معرفی فیلم ثبت با سند برابر است

فیلم «ثبت با سند برابر است»، بیشتر مانند یک تقلید درجه دو از یک فیلم بالیوودی درجه دو است. این فیلم تمام ظرفیت های لازم برای تبدیل شدن به یک اثر کمدی سرگرم کننده را دارد، اما با ناشی گری عوامل سازنده فیلم، تمام ظرفیت های آن هدر رفته اند، هر چند که می توان آن را بهترین فیلم کارنامه بهمن گودرزی، کارگردان فیلم دانست فیلم «ثبت با سند برابر است» ایده بدی ندارد. داستان فیلم درباره 5 دوست صمیمی و پولدار است که یک باغ را به صورت شریکی خریده اند. پس از اینکه یکی از آن ها، برای تأمین هزینه ازدواجش، سهم خود را می فروشد، چهار دوست دیگر تصمیم می گیرند تا سر باغ شرط ببندند. هر که دیرتر ازدواج کند، باغ مال او خواهد شد.هر چند فیلم «ثبت با سند برابر است»، قرار نیست فیلم «متفاوتی» باشد، اما داستان آن برای یک فیلم سرگرم کننده، کافی است. حتی توییست داستانی انتهای فیلم نیز جالب است. در سراسر فیلم، لحظات متعددی وجود دارد که می توان از آن ها خنده گرفت، اما این لحظات، همگی هدر شده اند و حتی در چندین صحنه، فیلم به سمت لودگی فیلم های آرش معیریان سوق پیدا می کند و آزاردهنده می شود و در نتیجه، نمی توان این فیلم را به عنوان یک فیلم کمدی، موفق دانست. اگرچه داستان فیلم هیچگاه واقعا به اوج نمی رسد، اما توئیست انتهای فیلم، موقتا انتظار تماشاگران را بالا می برد و البته، با پایان بندی سرهم بندی شده، برای بار آخر آن ها را ناامید می کند.داستان فیلم اگرچه می توانسته منجر به خلق فیلمی بامزه شود، اما در کل، شوخی های فیلم هیچکدام خنده دار نیستند و بسیاری از آن ها، از کلیشه های کهنه ای مانند شوخی با زنان یا خشونت علیه حیوانات استفاده می کنند و همین مسئله در فیلم، به شدت قابل تحمل است. آیا واقعا باید از کشته شدن یک مار توسط شخصیت اصلی فیلم، بدون هیچ دلیل موجهی خوشحال باشیم یا بخندیم؟کاراکترهای فیلم نیز هیچکدام جذاب و قابل درک نیستند. البته فیلمی درباره ماجراهای چند آدم بد می تواند دیدنی باشد، اما به شرطی که این کاراکترها بتوانند کنجکاوی مخاطب را تحریک کنند یا حداقل، یک خصیصه جالب یا «متفاوت» داشته باشند که در فیلم «ثبت با سند برابر است»، چنین اتفاقی نمی افتد. ساخت فیلمی درباره آدم های بد، کار هر کسی نیست و نیازمند یک دیدگاه هنری کاملا «متفاوت» است، عاملی که بهمن گودرزی از آن بی بهره است.فیلم «ثبت با سند برابر است» را می توان یک فیلم کمدی مردانه، مانند فیلم های The Hangover دانست. در این فیلم ها، زنان یا شخصیتی کاملا فرعی و بی اهمیت دارند یا قطب منفی فیلم هستند و به تکرر از آن ها، به عنوان ابزاری برای ایجاد شوخی های جنسیتی استفاده می شود و «ثبت با سند برابر است» نیز از این قاعده مستثنا نیست. فیلم گاهی سعی می کند تا اشارات اجتماعی نیز داشته باشد و حتی در انتها، کمی به سمت شعارگرایی می رود که هیچکدام نه باعث ایجاد طنز در فیلم شده اند، نه سرگرم کننده هستند، نه توجه تماشاگر را جلب می کنند و نه اهمیتی دارند.استفاده از موسیقی نیز در فیلم چندان خوب نبوده است و به تجربه تماشای فیلم، به شکل جدی ضربه زده است. فیلم از نظر فیلمبرداری و تدوین و صداگذاری نیز حرفی برای گفتن و نکته خاص و «متفاوتی» ندارد و حتی می توان آن را از نظر فنی، فیلمی بسیار ضعیف دانست.نکته منفی دیگر فیلم، بازیگران آن هستند. در کل بازیگران انتخاب شده، کمی برای نقش هایشان مسن هستند. دیگر مجید صالحی، امین حیایی، فرزاد حسنی و سپند امیر سلیمانی را نمی توانیم به عنوان چند مرد سی و خورده ای ساله تصور کنیم، هر چند که هیچکدام واقعا بد بازی نکرده اند. محمدرضا شریفی نیا و مهران رجبی نیز نقش هایی را بازی کرده اند که هیچ «تفاوتی» با دیگر نقش هایشان در آثار دیگر ندارند. سحر قریشی نیز اگرچه نقش بهتری را به دست آورده، اما مانند همیشه، عملکرد ضعیفی را به جا گذاشته است و دیدن او به عنوان بازیگر، جذابیتی ندارد. پوریا پورسرخ نیز در مدت زمان کمی که جلوی دوربین است، با بازی بسیار بد خود، باعث شد تا فیلم از نظر کیفی، چند درجه سقوط کند. در میان بازیگران، شاید بتوان از بازی های فرزاد حسنی و مجید صالحی یاد کرد. در صورت داشتن یک فیلمنامه و کارگردانی بهتر، بازی این دو نیز قطعا لذت بخش تر میشد.فیلم «ثبت با سند برابر است»، اگرچه از سطح انتظارات مخاطب ایرانی از سینمای کمدی عامیانه بالاتر است، اما فیلم خسته کننده و بی مزه ای است و مایه تأسف است که این فیلم، ظرفیت تبدیل به اثری سرگرم کننده و خنده دار را داشته، اما به هدر رفته است. از معدود نکات مثبت آن می توان به بازی های فرزاد حسنی و مجید صالحی اشاره کرد.

کارگردان فیلم ثبت با سند برابر است