به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از طرفداری، این روزها محمد مایلی کهن به روال سالهای اخیر در بندر انزلی زندگی می کند، او که بعد از عمل جراحی قلب در سال گذشته سرحال تر و بانشاط تر از قبل شده است در گفتگو با طرفداری می گوید از هیچ کدام از انتقادهایش در سالیان گذشته پشیمان نیست.
محمد مایلی کهن به نکاتی اشاره کرد که بدون مقدمه وارد مشروح گفتگو شده و حرف های همیشه جذابش را با هم مرور می کنیم.
مساله امروز فوتبال ایران از نظر شما چیست؟
نداشتن استادیوم بزرگترین مشکل امروز فوتبال ماست، اصلا نیاز به فکر کردن هم ندارد، مجموعه ای از عوامل مختلف مثل ضعف مدیریت ها، نداشتن سازمان صحیح و حیف و میل کردن سرمایه های ورزش باعث شده است ما بعد از این همه سال ورزشگاه درست و حسابی نداشته باشیم.
قطعا می دانید عمر ورزشگاه آزادی ما از عمر استقلال کشور قطر بیشتر است، می دانید روزگاری قطری ها حسرت ورزشگاه آزادی ما را می خوردند؟
بله که می دانم، نیاز به فکر کردن هم ندارد، ما 52 سال است ورزشگاه آزادی را داریم، 84 سال هم از عمر امجدیه می گذرد، زمان بازیهای آسیایی تهران ما دانشجوی دانشسرای ورزش بودیم و به مقتضای دانشجویی در کمیته اجرایی مسابقات بودم، قطری ها که هیچ، چینی ها با حسرت و حیرت امکانات ما را نگاه می کردند، واقعا جای افسوس دارد که ما در سال 2023 توان برگزار کردن بازی های پرسپولیس و استقلال را با تماشاگر نداریم، در سالهای بعد از انقلاب ما تنها در یک مقطع زمانی حضور هاشمی طبا و فائقی توانستیم سازندگی کنیم، خدا پدرشان را بیامرزد، به جز دوران اینها هیچ کار در خور و شایسته ای در ورزش نکردیم.
یکی دیگر از مسائل امروز فوتبال ما مشکل سقف قرار داد است، درباره این مساله بگویید؟
چرا دنبال سقف قرار داد در تیم ها هستید؟ ما هنوز به جز سپاهان باشگاه به تمام معنای کلمه نداریم، مشکل ما این است که تنها کشور دنیا هستیم که مدیرعامل باشگاه های مان را هنوز دولت انتخاب می کند.
خود شما در سال 85 در آستانه مدیریت در پرسپولیس بودید که نشد و انصاری فرد جای شما را گرفت، اگر شما مدیرعامل می شدید چه اتفاقی برای پرسپولیس رخ می داد؟
هیچ، احتمالا 2 ماه دیگر من را برکنار می کردند چون من مثل دیگران نبودم که به کسی باج بدهم، اکثر قریب به اتفاق کسانی که در این سالها مدیر پرسپولیس و استقلال شده اند، مدیر نبوده اند، بلکه کارمندانی بودند که آمده اند تا منافع خوشان و منصوب کنندگان را حفظ کنند و بروند، آنها که منتخب مردم نبودند، هر چند بین این نفرات هم تک و توک افرادی بودند که خوب کار کردند.
به طور مشخص نمونه مدیر خوب در این تشکیلات از نظر شما کیست؟
حبیب کاشانی از همه بهتر بود، جناب رحیمی هم در مدت حضورشان جزو خوب ها بودند.
در فدراسیون های سالهای اخیر کدامیک بهتر کار کردند، دادگان، صفایی فراهانی، تاج و کفاشیان و عزیزی خادم؟
بهترین این آدم ها هم در دوران کار خود مشکلاتی داشتند.
