معرفی جاذبه های گردشگری و جاهای دیدنی مهدیشهر

درجزین مهدیشهر

درجزین یا درگزین یکی از شهرهای شهرستان مهدیشهر است.این شهر بخاطر عبور آب چشمه گل رودبار و داشتن چند قنات از آبادانی خوبی برخوردار است و زمینه های توسعه کمی و کیفی را دارا است. برخی از میوه جات آن مانند زردآلو و انار مشهور است. درجزین در استان به انارستان های پربار و سرسبز معروف و به شهر یاقوت سرخ کویر شهرت دارد.

شهمیرزاد

شهمیرزاد از شهرهای زیبا و خنک شهرستان مهدیشهر است که سالانه هزاران گردشگر را برای بازدید از مناظر زیبا و درختان سر به فلک کشیده به این شهر می کشاند. این شهر دارای جاذبه های طبیعی بسیار زیبا و محصولات متنوع كشاورزی و … است كه برخی از این محصولات مانند گردو و آلو دارای اهمیت صاداراتی و شهرت بین المللی هستند. بزرگ ترین باغ گردوی جهان با وسعت ۷۰۰ هكتار نیز در این شهر واقع شده است.بناهای تاریخی مانند “شیرقلعه”،”قلعه شیخی” و “د‍ژوهل”(یكی از كانونهای مهم اسماعیلیان)بر جذابیت این منطقه افزوده است.شهمیرزاد در ۶ کیلومتری شمال مهدیشهر واقع شده است.در سفر سال ۱۳۸۶ هیات دولت به استان ، شهمیرزاد به عنوان شهر نمونه گردشگری بین المللی معرفی و تصویب شد.

ملاده زیبا سمنان

روستای ملاده از توابع شهرستان مهدی شهر در ۶۶ کیلومتری شمال مرکز شهرستان واقع شده است. آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان سرد و پربرف است.از جاذبه های تاریخی آن می توان به خانه ابراهیم خان در روستا اشاره کرد.این مجموعه شامل دو عمارت بوده که در یک باغ مصفا ساخته شده شامل خانه ابراهیم خان در قسمت غربی و دیگری قراولخانه یا عمارت کلاه فرنگی در قسمت شمال شرق می باشد.

عمارت و شكارگاه ملاده مهدیشهر

در روستای سرسبز و خوش آب و هوای ملاده دو عمارت بزرگ و كهن و زیبا وجود دارد كه در دو سمت شرق و غرب همدیگر و به فاصله حدودا ۴۰ متر به موازات یك دیگر و با مالكیت جداگانه قرار گرفته اند . معماری ساختمان های مذكور بسیار زیباست نوع گچ بری روی دیوارهای اتاق ها و ایوان ها ساخت تاق نماها روی دیوار و در برخی جاها نقاشی های زیبای دیواری و نیز ایجاد شومینه های كوچك به آن جلوه ای خاص داده است . مصالح اصلی بنا خشت و آجر و نمای آن آجر و گچ است . هر یك از این دو ساختمان دو طبقه و دارای تعداد زیادی اتاق و راهروی مربوط به اتاق ها و طبقه فوقانی است . یكی از این ساختمان كه به خانه ابراهیم خان نیز معروف است دارای یك حیاط بزرگ با درختان فراوان و متنوع است و سر در اصلی این ساختمان ها از جنس چوب است . درهای این دو ساختمان به فاصله چند متر مقابل هم قرار دارند . این بناها در سال ۱۲۸۷ قمری به همت ابراهیم خان حاكم دودانگه و چهاردانگه برای سكونت شخصی احداث شد. پس از ابراهیم خان پسرش اسماعیل خان در آن زندگی می كرد و به علت كشته شدن او بازماندگان ایشان از آن محل كوچ كردند و خانه را غیر مسكونی باقی گذاشتند. در حال حاضر سرپرستی این ساختمان ها به عنوان آثار باستانی به عهده سازمان میراث فرهنگی استان بوده و محل بازدید گردشگران است .

