معرفی فیلم پاپ

«پاپ» دومین فیلم احسان عبدی پور است. نویسنده و کارگردان چهل ساله بوشهری که فیلم نخستش «تنهای تنهای تنها» در جشنواره سی و یکم فجر بسیار موردتوجه و تحسین تماشاگران قرار گرفت و منتقدان نوید ظهور یک فیلمساز توانا خوش قریحه را می دادند. او سال بعد (۱۳۹۲) «پاپ» را ساخت تا روانه جشنواره کند، اما فیلم پشت سد ممیزی گیر کرد و توقیف شد. پنج سال بعد، در گروه هنروتجربه یک اکران بسیار محدود و حداقلی را تجربه کرد که تفاوت زیادی با ادامه توقیف نداشت و حالا بعد از هفت سال به شبکه خانگی و پلتفرم های پخش آنلاین آمده است.همیشه گفته اند که سرنوشت فیلم دوم یک فیلمساز، تعیین کننده موفقیت یا عدم موفقیت او در ادامه است. شاید اگر فیلم در همان زمان خودش اکران می شد، امروز احسان عبدی پور را به عنوان یک کارگردان پرکار می شناختیم. اما حالا او ترجیح می دهد داستان کوتاه بنویسد و نسخه صوتی اش را در اینستاگرام و همچنین به صورت پادکست منتشر کند، هر از چندی هم سریالی برای تلویزیون بسازد حتی اگر کسی آن را نبیند. این بلایی است که توقیف و سانسور، سر استعدادها می آورد و البته، سر خود «پاپ» هم آمده است.یلم را که ببینید، متوجه می شوید «پاپ» زیر جرح و تعدیل سنگین رفته و در بعضی صحنه ها، هنوز جای پایش هم باقی است! فیلمی که داستان یک خانواده بوشهری را در سه اپیزود روایت می کند و در هر اپیزود (که به نام یک کشور است) داستان بر یکی از کاراکترها متمرکز است. داستان دختر دانشجویی که همکلاسی و معشوقش به دلیل یک اعتراض ساده دانشجویی به زندان افتاده و دختر در به در دنبال راهی برای آزاد کردن اوست، داستان یک نوازنده خیابانی و رویاهایش و داستان پسرش که به امید رسیدن به عشقش می خواهد به شکل خطرناکی به اروپا برود. همانطور که از داستان ها هم برمی آید، اپیزود اول و سوم بیشترین میزان حذف و ممیزی را از سر گذرانده اند. می توان فهمید که داستان جزئیات بیشتری داشته که حالا در نسخه نهایی نیست. برای همین، روایت این دو اپیزود (خصوصا اپیزود اول) بسیار تکه و پاره به نظر می رسد. شخصیت های مختلفی ناگهان وارد و خارج می شوند و برخی اتفاقات بی مقدمه یا بدون منطق رخ می دهند.از همین رو جذاب ترین و بهترین بخش فیلم، اپیزود میانی است که حال و هوای آن تا حدی به دو اپیزود دیگر هم نشت کرده و احتمالا اگر بخواهید از «پاپ» برای کسی تعریف کنید، بر این بخش از فیلم بیشتر تاکید می کنید. شخصیت اصلی، یک نوازنده سیاه پوست تنگ دست دوره گرد است که سلایق و ذهنیاتش تناسب چندانی با طبقه اقتصادی اش ندارد! کتابخوان و روشنفکرمآب است. پاتوقش کتاب فروشی است که با چند نفر روزها در آن جمع می شوند و درباره سیاست و مذهب بحث و جدل می کنند. شعر لنگستن هیوز می خواند و عاشق موسیقی جاز است. خود نیز ساکسیفون می زند و کنار خیابان به همراه پسر و دو دوستش موسیقی جاز سیاه پوستان حاشیه می سی سی پی را اجرا می کند. یک گعده گنگ واره هم با چند سیاه پوست همشهری دارد. رویاباف است و جایی از فیلم در جمع دوستان هم نژادش می گوید: «اگه پدر جد مو جای بوشهر، گیر یه ارباب آمریکایی افتاده بی، کم کمش الان مو تو لیکرز بازی می کردم.» همپای سیاه پوستان اروپا و آمریکا دغدغه تبعیض نژادی علیه سیاهان را دارد و یک خبر، این دغدغه را بین او و همپالکی هایش تشدید می کند: «پاپ قبلی استعفا کرده و احتمالا پاپ جدید سیاه پوست خواهد بود.» شور و ولوله ای بین این کلونی سیاه پوست بوشهری می افتد و بهانه ای می شود برای رو کردن جذابیت اصلی فیلم، که حال و هوای بوشهر است؛ حال و هوای مردمی که در بافت قدیمی بوشهر و در میان کوچه های تنگ و خانه های سفیدرنگ آن زندگی می کنند. مردمی سرخوش و بذله گو که عاشق موسیقی و شادی و پایکوبی هستند و از کوچکترین چیزها هم شوخی و سوژه خنده می سازند. احسان عبدی پور که خود بوشهری است، به واسطه شناخت مناسبش از فرهنگ و حال وهوای مردم شهرش هم به عنوان نویسنده دیالوگ های جذابی نوشته و هم در مقام کارگردان توانسته با هدایت مناسب بازیگران بومی و استفاده از یک تیم تولید حرفه ای، اتمسفر جذابی بسازد که مخاطب را با اثر ۹۳ دقیقه ای خود همراه کند.تم اصلی «پاپ»، جداافتادگی و فراق است که در هر سه اپیزود به شکل های گوناگون نشان داده می شود؛ از جداماندن سیاه پوستان ایران از همتایان نژادی خود و تلاش برای نزدیک شدن به آنان، تا جدا ماندن عاشق و معشوق و میل به پیمودن این فاصله. مشکل اصلی «پاپ»، این است که تم های فرعی که در هر اپیزود محور قرار می گیرند، به یک اندازه پرداخت نشده اند و کیفیت داستان در هر کدام متفاوت است. این تا حدی به سانسور برمی گردد اما بخشی از آن نیز مشکل خود درام است که بستر روایت اپیزودها اجازه شرح و بسط درون مایه را به اندازه کافی نمی دهد. برای همین در لحظاتی مجبور می شود حرف در دهان شخصیت هایش بگذارد و کمی به شعار نزدیک شود.در مجموع اما فیلم به خاطر حال و هوای دلپذیر و لحن نسبتا سرخوشانه اش (که البته با تلخی غم آدم های داستان به شکل مناسبی تعدیل می شود) اثر باارزشی است و تماشای آن برای بیشتر تماشاگران احتمالا تجربه خوشایندی خواهد بود.

کارگردان فیلم پاپ

احسان عبدی پور متولد 1359 در بوشهر است. وی فارغ التحصیل رشته فیلمنامه نویسی از دانشگاه سینما تئاتر است. وی فعالیت سینمایی خود را در مقام کارگردانی در سال 1391 با فیلم تنهای تنهای تنها شروع کرد.

بازیگران فیلم پاپ

غلامرضا فرج زاده، توماج پورمراد، حدیث چهره پرداز، مرضیه بردک نیا، ابراهیم تمهید، علی ضاحیان، گلنسا خبرخوش، داریوش غریب زاده و…

سایر عوامل فیلم پاپ

• احسان عبدي پور: كارگردان
• احسان عبدي پور: نويسنده
• ادريس عبدي پور: تهيه كننده
• محمد آلادپوش: مدير فيلمبرداري
• نازنين مفخم: تدوين
• جهانگير ميرشكاري: صدابردار
• مهران ملكوتي: صداگذار
• عرفان يزدي: صداگذاري و ميكس