معرفی کشور لیبریا

یکشنبه، 18 مهر 1400 زمان مطالعه 9 دقیقه

لیبـِریا کشوری است در غرب آفریقا. پایتخت آن مانروویا است. این کشور در حاشیه شمالی خلیج گینه در غرب آفریقا قرار گرفته‌است. لیبریا بین گینه، ساحل عاج و سیرالئون قرار دارد و می‌توان از آن‌ها به عنوان دروازهٔ غربی آفریقا یاد کرد، زیرا راه ورود به همهٔ کشورهای آفریقای غربی است.

لیبِریا با نام رسمی جمهوری لیبریا (Republic of Liberia)، کشوری در غرب آفریقا و شمال خلیج گینه که پایتخت آن مانروویا می باشد. این کشور از شمال با سیرالئون، از شمال شرق با گینه و از شرق با ساحل عاج همسایه است و از غرب به اقیانوس اطلس پیوند می خورد. کشور لیبریا در سال ۱۸۴۷ میلادی توسط بردگان آزادشده ای که از آمریکا به قارهٔ آفریقا بازگشته بودند بنیاد شده و یکی از قدیمی ترین جمهوری های قارهٔ آفریقا است. این کشور از دههٔ ۱۹۹۰ به دلیل جنگ های طولانی داخلی و نیز نقشی که در جنگ سیرالئون داشت، کشوری شناخته شده است و دارای حدود ۵٬۰۵۸٬۰۰۰ نفر جمعیت است.زبان رسمی این کشور انگلیسی است که به همراه ۲۹ زبان محلی دیگر در این کشور تکلم می شود. ادیان مسیحیت، اسلام و برخی عقاید دیگر در این منطقه رواج دارد. میانگین عمر مردان ۴۱ سال و زنان ۴۲ است. واحد پول این کشور دلار لیبریا می باشد. الماس، آهن، کائوچو، قهوه و کاکائو از محصولات صادراتی این کشور است.

تاریخچه کشور لیبریا

در ۱۸۲۱ و ۱۸۲۲ انجمن کوچ نشین آمریکا، لیبریا را برای استقرار بردگان آزاد شده بنیاد گذاشت.در ۱۸۴۷ در لیبریا اعلام جمهوری شد. سیاهپوستان مهاجر آمریکایی بر آفریقایی های محلی چیرگی یافتند و کنترل شان را به دور از ساحل گسترش دادند.از ۱۸۷۸ تا ۱۹۸۰ قدرت در دست رؤسای جمهوری از حزب ویگ واقعی، از جمله ویلیام تابمن (رئیس جمهور از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۱) بود. جانشین وی، ویلیام تالبرت طی کودتایی به رهبری ساموئل دو ترور شد. ساموئل دوئه نخستین لیبریایی با نیاکان محلی بود که حکومت کرد.طی کودتایی در ۱۹۹۰، ساموئل دو سرنگون شد. جامعهٔ اقتصادی کشورهای غرب آفریقا به منظور ایجاد نظم از چندین کشور منطقه ای سرباز گسیل کرد، ولی جنگ داخلی که در آغاز میان دو نیروی شورشی بود، به رغم آتش بس ادامه داشت، این جنگ داخلی ۱۴ ساله در سال ۲۰۰۳ پایان یافت و باعث کشته شدن حدود ۲۵۰ هزار نفر شد.در سال ۱۹۹۹، غنا، نیجر و دیگر کشورها، لیبریا را به دلیل پشتیبانی شورشیان سیرالئون محکوم کردند. در همین زمان چارلز تیلور نیز گینه را به طرفداری از آشوبگران شمال لیبریا متهم کرد.اختلاف بر سر نتیجهٔ انتخابات ریاست جمهوری لیبریا موجب بروز بحران سیاسی دراین کشور شده بود بطوری که ناظران از احتمال از بین رفتن دموکراسی شکننده حاکم بر این کشور را که به درگیری های ۱۴ساله پایان داد، نگران بودند.الن جانسون سیرلیف که بخاطر فعالیت هایش در زمینه دفاع از حقوق زنان، جایزهٔ نوبل را کسب کرد، نخستین رئیس جمهور زن دراین کشوراست که از زمان کسب استقلال این کشور در سال ۲۰۰۵ میلادی در آفریقا، به صورت دموکراتیک انتخاب شده است.