پرور سمنان

منطقه نمونه گردشگری “پرور”در ۴۶ کیلومتری شمال مهدیشهر واقع شده که به عنوان منطقه حفاظت شده “پرور” شناخته شده است.این منطقه در روستای پرور و در کوهپایه های البرز شرقی جای گرفته است. جنگلهای زیبای اورَس (سرو كوهی)، مراتع سر سبز و جنگلهای درختان پهن برگ به همراه تنوع بی نظیر حیات وحش، سیمای جذاب و بی نظیری به این منطقه بخشیده است. امامزاده سید تاج الدین،حمام وگورستان پرور از مهمترین آثار تاریخی این روستا بوده و از دیگر جاذبه های این منطقه می توان به عشایرو ییلاقات آن اشاره نمود.

منطقه حفاظت شده پرور

منطقه حفاظت شده پرور در شهرستان مهدیشهر كه از طبیعت شگرف برخوردار است مردمان غیوری را پرورانده است . با استان مازندران هم مرز می باشد كه به لحاظ واقع شدن در میان دو اكوسیستم بیابانی و جنگلی می توانیم جلوه های بسیار بدیع را در آن بیابیم كه از یك منظر می توان آن را یكی از شاهكارهای خلفت بنامیم . سیمای كلی منطقه حفاظت شده پرور كوهستانی بوده و دارای ۶۴۵۶۳ هكتار است و مهمترین گونه جانوری از رده پستانداران كل وبز ـ خرس قهوه ای ـ پلنگ ـ آهو و انواع گربه های وحشی از جمله گربه پالاس و از رده پرندگان هم می توان به كبك دری و انواع پرندگان شكاری از جمله دلیجه اشاره كرد. گیاهان جنگلی منطقه برور تقریبا مشابه رودبارك بوده و از تكرار خودداری می شود. گردشگران و مسافران مسیر پرور كه به منطقه حفاظت شده جهت تفریح و استراحت می روند و یا از مسیر جلوی عبور می كنند با دیدن شكار و طبیعت حظ بصر می نمایند. منطقه حفاظت شده صیدوا هم وابسته به پرور است پرور مردمانی مهمان نواز دارد و اكثریت آنان عشایر و دامدار هستند و شاكله دامداری پروریها با دامداری عشایر سنگسر نزدیك است و از قدیم الایام تاكنون با هم روابط حسنه شغلی دارند. منطقه پرور هم مكان مستعدی است برای كار آفرینان كه علاقمند به گردشگری می باشند.

رودبارک مهدیشهر

منطقه رودبارک در شمال شهرستان مهدیشهر واقع شده و دارای پوشش گیاهی و جنگل مشجر به مساحت ۸۰۶۰ کیلومتر می باشد. جنگل رودبارک در مسیر راه مهدیشهر به شهمیرزاد به فولادمحله و در۸۴ کیلومتری شمال شرقی سمنان قرار دارد.واقع شدن این جنگل در ارتفاع باعث شده که از چشم انداز زیبایی برخوردار شود. این جنگل دارای تابستانهای خنک و دلچسب در سایه درختان سر به فلک کشیده بلوط و راش و همچنین زمستانهای برفگیر و سفیدپوش می باشد. این منطقه به دلیل وجود گونه های گیاهی متعدد و همجواری با منطقه حفاظت شده پرور دارای گونه های متفاوت و پراهمیت جانوری از جمله کل ،خرس قهوه ای، بز و… و پرندگانی نظیر کبک،قرقی و عقاب و کرکس است.این جنگل از مناطق نمونه گردشگری محسوب شده که خستگی راه را برای مسافران و گردشگران از بین برده و خاطری خوش را برای آنان به همراه دارد.

