معرفی فیلم دو عروس

در سینمای موسوم به بدنه طیف های سینمایی متعدد و مختلف و رنگارنگ به سینما می پردازند در این بدنه که با انواع سرمایه های خصوصی، گروهی، نیمه دولتی و گاه دولتی توسط گروه های محوری سینمای ایران اداره می شود جدا از جریان های اصلی گروهک ها و فیلمسازانی هم فعالیت دارند که از آن ها به عنوان فیلمسازان حاشیه ای و از فیلم های شان با نام فیلم های حاشیه ای یاد می شود. شاخصه اصلی سینمای بدنه و اغلب طیف های آن تولید آثار تجارتی در اندازه های خوب، متوسط و زیرمتوسط است.داوود موثقی تهیه کننده، فیلمنامه نویس و کارگردان سینما یکی از سینماگران حاشیه ای این جریان است که غالباً با ساخت فیلم های تجارتی سرگرم کننده می کوشد حضورش را در سینما حفظ کند. «دو عروس» تازه ترین فیلم بازاری او هم اکنون بر پرده سینماهای کشور است این فیلم هم مانند ساخته های پیشین این کارگردان سینما یک فیلم معمولی تجارتی است که به قصد توفیق در گیشه تولید شده است.ه تولید این گونه آثار به شرط رعایت سلامت موضوعی نه تنها اشکال ندارد که لازمه تداوم حیات سینما و بعضی فیلمسازان است با این همه مسأله اصلی در این ارتباط فیلم و سینما بودن آثار و نو بودن سوژه است که متأسفانه از این منظر فیلم های موثقی چندان به روز و امیدبخش نیستند چرا که فیلم های او از نظر ساختار هنری و سینمایی در سطحی متوسط و معمولی اند و به لحاظ مضمون و محتوا هم حرف جدیدی برای گفتن ندارند. افزون بر این کاستی ها در آثار موثقی از نوآوری و خلاقیت خبری نیست و در عوض تکرار و کپی سازی،خصوصیات بارز آن ها را تشکیل می دهد به عنوان نمونه فیلم «خواستگار محترم» او نسخه نازل یک شبه فیلمفارسی است و دیگر ساخته هایش هم داستان های خود را از سینمای فیلمفارسی وام گرفته اند. البته این موارد نقض کننده حضور و تلاش موثقی در سینما نیست ولی برای او فیلم هایش هم امتیازی را رقم نمی زند خوب است که این سینماگر به جشن و عقد و ازدواج می پردازد اما همه این ها سطحی و غیرنوآور در آثارش جلوه گرند؛ موثقی گویا شخصاً در مسائل مرتبط با ازدواج و عروسی تخصص و یا علاقه ای ویژه دارد چرا که فیلم های او همین اسامی و مضامین را دارند. «بله برون»، «خواستگار محترم» و «دو عروس»! «دو عروس» فیلمی متوسط با داستان و ساختار سینمایی کارگردانی و بازی های متوسط است. این فیلم که کوشیده سرگرم کننده و جوان پسند باشد در موضوع و پیام نیز چیزی جز تکرار ندارد. داوود موثقی دست کم می توانست و می تواند ضمن حرکت در جهت ارتقای توانایی های سینمایی خود در مقام کارگردان برای فیلم هایش از سوژه های تازه، پرداخت های درست سینمایی و بازیگرانی توانا و محتوا و پیام هایی موردپسند جامعه بهره ببرد و بر جذابیت های سرگرم کننده فیلم هایش بیفزاید. «دو عروس» یک فیلم تجارتی سطحی است که جز افزودن بر تعداد فیلم های سینمای ایران هیچ ویژگی برجسته ای در کارنامه سینمایی سازنده اش و سینمای کشور ندارد.