به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از خبرآنلاین، افعی «شاخ بینی» یک مار سمی است که در جنوب اروپا و بخش هایی از خاورمیانه یافت می شود. این افعی به دلیل اندازه بزرگ، نیش های بلند و سمی آن به عنوان خطرناک ترین افعی اروپایی شناخته می شود.
بارزترین مشخصه این مارها تک "شاخ" روی پوزه آنهاست. طول آن به حدود 5 میلی متر (0.20 اینچ) می رسد و در واقع نرم و انعطاف پذیر است. الگوی رنگ برای انواع نر و ماده این مارها متفاوت است. در نرها، سر دارای خطوط قهوه ای تیره، خاکستری تیره یا سیاه نامنظم است. یک نوار سیاه و ضخیم از پشت چشم تا پشت زاویه فک کشیده شده است. زبان معمولا سیاه است و عنبیه رنگ طلایی یا مسی دارد. نرها دارای یک لکه تیره یا علامت V در پشت سر هستند. رنگ کلی برای مردان شامل بسیاری از سایه های مختلف خاکستری، گاهی اوقات مایل به زرد یا صورتی مایل به خاکستری، یا قهوه ای مایل به زرد است. یک ردیف از لکه های نامشخص و تیره (گاهی مایل به زرد) در امتداد هر طرف قرار دارد که گاهی اوقات در یک نوار مواج به هم می پیوندند.
ماده ها الگوی رنگی مشابهی دارند، با این تفاوت که کمتر متمایز و متضاد است. آنها معمولا فاقد لکه تیره یا علامت V در پشت سر هستند که نرها دارند. رنگ کلی بیشتر به قهوه ای و برنزی مانند قهوه ای مایل به خاکستری، قهوه ای مایل به قرمز، مسی، یا قرمز آجری تمایل دارد. هر دو جنس نوار پشتی زیگزاگی دارند که در پس زمینه روشن تری قرار گرفته است. رنگ شکم متفاوت است و می تواند مایل به خاکستری، قهوه ای مایل به زرد یا صورتی، با لکه های تیره باشد. در زیر، نوک دم ممکن است زرد، نارنجی، نارنجی مایل به قرمز، قرمز یا سبز باشد.
افعی های شاخ بینی در جنوب اروپا تا بالکان و بخش هایی از خاورمیانه یافت می شوند. آنها در جنوب اتریش، شمال شرقی ایتالیا، اسلوونی، کرواسی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، مونته نگرو، آلبانی و یونان، رومانی، بلغارستان، ترکیه و گرجستان مشاهده شده‌اند. این مارها عمدتاً در دامنه‌های خشک و صخره‌ای با پوشش گیاهی کم، جنگل‌های باز و بوته‌ها و تپه‌های شنی ساکن هستند. آنها همچنین ممکن است در سکونت‌گاه‌های انسانی، مانند خاکریزهای راه آهن، زمین های کشاورزی، و به خصوص تاکستان ها در صورت وجود قلوه سنگ و دیوارهای سنگی، یافت شوند.
افعی های شاخ بینی منفرد در زمستان به مدت 2 تا 6 ماه بسته به شرایط محیطی به خواب زمستانی می روند. افعی های شاخ بینی، علیرغم شهرتشان، تهاجمی نیستند و بدون تحریک قابل توجه گاز نمی گیرند. در صورت تجریک، نمونه‌های وحشی ممکن است به روش‌های مختلف واکنش نشان دهند. برخی بی حرکت می مانند و با صدای بلند هیس می کنند، برخی خش خش می کنند و سپس فرار می کنند، در حالی که برخی دیگر بلافاصله سعی می کنند گاز بگیرند.