دربند

«دربند» منطقه سرسبز کوچکی است که در حدفاصل مسیر مهدیشهر به شهمیرزاد واقع شده و مهمترین قابلیت گردشگری آن، آب و هوای مطبوع، طبیعت بکر و غار دربند است. موقعیت دربند و نزدیکی آن به شهر مهدیشهر، موجب شده تا این منطقه جهت توسعه شهری مورد توجه قرار گیرد.از این رو مراکزی چون: دانشکده روانشناسی مهدیشهر،بیمارستان ۸۵ تختخوابی مهدیشهر،تالار بین المللی و هتل دربند، مجتمع تفریحی_اقامتی کارگران کشور – مجتمع آموزشی بنیاد مسکن و…. در منطقه احداث شده اند. این منطقه دارای جاذبه های گردشگری می باشد که غاردربند، دیوار صخره نوردی سنگسرسل، مناظر سرسبز و زیبا و چشمه سارهای روان نمونه ای از آن است. دربند مهدیشهر علاوه بر گردشگری، از اهمیت کشاورزی نیز برخوردار است. گردو، آلو، سیب و صیفی جات گلخانه ای، از مهمترین محصولات منطقه دربند است.

غاردربند

غار دربند مهدیشهر با ۱۴۰ میلیون سال عمر دومین غار آهكی بزرگ در ایران اس . غار دربند در ارتفاعات شمالی بین راه مهدیشهر – شهمیرزاد درست ، غرب جاده در بدنه کوه کمرد مقابل آبادی دربند واقع شده است. دهانه غار در کمرکش کوه سنگی و زیبایی به نام لهرد رو به مشرق قرار داد و دره وسیع و سرسبز دربند زیرآن گسترده شده است . مدخل ورودی به عرض ۷۵/۲ و ارتفاع آن ۳۰/۱ متر است پس از عبور از دهانه و مدخل غار، وارد دالانی به طول ۲۴ متر و عرض متوسط سه متر می شویم و این دالان به تدریج کوتاه می شود تا که به دهانه ای به ارتفاع ۸۰ سانتیمتر میرسد. پس از عبور از دهانه مذکور وارد غارمیشویم . وضع داخلی غار نسبتا ساده و بدون پیچ و خم است . فضای غار به صورت تالاری بیضی شکل است به طول۹۱ متر که عریض ترین قسمت آن ۳۶ متر و بلندترین نقطه سقف آن ۲۰ متر است.

منطقه چاشم

روستای نمونه گردشگری چاشم در شهرستان مهدیشهر با مختصات جغرافیایی ۵۳ درجه و ۱۵ دقیقه طول شرقی و ۳۵ درجه و ۵۳ دقیقه عرض شمالی در فاصله ۳۰ كیلومتری از مركز شهرستان مهدیشهر واقع شده است . ارتفاع این روستا از سطح دریا ۱۷۶۰ متر است . چاشم به دلیل واقع شدن در ناحیه كوهستانی دارای آب و هوایی سرد و ییلاقی است . بارش های زیاد یخبندان طولانی و شروع زودهنگام سرما در فصل زمستان از ویژگی های اقلیمی روستا به شمار می رفته . و به زودی در آن پیست اسكی ایجاد خواهد شد. روستای چاشم در منطقه ای واقع شده است كه از قدمت دیرینه ای برخوردار است . اقوام مهاجر هنگام ورود به فلات ایران ناگریز به گذر از بلندی های البرز بودند و یكی از گذرگاه های آنان تنگه خطیر كوه بوده است در این منطقه كوهایی كشف گردیده مردگان درون آنها با تمامی لوازم شخصی دفن شده اند . تاریخ این گورها به ۷۵۰ تا ۸۰۰ سال پیش از میلاد مسیح می رسد . این كشفیات نشانگر آن است كه منطقه ایی كه روستای چاشم نیز در آن واقع گردیده است از گذشته های دور سكونت گاه اقوام مهاجر بوده است در گذشته چاشم به نام میرچشمه خوانده می شد تا ورود سادات به این روستا و ماجرای علویان عربستان چاشم به سید آباد نیز معروف گشت و در حال حاضر سید آباد قسمت شمالی روستای چاشم است . آرامگاه های امامزاده ابوالقاسم . امامزاده مهدی مقبره سید زین العابدین نبوی و مقبره آقا سید سلیمان عمادی از بناهای مذهبی و تاریخی روستای چاشم محسوب می شوند و مورد احترام مردم روستا هستند. كوه نیزوا شهرستان مهدیشهر با ارتفاع ۳۸۱۰ متر كه در شمال روستای چاشم قرار دارد از شكوه و عظمت خاصی برخوردار است و همواره كوهنوردان و دوستداران طبیعت را به سوی خود جذب می كند. دشت ها و نواحی تفرجگاهی آبمند چالدشت چالار لاكولا روزبه كلوچاله و آسرون و جاشلویار و در مجموع ییلاقات (خیل ) عشایر سنگسری به ویژه در بهار و تابستان هنگامی كه سرشار از گل های رنگارنگ و چمنزار می شوند جلوه های متنوعی از زیبایی های طبیعی را به نمایش می گذارند. از نكات قابل ذكر در بلندای مناطق شمالی مهدیشهر مثل ییلاقات عشایر سنگسری در اطراف خوره ـ جاشلویارـ آسوران ـ اورپلنگ این است كه قله دماوند پایگاه دیگر عشایر ایل سنگسر به خوبی دیده می شود. روستای چاشم در پای قله كوه “نیزوا” قرار دارد،”چاشم” روستایی پایكوهی است و آب آن از چشمه و قنات تامین می شود. مهم ترین جاذبه گردشگری این منطقه، ارتفاعات زیبا و چشم نواز نیزوا، وجود امكان تفریح زمستانی در منطقه، چشمه روزیه، وجود تپه های باستانی، امامزاده ها و … است.

