زندگی نامه لئوناردو داوینچی ریاضی دان ایتالیایی

لئوناردو دی سر پیرو داوینچی ‏(۱۴/۱۵ آوریل ۱۴۵۲ – ۲ مه ۱۵۱۹) یک دانشمند، نقاش، مجسمه ساز،معمار،موسیقی دان،ریاضی دان،مهندس،مخترع، آناتومیست، زمین شناس، نقشه کش معماری، گیاه شناس و نویسنده ایتالیایی در دوره رنسانس بود. شاید بتوان گفت نبوغی که او در کارهایش از خود نشان داده بیش از هر چیز دیگری مورد توجه نسل های مختلف قرار گرفته است. لئوناردو معمولاً به عنوان نمونهٔ بارز یک مرد رنسانس شناخته می شود. با وجود اینکه بیش از ۲۵ نقاشی از او باقی نمانده، به طور گسترده او را یکی از بزرگترین نقاشان تاریخ دانسته اند. دا وینچی را کهن الگوی «فرد رنسانسی» دانسته اند. وی فردی بی نهایت کنجکاو و خلاق بود. او نظریات خود را در مجموعه یادداشتهایی که بالغ بر هزاران صفحه می باشند، ثبت کرده است. او طرحهای مبتکرانه ای را برای ساخت سلاح هایی مانند توپ های بخار، ماشین های پرنده و ادوات زرهی ارائه کرده بود، هرچند که بسیاری از آن ها هرگز ساخته نشدند. داوینچی اولین طراح هواپیما و صدها اثر معماری دیگر به شمار می رود. یکی از طرح های ابتکاری او لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. او همچنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت داوینچی معروف است، کیلومترشمار و چیزهای دیگر را طراحی یا اختراع کرد و با استفاده از خط معکوس برای طراحی های خود یادداشت هایی را نوشته است، که آن ها را فقط در مقابل آینه می توان خواند. او نقاشی های زیادی از جمله نقاشی یحیی تعمید دهنده، نقاشی بانویی با قاقم، نقاشی بانوی صخره ها و … کشیده است اما بیشتر دلیل شهرت جهانی دا وینچی به خاطر نقاشی های شام آخر و مونالیزا است. مارکو روسکی دربارهٔ او می گوید: در حالی که تصورات زیادی در مورد لئوناردو وجود دارد، دیدگاه او از جهان اساساً منطقی است و نه اسرار آمیز، و همچنین روش های تجربی مورد استفاده اش برای زمان خودش غیرعادی بوده است. رمز و راز نهفته در آثار داوینچی باعث شده تا دن براون نویسنده معاصر آمریکایی، کتابی با نام راز داوینچی را در سال ۲۰۰۳ منتشر کند.

دوران کودکی داوینچی

لئوناردو داوینچی در سال ۱۴۵۲ در یک روستای توسکانی زاده شد. او فرزند نامشروع یک ثروتمند، با نام پیرو فرانسیسو دی انتونیو داوینچی و یک زن دهقان به نام کاترین بود. در مورد دوران کودکی لئوناردو اطلاعات زیادی در دست نیست. او ۵ سال اول زندگی خود را با مادرش گذراند، سپس در سال ۱۴۵۷ نزد خانوادهٔ پدرش، پدربزرگ، مادربزگ و عمویش زندگی کرد. پدر او با یک دختر شانزده ساله ازدواج می کند، همسر دوم پدرش لئوناردو را خیلی دوست می داشت اما در سن جوانی درگذشت. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه دهکدۀ محل سکونتش گذراند. با اینکه در مدرسه چندان موفق نبود، ولی شور و هیجان زیادی نسبت به طبیعت نشان می داد. داوینچی به صورت غیر رسمی هندسه و ریاضیات را نیز آموخت. وقتی او شانزده ساله بود پدرش برای بار دوم با دختر بیست ساله ای به نام فرانسسکا لنفردینی ازدواج کرد.

