‌است، خیلی‌ها درباره جاناتان و کیوان می‌پرسند. مثلا می‌گویند «چطور به یک گاو آنقدر محبت می‌کردی؟» یا می‌پرسند «چطور توانستی با یک شوهر معتاد زندگی کنی؟... اگر ما جای تو بودیم خفه‌اش می‌کردیم... اصلا به هم نمی‌آیید و...» برخی هم نصیحت می‌کنند که «قدر این شوهر را بدان... ببین برایت شعر عاشقانه می‌خواند... قهر و بی‌محلی نکن... .» حتی توصیه می‌کنند «با مشکل پیک‌نیکی هم کنار بیا...» حتی یک‌بار خانمی با ناراحتی به من گفت «همسر من هم مثل کیوان است، ولی ما نمی‌توانیم مثل شما که ساده و با شوخی از کنار مشکلات می‌گذرید، زندگی کنیم و... و.»
اوایل فکر می‌کردم به شوخی می‌پرسند ولی بعد که دیدم قضیه برای خیلی‌ها جدی است، متوجه شدم این خاصیت و جادوی تصویر است که باور را در ذهن مردم می‌کارد.
چه سؤال خوبی پرسیدید، واقعیت این است که من و فریده خیلی به هم شبیه هستیم. مثلا من هم مانند فریده به محیط‌زیست و حیوانات بسیار علاقه دارم و احساس مسئولیت می‌کنم. مثلا چند روز پیش در خیابان بچه گربه مریضی دیدم که از سرما می‌لرزید. با خودم به خانه آوردم و رسیدگی کردم و خدا را شکر حالش خوب شده درصورتی‌که اگر در خیابان رهایش می‌کردم شاید تا صبح زنده نمی‌ماند. با تفکیک زباله تر و خشک هم در منزل به سهم خودم قدمی هر چند کوچک برای حفظ محیط‌زیست برمی‌دارم. فکر می‌کنم آقای آقاخانی من را خوب می‌شناخت که این نقش را پیشنهاد داد.
من و آقای آقاخانی سال 96 در فیلم سینمایی کامیون به کارگردانی مرحوم کامبوزیا پرتوی بازی کردیم. تجربه این همکاری باعث شد که برای بازی در این مجموعه دعوتم کردند.
زندگی مشترک ما هر قدر کوتاه اما پربار بود. مرحوم پرتوی برای من مثل استاد بود چون نه‌تنها در حوزه کاری که در زندگی عادی هم هر لحظه کنارشان درس یاد می‌گرفتم. بسیار آدم نازنینی بود و جهان‌بینی قشنگی داشت. با هم کار کردیم، سفر رفتیم، خاطره ساختیم.
یکی از عادت‌های خوبش این بود که به لحاظ حرفه‌ای کاری به انتخاب‌های من در بازیگری نداشت و اصلا ورود نمی‌کرد. البته هر وقت سؤالی داشتم یا کمکی می‌خواستم راهنمایی کرد و از هیچ کمکی دریغ نداشت.
برای تلویزیون کاری ندارم ولی احتمالا بعد از پروژه نون. خ سراغ اجرای تئاتر بروم.
به 2 دلیل یکی اینکه فقط برای اینکه کار کرده باشم، هر پیشنهادی را قبول نمی‌کنم؛ یعنی فیلمنامه باید برایم جذاب باشد و بتوانم از آن لذت ببرم و آن را با مخاطبان به اشتراک بگذارم. دلیل دوم اینکه سیستم انتخاب بازیگر در کشور ما درست نیست. ما بازیگران توانای بسیاری داریم که در سال بیکار هستند و در عوض نابازیگرانی هم هستند که در هر فیلم و سریالی حضور دارند و سالی 8-7 کار انجام می‌دهند. من دوستانی دارم که در بازیگری بسیار توانمند هستند و دکتری این رشته را هم دارند اما آنطور که باید مطرح و دیده نشده‌اند ولی در مقابل افرادی هم هستند که بنا به توانایی‌شان در بازیگری لایق دیده‌شدن نبودند ولی بسیار نمایان شدند و... در کل بگویم شرح ماجرا مفصل است و در این مقال نمی‌گنجد.