این اواخر درباره فدراسیون مهدی تاج هم انتقاداتی داشتید؟
من درباره مهدی تاج حرفی نزدم، درباره برخی از افرادی غیر اصولی ایشان حرف زدم! من محمد مایلی کهن هستم و فوق لیسانس تربیت بدنی هستم، من را نمی شود بگذارند رئیس نظام پزشکی مملکت؟ چند درصد از افراد اداره کننده تشکیلات فوتبال ما واقعا فوتبالی هستند؟
سالهاست به انتقادات صریح و بی پرده خودتان معروف هستید، اگر به 25 سال قبل برگردید باز هم اینگونه رفتار می کنید؟ فکر نمی کنید بدون انتقاد شاید امروز رئیس سازمان و وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال هم می شدید؟
البته من مسئولیت های زیادی داشته ام که در آن به ورزش کشور خدمت کرده ام، با این حال از انتخابم یعنی صریح بودن و انتقاد کردن همواره راضی بوده ام، من از هیچ کدام از رفتارم در قبال افراد و مسائلی که درباره اش حرف زده ام پشیمان نیستم.
در روزهای اخیر گفته می شود برخی از تیم های حاضر باشگاهی نیستند به تیم ملی امید بازیکن بدهند.
من خودم در این رابطه در زمان حضورم آسییب بسیار دیده ام، اما درباره تیم ملی المپیک می خواهم یک نکته بگویم، مدتهاست می گویند تیم ملی امید 50 سال است المپیک نرفته است، خوب نرود، صد سال دیگر هم نرود، رفتن به المپیک وقتی ارزش دارد که ما در فوتبال مان استعداد ناب به دست بیاوریم.
به نظر شما استعداد خوب در فوتبال ما کم نشده است؟
استعداد کم نشده است، چشم تیزبینی که استعداد را پیدا کند نداریم، همین حالا در فوتبال ما نفراتی مثل امین حزباوی و یاسین سلمانی بسیار به درد آینده فوتبال ایران می خورند، حزباوی در السد خوب کار کرده است و سلمانی هم در دقایقی که برای پرسپولیس برابر ذوب آهن بازی کرد، نشان داد توان این را دارد خیلی سریع بازیکن ثابت تیم فوتبال پرسپولیس شود، درد فوتبال ما این است که بازیکن های تازه با 2 تا عکس خراب می شوند، جامعه ما جامعه خوبی نیست، یک بازیکن که می درخشد، آدم های رنگارنگ اطراف بازیکنان را گرفته و آنها را به حاشیه برده و فوتبالیست را از هدف واقعیش دور می کنند.
در سالهای اخیر موفق ترین فوتبالیست ایران که کمتر درگیر حاشیه شد و موفقیت بار عمل کرد که بوده است؟
مهدی طارمی، من تلاش او را تحسین می کنم، او می تواند بهتر هم شود هر چند سن او بسیار بالاست، ضمنا تصور می کنم او با توجه به عملکرد و توانی که داشته است، در پورتو جا افتاده است و اگر در این تیم بماند، بیشتر می تواند موفق باشد تا این که بخواهد به تیم میلان برود.
در لیگ امسال کدام تیم برای قهرمانی شایسته تر است؟
سپاهان را بهتر از دیگران می بینم، این تیم بسیار خوب کار کرده است، بعد هم قاعدتا پرسپولیس و بعد از پرسپولیس، تیم استقلال برای قهرمان شدن بیشتر شایسته هستند.
چه احساسی نسبت به حضور جواد نکونام در استقلال دارید؟
خیلی خوشحال هستم و هرچه این جوان ها در باشگاه های ما بیشتر حاضر باشند، خوشحال تر می شوم، به خصوص این که جواد جای یک مربی عجیب را گرفته است، ساپینتو به جای مربی بودن یک هنرپیشه بود و رفتاری می کرد که در تمام دنیا هم عجیب و غریب و ناپسند است، فکر می کنم جواد نکونام مربی خوبی در استقلال خواهد شد، البته او را درگیر برخی حاشیه ها می بینم که باید از آن دوری کند، او از برخی مربیانی که با آنها کار کرده بدی های شان را هم یاد گرفته است که اصلا نیازی به استفاده از این ابزار حاشیه ای برای موفقیت ندارد، بازی های رسانه ای و حاشیه ای برای او فرار کردن رو به جلو است.