دوران جوانی داوینچی

او را به شاگردی به هنرکده ای در فلورانس فرستادند تا نزد آندرئا دل وروکیو (۱۴۳۵-۱۴۸۸) که نقاش و پیکرتراش بود، آموزش ببیند. وروکیواز شهرت بسیاری برخوردار بود؛ به گونه ای که ساخت بنای یادبود «بارتولومئو کولئونی»، سردار نظامی شهر ونیز را به او سپردند. در آتلیه ای که قابلیت ساخت چنین شاهکارهایی را داشت، لئوناردوی جوان می توانست چیزهای زیادی بیاموزد. بدون شک در آنجا با رموز فنی ریخته گری و کارهای فلزی آشنا شده و آموخته است که چگونه با مطالعه و مشاهده دقیق مدل های برهنه و پوشیده، تابلوها و تندیس هایی را پدید آورد. شمار زیادی از نقاشان و پیکرتراشان خوب، از هنرآموزان کارگاه موفق «وروکیو» بودند، ولی «لئوناردو» بسیار بهتر از یک نوجوان با استعداد بود، به گونه ای که در هفده سالگی در کار پیکر تراشی و سایر امور مربوط به آن به استاد ماهری تبدیل شده بود و قادر بود ابزارهای پیچیده و ماشین های مورد نیاز را پدید آورد. او همچنین به پژوهش دربارۀ گیاهان و جانوران مختلف پرداخت تا بتواند از آنها در تابلوهایش استفاده کند؛ علاوه بر این، دانش گسترده ای دربارۀ نورشناسی، ژرفا نمایی و استفاده از رنگ ها کسب کرد. چنین آموزشی کافی بود که از هر نوجوان با استعدادی یک هنرمند برجسته بسازد. او پس از اتمام آموزش به شهر میلان رفت.لئوناردو در سال ۱۴۷۲ به عضویت گروه قدیس لوقا درآمد. مرکز این گروه یا اتحادیه، که عمدتاً از داروفروشان، پزشکان، و هنرمندان تشکیل شده بود، در بیمارستان سانتا ماریانوئووا بود. احتمالاً لئوناردو در آنجا فرصتی برای آموختن کالبدشکافی به دست آورد. در ۱۴۷۸ شورای شهر از او خواست نمازخانه سان برناردو در کاخ وکیو را نقاشی کند. ولی بنا به دلایلی، این مأموریت را انجام نداد.

زندگی حرفه ای داوینچی

لئوناردو داوینچی در سال ۱۴۸۲بین لورنزو د مدیچی و لودویکو ایل مورو میانجیگری کرده است. داوینچی نامه ای به لودویکو نوشت و در آن از هنرهایش گفت و همراه نامه مجسمه ای از نقره که به شکل سر اسب بود، برایش فرستاد. داوینچی تا سال ۱۴۹۹ در میلان به انجام کارهای هنری پرداخت. او در پروژه ی طراحی کودکی حضرت عیسی مسیح شرکت کرد، که امروزه این اثر با نام دوشیزه صخره ها شناخته می شود. این تابلو شامل شخصیت های حضرت مریم، حضرت عیسی و یحیی و فرشته اوریل است. این تابلو در دو طرح نقاشی شده که بین این دو ۲۰ سال فاصله است. طرح اول در سال ۱۴۸۳ تا ۱۴۸۶ نقاشی شده، و امروزه در موزه ی لوور قرار دارد. لئوناردو داوینچی آثار مرموز و رمزآلودی دارد. وی تابلوی دوم را تیره تر از اولی طراحی کرده است. چون می خواست طبق گفته های کلیسا عمل کند و از همین راه خواست که اعتراض خود را بیان کند. اما معروف ترین اثر او تابلوی شام آخر است. این تابلو به آخرین شام حضرت مسیح اشاره دارد و به درخواست سانتا ماریا دلا گراتزیه به تصویر کشیده شده است. اثر دیگر لئوناردو داوینچی اثر معروف لبخند مونالیزا است. سمت راست این نقاشی حروف LV به چشم می خورد، که در واقع همان نام لئوناردو داوینچی را نشان می دهد. این تابلو از سال 1503 شروع به طراحی شد و در سال 1519 به اتمام رسید. ولی نکته جالب اینجاست که وقتی این تابلو در سال 1911 به سرقت رفت برای جهانیان مشهور شد. در سال 1956 نیز این تابلو را در محفظه ی ضد گلوله قرار دادند. لازم به ذکر است که لئوناردو داوینچی، این دانشمند و هنرمند با استعداد، فرضیات و نظرات خود را در دفتر یادداشت خود به ثبت رسانده بود، تمام این دست نویس ها نکته ی مشترک و جالبی دارند که آن هم سبک منحصر به فرد و مرموز او است. جالب است که بیشتر این نوشته ها برعکس نوشته شده است و برای خواندن آن ها باید نوشته را جلوی آینه قرار داد، تا بتوان آن ها را خواند.