یک بازیگر اگر تئاتر کار کرده باشد قطعا دوست دارد نقش‌های مختلف را تجربه کند. چون هر نقش چیزی به بازیگر اضافه می‌کند، او را پخته و توانایی‌هایش را بیشتر می‌کند. دوست دارم به من هم نقش‌های تأثیرگذار، خوب و مهم پیشنهاد شود و برای ایفای آنها به بهترین نحو تلاش کنم.
به‌عنوان یک شهروند امنیت و آرامش برایم خیلی مهم است؛ پس آرزو می‌کنم مردم کشورم همیشه در آرامش و امنیت کامل شغلی، جانی، مالی و روانی باشند.
به‌گفته مرادی، سکانس‌های قربان‌صدقه رفتن و محبت‌های فریده به گاو معروف سریال یعنی نون. خ مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. او با بیان اینکه این علاقه را از زنان روستایی یاد گرفته است، خاطره‌ای تعریف می‌کند: «مدتی را در خانه پدری همسرم آقای پرتوی که در یکی از روستاهای شمال بود می‌گذراندیم. در آن خانه کاهگلی من صبح‌ها با صدای بانوان روستا که گاوهایشان را راهی چراگاه می‌کردند از خواب بیدار می‌شدم و می‌شنیدم به گاو محبت و آن را نوازش می‌کردند. جالب اینکه گاوها غروب خودشان از صحرا برمی‌گشتند. یادم هست یک‌بار یکی از گاوها از چرا برنگشته بود، پیرزن نالان و گریان با زبان شمالی برای گاوش بلندبلند آواز می‌خواند تا صدایش در کوه و جنگل و دشت به گوش گاو برسد و او راه خانه را پیدا کند.»
برخلاف سایر بازیگران اصلی نون. خ، فریده در این سریال لهجه کردی ندارد. او دراین‌باره می‌گوید: «اصالتا ترک زبان هستم ولی می‌توانستم با تمرین، لهجه کردی بگیرم اما آقای آقاخانی پیشنهاد دادند که چون اصالتا ترک هستی، شما را به‌عنوان عروس ترک معرفی می‌کنیم و من هم با اشتیاق قبول کردم.» او پاسخ این سؤال را که قبل از ایفای این نقش با سبک زندگی و فرهنگ کردها آشنایی داشتید یا نه چنین جواب می‌دهد: «از آنجا که همسرم آقای پرتوی کرد بودند، با سبک زندگی و آداب و سنت‌های کردها بیگانه نبودم به‌ویژه اینکه مدتی از سال را هم در روستای پدری‌شان که کردنشین هستند می‌گذراندیم، اما در این سریال بیشتر با این قوم دوست‌داشتنی آشنا شدم.»
وقتی از فریده‌خانم سریال «نون. خ» از چالش‌های بازی در سریال می‌پرسیم، اینطور می‌گوید: «خوشبختانه یا بدبختانه این سریال همیشه در فصل سرما و زمستان ضبط می‌شد و برای من که خیلی سرمایی هستم، کارکردن در سرمای استخوان‌سوز روستاها و مناطق کوهستانی اذیت‌کننده بود. به‌ویژه اینکه بیشتر پلان‌ها در بیرون خانه ضبط می‌شد و فرصت نبود بین دو پلان به یک محل گرم برویم. برای همین در پشت صحنه من همیشه چند لباس روی هم می‌پوشیدم تا از سرما نلرزم.» او ادامه می‌دهد: «پربازیگربودن کار، یکی دیگر از چالش‌هاست. در یک سکانس ممکن است 10 بازیگر همزمان باشند و همه هم دیالوگ و اکت داشته باشند و این کار را سخت می‌کرد. البته با مدیریت خوب آقای آقاخانی این موضوعات هماهنگ و کنترل می‌شد ولی به هر حال زمان‌بر و ممکن بود کاری که 8 ساعت جمع می‌شود، تا 15 ساعت طول بکشد.»
