معرفی فیلم خون شد

خون شد نام فیلمی به نویسندگی و کارگردانی مسعود کیمیایی محصول سال ۱۳۹۸ است.این فیلم قرار بود در سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۹۸) به نمایش درآید. سوادکوه، قائم‌شهر و مناطق مختلفی از تهران (کوچه‌های خیابان ری، زادگاه کارگردان) دیگر لوکشین‌های «خون شد» هستند.

خلاصه داستان خون شد

شخصیت اصلی فیلم فردی به نام فضلی (سعید آقاخانی) مدت زیادی در زندان به سر می برد. پس از آزادی به خانه (پدری) برگشته و متوجه اتفاقات زیادی می شود. خانواده او در حال فروپاشی است. او باید کاری کند. تصمیم خود را گرفته و تلاش می کند به همه مشکلات پایان بدهد، اما چگونه؟در موضوع فیلم خون شد آمده که: این فیلم به مانند یک خانه قدیمی است. چراغ های این خانه قدیمی خاموش هستند. کسی در این خانه زندگی نمی کند. ناگهان فردی آمده و چراغ های خانه را روشن می کند.

نکاتی درباره فیلم خون شد

برای نقد « خون شد » پیش از هرچیز باید این نکته را مد نظر داشت که مسعود کیمیایی پس از چند دهه هنوز از تفکرات دهه 40 خود عبور نکرده و به اعتقاداتش پایبند مانده است. این موضوع در ذات مشکلی برای کارگردان پیشکسوت ایرانی ایجاد نمی کند. در سینمای جهان نیز کوئینتین تارانتینو سال هاست با آثار خونین خود به سینما می آید و همواره نیز مورد ستایش مردم و منتقدین قرار می گیرد. مسعود کیمیایی نیز از جمله پیشرو ترین و موفق ترین کارگردانان تاریخ پیش از انقلاب اسلامی در ایران است اما تفاوت اینجاست که ایده های کیمیایی در طی دهه های گذشته، هیچ تغییر و تحولی نداشته اند و با همان حال و هوای قدیمی،هر بار در قالب یک داستان تکراری دوباره به سینما می آیند.قهرمانان آثار کیمیایی کماکان چیزی شبیه به قیصر هستند. قصیری که یکی از محبوب ترین شخصیت های تاریخ سینمای ایران است و تبدیل به یک نماد برای سینمای کیمیایی شده است. اما مشکل اصلی « خون شد » نه سوژه داستان، بلکه پرداخته کهنه فیلمساز به قصه اش است. به نظر می رسد کیمیایی هنوز نتوانسته قواعد فیلمسازی عصر حاضر را درک کند و کماکان ترجیح می دهد به سبک و سیاق فیلم های پیش از انقلاب داستانش را روایت کند. نتیجه این رویکرد، فیلم « خون شد » است. فیلمی که به جای دیالوگ، مونولوگ می گوید و به سختی می توان عناصر دنیای مدرن را در آن یافت.متاسفانه فضلی، قهرمان جدید دنیای سینمایی مسعود کیمیایی نیز مانند ساخته های دو دهه اخیر کارگردان، حرف تازه ای برای گفتن ندارد. مسئله او، مسئله تکراری دنیای کیمیایی است. از ناموس گرفته تا اعتیاد و کمی هم کنایه به سیاست و حاکمیت،شاکله فیلم « خون شد » را تشکیل می دهد. ایده های کارگردان برای ثبت خشونت در فیلم زمانی که بازوی اجرای قوی ندارد، از فیلم مضحکه ای ساخته که در برخی از سکانس های آن تماشاگر به راحتی می خندد و کارگردان را دست می اندازد.سکانس هایی که کارگردان به زورِ تصویر می خواهد پیام های اخلاقی و اجتماعی به مخاطب بدهد اما مشکل اینجاست که او نمی داند مخاطب او دیگر کسانی نیستند که در مقابل سینما لاله زار صف بکشند!سینما از زمانی که کیمیایی « قیصر » را می ساخت تغییر کرده و مخاطب امروز هم ارتباط چندانی با دنیای قدیمی کیمیایی برقرار نمی کند. در این وضعیت، تنها راه نجات فیلمساز توجه به دنیای پیرامون و خروج از انزوای خود خواسته اش است. انزوایی که نتیجه آن غیر واقعی بودن دیالوگ ها و موقعیت های فیلم و در برخی مواقع، کمیک شدن آن ها شده است. فیلمی که در آن شخصیت واقعی ساخته نمی شود و همگی آدم های آن فقط و فقط در دنیای ذهنی مسعود کیمیایی قابل درک هستند. « خون شد » در آن سکانس چاقوکشی نهایی که مهر و امضاء همیشگی کارگردانش را پای اثر دارد، قصه را به پایان می رساند. قصه ای تکراری که بارها گفته شده و بدتر اینکه فیلمساز حتی ذره ای از خلاقیت های دهه های اخیر را در روایت قصه تازه اش به کار نگرفته است. « خون شد » بی حوصلگی محض مسعود کیمیایی را نشان می دهد که گویی تنها از روی عشق و علاقه فیلم می سازد و اهمیتی به کیفیت آن ها نمی دهد. شاید « خون شد » برای عاشقانه و شیفتگان دنیای کیمیایی اثری لذت بخش باشد اما با معیارهای امروز سینمایی، قطعاً « خون شد » در رده بدترین فیلم های کیمیایی قرار می گیرد. فیلمی که حتی اگر آن را با معیارهای سینمای مسعود کیمیایی در دهه 40 مقایسه کنیم، فیلمی ضعیف و فراموش شدنی است.

کارگردان فیلم خون شد

مسعود کیمیایی یکی از مشهورترین و محبوب ترین کارگردانان تاریخ سینمای ایران و سازنده آثار ماندگاری همچون « قیصر » و « گوزن ها » می باشد. از مسعود کیمیایی به عنوان شناسنامه و ارکان اصلی سینمای ایران یاد می کنند.