پژوهش های علمی داوینچی

برخی از مسائلی که لئوناردو بر روی آن ها پژوهش انجام داد به شرح زیر می باشد:

• مطالعه پیرامون زمین شناسی و بحث های آن
• مطالعه بر روی آناتومی بدن انسان اسکلت ارگان های داخلی و رگ ها. بیمارستان آن زمان به داوینچی جسد مردگان را برای کالبدشکافی می داد و او در حدود سی جسد را کالبدشکافی نمود و از بسیاری از اندام ها طرح هایی کشید. این طرح بعدها به محققین و هنرمندان کمک بسیاری برای کشیدن و شناخت بهتر بدن انسان نمود.
• مطالعه بر روی آناتومی بدن حیوانات همچون اسب ها سگ ها و خرس ها
• شناخت حالات چهرهٔ انسان
• چگونگی پرواز پرندگان
• آب و هوا و پدیده های آب و هوایی
• چگونگی جاری شدن آب
• مطالعه بر روی گیاهان و ساختار آنان
• نور، سایه، آیینه ها و عدسی ها
• پرسپکتیو
• هندسه و اجسام جامد

طرح های مهندسی و اختراعات داوینچی

همانطور که پیش تر نیز اشاره شد، لئوناردو داوینچی علاوه بر حوزه ی هنر، در حوزه ی مهندسی نیز تبحر داشت. تاکنون هزاران صفحه از نوشته های او درباره ی دیدگاهش پیرامون مسائل گوناگون یافت شده است؛ برای نمونه در یکی از این مستندات، وی درباره ی چگونگی پرواز پرنده صحبت می کند. جالب است بدانید که پیش از پیدایش هلیکوپتر، ماشین بخار و بسیاری از وسایلی که امروزه از آن ها استفاده می کنیم، داوینچی طرح های اولیه از آن ها رسم کرده است.

برخی از ابداعات او به شرح زیر است:

• طراحی لباس های زرهی
• طراحی ماشین آلات جنگی از جمله طرح اولیه تانک زره پوش
• سد و کانال آب
• پل چوبی قابل حمل
• تیرانداز غول پیکر و ابزار جنگی که با حرکت خود، پاهای سربازان دشمن را قطع می کرد
• چتر نجات، گلایدر و هلی کوپتر

در پایان بد نیست بدانید که داوینچی جزو معدود افرادی بوده که می توانست با یک دست بنویسد و با دست دیگر نقاشی بکشد.

دوران کهنسالی و مرگ داوینچی

داوینچی اواخر عمر خود را در شهر واتیکان در ایتالیا سپری نمود مکانی که رافائل و میکل آنژ در انجا فعالیت داشتند. در اکتبر ۱۵۱۵ فرانسوای اول(François premier)، پادشاه فرانسه، میلان را به تسخیر خود درآورد. در دسامبر همان سال لئوناردو به نزد فرانسوای اول و پاپ لیئو ایکس فراخوانده شد. به لئوناردو سفارش جدیدی برای ساخت یک شیر مکانیکی داده شد، شیری که می توانست به طرف جلو گام بردارد و قفسه سینه اش را باز کرده و خوشه ای از گل های سوسن را نمایان سازد. در سال ۱۵۱۵ به خدمت فرانسوا درآمد و در خانه ای ییلاقی در کلوس لوس در نزدیکی اقامتگاه سلطنتی جای گرفت. او سه سال پایانی عمر خویش را به همراه ملزی شاگردش در آنجا گذرانید و حقوقی معدل هزار اسکودی (واحد پول آن زمان در ایتالیا) دریافت می کرد.داوینچی در روز دوم ماه مه سال ۱۵۱۹ در حالی که تبدیل به یکی از دوستان صمیمی فرانسوا شده بود در کلوس لوس درگذشت.واساری اینگونه می نویسد که پادشاه سر داوینچی را در هنگام مرگ در آغوش گرفت هرچند که این داستان عاشقانه و رومانتیک که بسیار باب طبع فرانسویان و بسیاری از هنرمندان است بیشتر به افسانه شبیه است تا واقعیت.واساری همچنین می نویسد که داوینچی به هنگام مرگ تقاضای حضور یک کشیش برای اعتراف به گناهان میکند. بر طبق خواستهٔ او شصت فقیر تابوت او را حمل می کنند. او در کلیسای سنت هابرت تدفین می شود. ملزی به عنوان وارث او شناخته می شود و تمامی پول ها، نقاشی ها، وسائل و دیگر آثار او به ملزی تعلق می گیرد. البته لئوناردو شریک قبلی و قدیمی اش، سالای و همچنین خدمتکارش را فراموش نکرد و به هرکدام از آن دو، نصف تاکستان خویش را بخشید.

زندگینامه هرمان اوبرت مهندس موشک های پرتابگر