موزه عشایر ایل سنگسر

در این موزه ابزار و وسایل زندگی و صنایع دستی ایل سنگسری، وسایل كار و زیور آلات زنان سنگسری به نمایش درآمده است.

محوطه باستانی خرند

این محوطه باستانی به دلیل نزدیكی به روستای “خَرَند” به این نام معروف شده است.این محوطه در اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره اول قبل از میلاد محل استقرار اقوام مختلف بوده است.

امامزاده قاسم زیارت

این بنا در شمال مهدیشهر در منطقه زیارت مهدیشهر واقع است و ظاهرا متعلق به فرزند امام هفتم (ع) می باشد. بنای بقعه شامل چند اتاق و دالان تو در تو و گنبد و ایوان و صحن است . راهروی ورودی به حرم دارای شش چشمه بزرگ و دو سکوی طویل در طرفین است که قبور بزرگان محل در آنها واقع است . در نمای داخلی اتاق جلویی حرم در وسط اضلاع شمالی و جنوبی آن دو طاقنمای بزرگ با گچبری های جالب و رنگین دیده می شود. برنمای داخل گنبد و اطراف آن گچبری و نقاشی های ارزنده ای جلب توجه می کند. این اتاق بوسیله یک در چوبین کنده کاری شده بسیار زیبا به حرم یا به قسمت اصلی بقعه راه می یابد. در حد فاصل کاسه گنبد و ساقه دو ردیف قطاربندی آجری نامنظم به زیبایی در کنار هم قرار گرفته اند. ایوان امامزاده رو به مغرب و مشرف به صحن وسیعی است که ۵ متر بلندی دارد و گنبد اصلی بقعه دارای ساقهای ده ضلعی به ارتفاع ۴۰/۲ متر از آجر است.

حسینیه المهدی مهدیشهر

ساخت بنای حسینیه المهدی به پیش از انقلاب باز می گردد. ساختمان حسینیه طوری طراحی شده که تقریبا از تمامی نقاط شهر قابل تماشا است و در هنگام شب منظره ای رویایی به خود می گیرد. قرارگیری آن بر تپه ای مرتفع و اشراف کامل آن به شهر و شهرکهای اطراف باعث شده مراسم مهمی همچون نماز جمعه در این مکان برگزار گردد. همچنین در طرح آینده این مکان پیش بینی شده است محوطه این بنا مسقف و به عنوان مصلی مورد استفاده قرار می گیرد. این بنا دارای گنبدی عظیم به رنگ آبی و دومناره میباشد.

