کوه گِل‌افشان چابهار یکی از شگفت‌انگیزترین دیدنی‌های ایران در شهرستان چابهارِ استان سیستان و بلوچستان است. کوه گل‌فشان چابهار در منطقه‌ای به نام بندر تَنگ در نزدیکی کُنارک و 95 کیلومتری شهرستان چابهار واقع شده است. کوه گل‌فشان بندر تنگ در گستره بیابانی به نام کهیر قرار گرفته که خود این بیابان نیز در نتیجه فعالیت‌های درونی زمین به وجود آمده است. بلندی کوه گل فشان چابهار حدود 100 متر، و قطر قاعده آن نیز کمی بیشتر از 100 متر است. در بالاترین نقطه کوه چاله‌ای به قطر کمتر از یک متر و به عمق نیم متر وجود دارد. از درون این گودالِ کم‌عمقً گِل با فشار گازهای درونی زمین به شکل حبابی درآمده و به بیرون پرتاب می‌شود. هر بار که پرتاب گل به بیرون صورت می‌گیرد، خاک تپه می‌لرزد و گاه‌گاهی در زمان پرتاب گل، صدایی شبیه به شلیک تفنگ هم شنیده می‌شود.
کوه گل فشان چابهار پدیده‌ای بی‌نظیر و کمیاب است که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. پرتاب گِل از درون دهانه به بیرون، هر ده تا پانزده دقیقه یک بار رخ می‌دهد. این گِل سرد و خاکستری‌رنگ است و در اثر فعالیت‌های درونی زمین به بالا پرتاب می‌شود و همچون چشمه‌ای به پائین سرازیر می‌گردد. گل‌های خارج شده از کوه بر روی هم انباشته می‌شوند و کم‌کم مخروط‌هایی با اندازه‌های گوناگون تشکیل می‌دهند. در سال‌های پیش دو تپه کوچک گل فشان دیگر نیز در این منطقه وجود داشت که اکنون خشک شده است. برای رسیدن به کوه گل فشان چابهار باید وارد چاله‌ای به عمق دو متر شد که در فاصله 200 متری کوه قرار دارد.
بهترین زمان برای دیدن این جاذبه گردشگری ایران، فصل بهار و پائیز است. اگر هوا آفتابی باشد و بارندگی صورت نگرفته باشد، رسیدن به گودال کار آسانی است. اما در صورت خیس بودن زمین، رفتن و رسیدن به کوه گل فشان چابهار کار آسانی نیست.
فعالیت‌های درونی زمین دلیل پیدایش کوه گل فشان چابهار است و هر بیننده‌ای با دیدن آن دچار نوعی حیرت می‌شود. نکته جالب این است که در دوروبر این تپه‌ها هیچ گیاهی رشد نمی‌کند و تا چشم کار می‌کند، توده‌های خاک و کویر دیده می‌شود. نکته جالب دیگر درباره این گِل، مناسب بودن آن برای سفالگری است. گل مخصوص کوزه‌گری باید چسبناک و پودری، و بدون دانه‌های درشت و برجسته باشد و گل این گل افشان دارای چنین ویژگی‌هایی است. حتما در دیدار از این جاذبه گردشگری چابهار به این گل دست بزنید و بافت آن را لمس کنید. اگرچه بسیاری از مردم آن را بر روی پوست خود می‌مالند تا از اثر درمانی آن بهره ببرند.