جغرافیای کشور لیبریا

لیبریا بین گینه، ساحل عاج و سیرالئون قرار دارد و می توان از آن ها به عنوان دروازهٔ غربی آفریقا یاد کرد، زیرا راه ورود به همهٔ کشورهای آفریقای غربی است. از راه این کشور و خلیج گینه می توان به کشورهای بنین، توگو، نیجریه، کامرون و همچنین کشور چاد راه یافت.در لیبریا منطقه باتلاقی پست ساحلی در جوار منطقه ای مرتفع تر و پوشیده از جنگل های استوایی است. رودهای مهم آن سنت پل، سنت جان، سِس و بلندترین نقطه لیبریا کوه نیمبا، با ۱۳۸۰ متر است.لیبریا با فصل مرطوب در تابستان و فصل خنک در زمستان، آب و هوایی استوایی دارد.

مردم کشور لیبریا

۱۹ ٪ نژاد این کشور را قبایل کپله، ۱۳٪ باسا، ۱۰٪ گربو، ۷٪ گیو، ۷٪ کرو و ۶٪ را مانو تشکیل می دهند، همچنین دین ۶۳٪ لیبریایی ها، عقاید سنتی و قبیله ای و ۲۱ ٪ مسلمان و ۱۶ ٪ مسیحی است. زبان انگلیسی، زبان رسمی لیبریا است که در کنار آن سایر زبان های بومی و قبیله ای نیز رایج است.در بعضی از محله ها از جمله Red Light Junction که فقیرترین محله پایتخت است، مشکلات اجتماعی در رابطه با روسپیگری و استفاده از مواد مخدر وجود دارد.

اقتصاد کشور لیبریا

مردم کشور لیبریا

اقتصاد کشور لیبریا

بیش از ۷۰ ٪ نیروی کار به کشاورزی اشتغال دارد، و مانیوک و برنج را به عنوان محصولات معیشتی، و لاستیک، قهوه و کاکائو را برای صدور تولید می کند.لیبریا مانند کشورهای پیرامون آن، هم از نظر فراورده های کشاورزی و باغداری ویژهٔ سرزمین های گرمسیری و استوایی مانند کاکائو، قهوه، نیشکر، برنج و موز هم از نظر اندوخته های معدنی مانند سنگ آهن، طلا، منگنز، الماس، زغال سنگ سرشار است.ایالات متحدهٔ آمریکا از آغاز جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم توانست از منابع کائوچوی این کشور کارخانه های لاستیک سازی فایرستون، استفاده کند. هم اکنون نیز مواد معدنی و گیاهی مورد نیاز خود را از نزدیکترین راه، یعنی از شرق اقیانوس اطلس، از بندرهای لیبریا به بندرهای شرق ایالات متحده می رساند.لیبریا از صادر کنندگان عمدهٔ سنگ آهن است، ولی اقتصاد کشور به دلیل جنگ داخلی به هم خورده است. لیبریا درمجموع حدود سه میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار بدهی خارجی دارد که بیشتر آن ها در دوران دیکتاتوری های ساموئل دوئه و چارلز تیلور به بار آمده است. آمریکا در زمان وزارت خارجه کاندولیزا رایس آمریکا کلیه بدهی ۳۹۱ میلیون دلاری لیبریا به آمریکا را بخشید. لیبریا تا سال ۲۰۰۹ میلادی هیچ ذخایر اثبات شده یا تولید نفتی نداشته است.

جاذبه های گردشگری کشور لیبریا

کشور لیبریا جاذبه های گردشگری و مکان های تفریحی ، دیدنی زیادی دارد که در ادامه به بعضی ازآنها اشاره می کنیم با ما همراه باشید.

پارک ملی Sapo

پارک ملی Sapo محبوب ترین پارک ملی در لیبریا است. در واقع، لیبریا تنها دو پارک ملی دارد – Lofa-Mano و پارک ملی Sapo. پارک ملی Sapo در سال ۱۹۸۳ تاسیس شد و توسط اداره توسعۀ جنگلداری اداره می شود. این پارک در منطقه سینو لیبریا واقع شده و دارای مساحت ۶۹۷ مایل مربع یا ۱۸۰۴ کیلومتر مربع است. Sapo دارای بالاترین “تنوع گونه های پستانداران” در کل سیاره زمین است.

