به گزارش سایت خبری ساعدنیوز، مارال فرجاد بازیگر ایرانی ( زادهٔ 16 مرداد ۱۳۶۱) در تهران است. وی دختر جلیل فرجاد و خواهر مونا فرجاد بازیگر ایرانی می باشد. اصالتا اهل مرند و ترک زبان می باشند. مارال فرجاد چندی پیش مادر خود را از دست داد. مارال فرجاد از مدتی پیش به علت بیماری سرطان خود در بوداپست زندگی می کند. مارال فرجاد ویدئویی که در ساعدنیوز میبینید را در اینستاگرام خود منتشر کرد و نوشت:
حالا به معاشرت طولانیم با این درد که فکر می کنم، می فهمم بسیاری از جزییات را از یاد برده ام. جزییاتی دردناک، رنج آور و گاه از حد طاقتم فراتر. احتمالا همین فراموشی است که به ما کمک می کند طاقت بیاوریم.
هیچ وقت دچار بیماری سختی نشده بودم، و شیمی درمانی برایم تنها اسمی در فیلمنامه هایی بود که می خواندم. بله، فکر می کردم زنی رویین تن هستم، و بعد، یک باره و ناگاه همه چیز فروریخت. گفتند هر ۲۱ روز باید همسفر داروها شوم، سفری بی نهایت دردناک. نخست موهایم را کوتاه کردم، موهایی که تنها یک بار در کودکی کوتاه شده بودند. موهایم رفت، و این نه پایان ماجرا که تازه شروع رنجی مدام و طولانی بود.
عذاب قوی ماندن، سخت ترین بخش بیماری طولانی است. می توانم جزییاتی برای شما تعریف کنم که در گریه با من شریک باشید، اما بگذارید برایتان بگویم چطور این دوران جنون زده را طاقت آوردم و می آورم: با فکر کردن به آنها که دوستشان دارم. من از بیماریم یاد گرفتم به قطره های داروی شیمی درمانی، به سان ذره های مهربان نور نگاه کنم. یاد گرفتم دردم را دوست بدارم و وقتی گریه می کنم، وقتی می خندم، وقتی حرف می زنم، همیشه و در همه حال از یاد نبرم زندگی با همه تلخی ها، موهبتی است که باید قدرش را بیشتر و بیشتر بدانم.
بعدتر شاید برایتان به تدریج نوشتم چگونه در غربت و دور از همه کسانی که دوستشان دارم و دور از حرفه ای که عشق زندگیم است چگونه تاریکی شبهای تنهایی را به تاریکی پشت پلکهای بسته از درد گره زدم، ولی ایمانم را به نور از دست ندادم. شاید برایتان گفتم چگونه مثل کوهنوردی خسته با هر قدمی که برداشتم مردم و زنده شدم، اما کم نیاوردم و ادامه دادم تا به قله برسم. من ادامه دادم. ادامه می دهم. چرا که من، با رنج و درد و اندوه ولی با قلبی روشن و گرم، مسافر کوچک شهر امیدم. با لبخندی ساده و قلبی مطمئن که حالا مرا واقعا رویین تن کرده. خسته و کلافه ورنجورم، اما رقصان و سبک بال و پذیرا. و تا قله، تا بهبود، تا لبخند خواهم رفت.همین..
2 سال پیش