شیرقلعه شهمیرزاد

آثار این قلعه تاریخی در سه کیلومتری شمال غرب شهمیرزاد و در دره شیخ چشمه سر بر فراز کوهی بلند و مرتفع قرار دارد که به نام قلعه شیخ چشمه سر معروف است . تاریخ بنای قلعه به پیش از تاریخ می رسد. هرچند مانند بیشتر قلعه های ایران مدتی پناهگاه اسماعیلیان در قرن ۶و۷ هجری بوده است. این قلعه دارای طرحی منظم نیست و بالطبع در پستی و بلندی های کوه ساخته شده است. در چهار گوشه قلعه چهاربرج مدور دیده می شود. درساخت دژ از سنگهای صخره ای همان کوه استفاده شده . در ورودی قلعه از سمت جنوب بوده که امروزه بصورت مدخل بسیارکوتاهی از قلعه سنگهای صاف و کوچک دیده می شود.

کافر قلعه

در جنوب شهر تاریخی مهدیشهر برروی قله کوه آثار قلعه ای بسیار کهن که از سنگ ، گچ و ساروج دیده میشود. این قلعه که مربوط به ایرانیان قبل از اسلام بوده کافر یا قلعه گبرها نام دارد. این قلعه تاریخی مانند قلعه های دیگر کومش در سیر ادوار تاریخ مورد استفاده اقوام و طوایف مختلف قرار گرفته است . فرقه باطنیان (اسماعلیان ایران ) از این قلعه به عنوان یک پناهگاه مهم استفاده نموده اند. مناطق گردشگری عمارت خیل خان – هیکو – ده صوفیان – فولاد محله – چشمه روزیه – جنگل فینسک – چاشم – برج چاشم – آبشار اوبن – و امامزاده های متعدد در شهرستان مهدیشهر از جمله زیبائیهای این شهرستان میباشد

منطقه زیبای خطیر كوه

منطقه زیبای خطیر كوه در شهرستان مهدیشهر در موقعیت عرض جغرافیایی ۳۵ ۹ و طول جغرافیایی ۵۳ ۱۰ در كره زمین واقع شده است . با بررسی و مطالعه موقعیت سیاسی و جغرافیایی منطقه خطیر كوه در دهه های گذشته متوجه می شویم شهر سنگسر سابق و توابع فرمانداری نظامی سنگسر از جمله روستاهای خطیر كوه قبل از سال های ۱۳۰۰ جز ء استان تهران واز سال ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۸ جزو استان مازندران بوده اند و با تشكیل فرمانداری سمنان سنگسر سابق به فرمانداری كل سمنان الحاق پیدا كرد و روستاهای خطیر كوه جز مازندران گردیدند اما از سال ۱۳۶۷ به بعد مجددا از توابع شهرستان مهدیشهر گردیده است . با مطالعه و قدمت نام و نشان روستاهای منطقه خطیر كوه در جغرافیای ایران استان (تهران مازندران و سمنان ) به آن پرداخته شده یكی از دلایل شكل گرفتن سایر روستاهای خطیركوه در حاشیه رودخانه كبیر وجود آب رودخانه كبیر جهت كشت و كار و امكان كسب و كار بهتر به دلیل تردد بازرگانان و موقعیت آب و هوایی مناسب تر در ایام سرد سال در كنار رودخانه بوده در گذشته مردم منطقه روستاهای حاشیه رودخانه كبیر را كمروروار می گرفتند كه در سال های بعد با پرجمعیت شدن هر كدام نامی به خود گرفته اند كه امروزه روستاهای منطقه خطیر كوه به نام های كمرود – زرشك دره – بندبن – پاقلعه – رودبار و لردشهرت دارند.

سیاه دره