به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از پارسینه، به گزارش پارسینه در سال 1997 در جریان یک برنامه رادیویی، شخصی که خود را مل واترز معرفی کرد، پرده از راز چاه اسرارآمیز منطقه النزبورگ برداشت.
واترز مدعی شد که در النزبورگ واشنگتن چاهی را پیدا کرده و برای محاسبه ارتفاع آن، از یک نخ ماهیگیری و یک وزنه، استفاده نموده است.
وی ادعا می کرد که طبق محاسباتش عمق چاه اسرارآمیز بالغ بر 24 هزار متر بود و امور ماورائی درون این چاه جریان داشت.
مل واترز معتقد بود این چاه قدرت های جادویی عجیبی دارد؛ مثلا حیوانات مریضی که داخل آن می افتند، سالم و زنده می کند.
به گفته واترز، او اشیاء مختلفی از جمله طناب هایی به طول بیش از 80000 فوت را به داخل چاه انداخته بود تا در پرتگاه ناپدید شوند. این ادعاها با بازگویی داستان هایی از اتفاقات به ظاهر غیرممکن، مانند مشاهده موجودات عجیب و غریب که از فضای خالی بیرون می آمدند، خارق العاده تر شد.
زمانی که داستان مل واترز رسانه ای شد، زمین شناسی به نام جک پاول به داستان او شک کرد و به سوی چاه مورد ادعا رهسپار شد.
جک پاول هرچقدر گشت، نتوانست این چاه را پیدا کند.
در نهایت مسأله چاه اسرارآمیز النزبورگ به عنوان یک افسانه در رسانه ها مطرح می شد اما مردم آن منطقه از چیزهای عجیب و غریب و حوادث چاه صحبت می کردند تا جایی که ادعا می شد که این چاه به مرکز زمین راه دارد و قضیه تا آنجا پیش رفت که چاه را دروازه ورود به ابعاد دیگر به شمار می آوردند.
برخی از مردم محلی می گفتند شاهد رفتار غیرعادی حیوانات بوده‌اند، مانند پرهیز پرندگان از منطقه یا حیوانات اهلی که هنگام نزدیک شدن به محل مورد ادعا علائم ناراحتی را نشان می‌دهند.
با وجود تلاش‌های متعدد برای یافتن و کاوش چاه مل، مکان دقیق آن مشخص نیست. برخی ادعا می کنند که دولت مداخله کرده و منطقه را مسدود کرده و هرگونه تحقیق را سرکوب کرده است. برخی دیگر استدلال می کنند که داستان مل واترز یک فریب است که با دقت سازماندهی شده بود.
اگرچه واقعیت این چاه برای همیشه یک راز باقی مانده است اما چاه اسرارآمیز خواه دریچه ای اصیل به ناشناخته ها باشد یا محصولی از فرهنگ عامه، بدون شک اثری پاک نشدنی بر چشم انداز پدیده های غیرقابل توضیح بر جای گذاشته است.