درباره یحیی گل محمدی و عملکردش در پرسپولیس چه نظری دارید؟
یحیی نه تنها در پرسپولیس بلکه در تمام عرصه ها آدم موفقی بوده است، او نجابت خاصی هم دارد که امیدوارم همواره به آن پایبند بماند، از این که در پرسپولیس افشین پیروانی و یحیی گل محمدی کنار هم می ایستند و تیم را اداره می کنند خوشحال هستم اما به همان اندازه از نبودن کریم باقری ناراحت هستم.
اتفاقا می خواستم درباره کریم هم بپرسم.
شما به من بگویید چرا کریم باقری نباید در پرسپولیس باشد، چرا فقط با کریم باقری برخورد شد، یک نفر شجاعت داشته باشد و بگوید کریم باقری مثل برادر بزرگتر بازیکنان نیست، جرات کنید و بگویید او محبوب نیست، او سالم نیست، بگویید او شایسته نیست، نبودن کریم باقری و مجوز ندادن به حضور او در پرسپولیس مردم را بی اعتماد می کند، از طرفی کریم باقری به جز همه خوبی هایی که دارد سیاه کار هم نیست، نمی آید بگوید 40 سال فلان و بهمان بعد بیاید مربی تیم ملی شود، نمی آید بگوید من مربی تیم ملی نخواهم شد اما 48 ساعت بعد مربی تیم ملی شود!
با این حال شما از موفقیت تیم ملی با همین قلعه نویی که به او انتقاد دارید هم خوشحال می شوید.
چرا که نه، من عاشق تیم ملی کشورم و موفقیت هایش هستم، شما 30 سال است با من آشنا هستید، چه زمانی از ناکامی تیم ملی خوشحال بودم؟ چه با برانکو چه با جناب پورحیدری، چه قلعه نویی و چه دایی، برای من چه فرقی می کند مربی تیم ملی چه کسی باشد، هر کس مربی تیم ملی باشد، چه قلعه نویی و چه هر کس دیگر، برای من تیم ملی مهم است.
برای تیم ملی امید که شما 2 دوره مسئولیت آن را برعهده داشتید، عنایتی گزینه خوبی است؟
قطعا خیر، او با کدام متر و معیار سرمربی شده است، من ایشان را دوست دارم و با او مشکلی ندارم اما در کشوری که امثال محرم نوید کیا را داریم، وقتی وحید هاشمیان ها و محمد خاکپورها را داریم چرا باید عنایتی سرمربی تیم ملی امید باشد؟
چندی قبل حمید استیلی می گفت بزرگترین اشتباهم در پرسپولیس این بود که کاری نکردم محمد مایلی کهن مدیرفنی تیم پرسپولیس بماند، این را می دانستید؟
نه نشنیده بودم اما حمید عزیز من است، شاید تصور می کرده اگر من در پرسپولیس می ماندم زیر پایش را خالی می کردم، به هر حال من همه شاگردان خوب خودم را دوست دارم و از موفقیت آنها راضی هستم، داستان حمید استیلی که متعلق به 12 سال قبل است اما همین حالا هم از دیدن موفقیت شاگردانم خوشحال هستم، دیدن قهرمانی استقلال با حضور فرهاد مجیدی و پیشرفت او هم من را خوشحال کرده است.
پس اگر همه شاگردان خودتان را دوست دارید حتما قلعه نویی و علی دایی را هم دوست دارید؟
قلعه نویی را دوست ندارم اما علی دایی را دوست دارم چون طینت پاکی دارد، من طینت آدم های فوتبال مان را می شناسم، من محمد مایلی کهن هستم و 50 سال در سطح اول فوتبال این مملکت بوده ام و مطمئن باشید حرف بیراه نمی گویم!