پارک ملی Sapo لیبریا

پارک ملی Lofa-Mano

پارک ملی Lofa-Mano یکی از دو پارک ملی در کشور لیبریا است. اگرچه این پارک ملی در لیبریا واقع شده اما در نزدیکی مرز سیرالئون که کشور دیگری در آفریقا است واقع شده است. کل پارک ملی دارای مساحت ۲۳۰۰ کیلومتر مربع یا ۸۹۰ مایل مربع است.

دریاچه Piso

یکی از مکانهای دیدنی در کشور لیبریا دریاچه پیزو است. مردم محلی آن را دریاچه ماهیگیر نامیده اند و گاهی اوقات نیز به عنوان دریاچه پیسو اشاره شده است. دریاچه در واقع یک تالاب است. دریاچه طول ۱۹ مایل یا ۳۱ کیلومتر با عرض ۱۰ مایل یا ۱۶ کیلومتر دارد. به هر حال، فعالیت هایی مانند ماهیگیری، شنا، قایقرانی و اسکی روی آب در این منطقه نسبتا معمول است. دریاچه پیزو همچنین به عنوان بخشی از یک محل تالاب شناخته شده است.

دریاچه Piso لیبریا

آبشار Kpatawee

آبشار Kpatawee یا Kpatawee Falls یکی دیگر از مراکز توریستی واقع در شهر Bong کشور لیبریا است که ۳۲ کیلومتر از Gbarnga و ۱۶۰ کیلومتر از مانروویا فاصله دارد.

آبشار Kpatawee لیبریا

موزه ملی لیبریا

موزه ملی لیبریا یکی از جاذبه های توریستی در این کشور است. موزه ملی واقع در مانروویا است که در آن یونسکو و وزارت آموزش لیبریا منابع مالی را برای به دست آوردن، حفظ و نمایش آثار فرهنگی لیبریا و بقایای تاریخی تأمین می کنند.در طول جنگ های لیبریا، موزه ملی مورد حمله قرار گرفت ، بیش از ۵۰۰۰ آثار به سرقت رفته و هرگز پیدا نشدند. تنها چیزی که مثبت است این است که این موزه حاوی شواهدی از خود جنگ است که به ارزش گردشگری آن افزوده است.

موزه ملی لیبریا

و در پایان..

لیبـِریا کشوری است در غرب آفریقا. پایتخت آن مانروویا است. این کشور در حاشیه شمالی خلیج گینه در غرب آفریقا قرار گرفته است. لیبریا بین گینه، ساحل عاج و سیرالئون قرار دارد و می توان از آن ها به عنوان دروازهٔ غربی آفریقا یاد کرد، زیرا راه ورود به همهٔ کشورهای آفریقای غربی است. از راه این کشور و خلیج گینه می توان به کشورهای بنین، توگو، نیجریه، کامرون و همچنین کشور چاد راه یافت.کشور لیبریا در سال ۱۸۴۷ توسط بردگان آزادشده ای که از آمریکا به قاره آفریقا بازگشته بودند بنیاد شده و یکی از قدیمی ترین جمهوریهای قاره آفریقا است. این کشور از دهه ۱۹۹۰ به دلیل جنگ های طولانی داخلی و نیز نقشی که در جنگ سیرالئون داشت، کشوری شناخته شده است.لیبریا دارای حدود ۳٫۵ میلیون جمعیت است. زبان رسمی این کشور انگلیسی است که به همراه ۲۹ زبان محلی آفریقایی دیگر در این کشور تکلم می شود. مسیحیت، اسلام و برخی عقاید دیگر در این منطقه رواج دارد. واحد پول این کشور دلار لیبریا می باشد. الماس، آهن، کائوچو، قهوه و کاکائو از محصولات صادراتی این کشور است.در لیبریا منطقه باتلاقی پست ساحلی در جوار منطقه ای مرتفع تر و پوشیده از جنگل های استوایی است. رودهای مهم آن سنت پل، سنت جان، سِس و بلندترین نقطه لیبریا کوه نیمبا، با ۱۳۸۰ متر است.لیبریا با فصل مرطوب در تابستان و فصل خنک در زمستان، آب و هوایی استوایی دارد.امیدواریم از خواندن این مطالب لذت ببرید با ساعد نیوز همراه باشید.

معرفی جزیره بالی