درباره کتاب لغات میغ
مصطفی جمشیدی در کتاب لغات میغ، سعی در ارایه ساختارشکنى مناسب در صدد رفع توهم این سال ها، تحت عنوان ادبیات است. منظور رمان هایى است که در صدد ارایه چیزى نیستند و تنها به افول و زوال مخاطب خویش مى اندیشند.ناگفته پیداست که هر اثرى داراى منطق مخصوص به خود است که مى بایست طبیعتا مدافع خویش باشد و چون سربازى بى سلاح و یا با سلاح (هر سلاحى) از خود دفاع کند! سهم ما از کل تولید فکر جهانى چیست؟ چگونه مى توانیم در دنیاى کنونى مدعى برداشتن گام هایى بلند در جهت مقابله با روند جهانى سازى باشیم و اصولاً ادوات و آذوقه هاى ما در این مقابله، در کجاست؟ چگونه مى توانیم در این دهکده کوچک جهانى، مختصات خود را ثبت کنیم؟مصطفی جمشیدی درباره کتاب لغات میغ می گوید: که در بسیارى لحظات، بى آنکه اراده مند باشم از دو دنیاى کاملاً متفاوت و ناهمگون سخن رانده ام. دنیایى شخصى که البته به جایى برنخورد در آخرین و ناب ترین لحظات تجربه دینى و دنیایى در نقاطى احیانا گم که گاه با مدد تاریخ به بازسازى آن پرداخته ام، و ناگفته پیداست که همه اضلاع این دنیاى اخیر با آن یکى دیگر در مقابله و تضاد نیست! آن اضلاع تاریخ، صداهاى مرده اى است که با «تفکر» مى آیند و با «زوال»ى حتما مى روند و این سنت تاریخ است.اینها در هر صورت، در رمان به دو وجه غالب «استعاره» و «واقعیت» در هم آمیخته اند؟ و گاه در مدح «مرگ» و «قرائت خویش» از دنیایى که در آن زیسته اییم و یا آن ها - منظورم پیشینیان ماست - در تاریخى از گذشته با آن همدم بوده اند. تاریخ من از سال هاى گذشته نیز با این توصیف، تاریخى شخصى است و نمى بایست به محل و یا کسى و چیزى بربخورد!بافت رمان اگرچه دیرهضم و پرداخت آن اگرچه مشکل است ولى هر کدام از اینان مدعى تمایزطلبى آشکارى است از آنچه که ادبیات مدرن، این سال ها نام گرفته اند!وجود دو کنتراست عظیم در دنیاى داستانى و سیال که ذهنیت ها مدام و مدام آنرا نوسازى مى کنند و از پس نوشتالژى شخصى آن را بازگو مى کنند تنها در خدمت فرم نیست، بلکه یادآورى آن مفاهیمى است که از دنیایى متفاوت و گاه متضاد معرفى اشان می کنیم! تا کجا به این مهم نایل گشته ام.
خلاصه کتاب لغات میغ
مصطفی جمشیدی، در کتاب لغات میغ، درصدد یافتن پاسخ است. اگر صادقانه فکر کنیم به ناتوانى بضاعت ادبیات ما در مقوله ترجمه باز مى گردد و اینکه ظرفیت هاى زبان ما تا کجا عقیم و ناتوان بوده است. هدف کتاب لغات میغ، بیشتر در آنجا هویدا و بارز است که احیانا نکاتى در پرداخت رمان و یا لحن نامکشوف آن همچنان مکتوم باقى مى ماند و مثلاً این نوشته سعى در برطرف کردن آن دارد!
درباره نویسنده کتاب لغات میغ
مصطفی جمشیدی متولد ۱۳۴۰ در شمیران (قریحه ی سعادت آباد) است. او از داستان نویسان دهه ۶۰ است که دستی نیز در سایر رشته های هنری چون سینما، شعر و... دارد.کتاب های داستانی او در حوزه داستان کوتاه و رمان بیشتر حول محور مسائل اجتماعی، دفاع مقدس و حوزه آفرینش های دینی است.از رمان های وی می توان به سونات عدن، بوفاری ۴، معبر به آخرالزمان، بیداری، شنیدن آوازهای مغولی، مغات میغ، باز یافته های شهر دلتنگ اشاره کرد.رمان وقت نیایش ماهی ها کاندیدای کاتب سال بوده است. اکثر کارهای او ویژه گی های نثری متمایز را داراست.حضور وی که یکی از داستان نویسان قدیمی کشور است در سال های اخیر بیشتر معطوف به ادبیات انتظار بوده است.رمان های مغات میغ، سونات عدن، خود نوشت و بوفاری ۴ اکثراً در جوایز ادبی حضوری فعال داشته و کاندیدای دریافت جوایزی بوده است.مصطفی جمشیدی در تهران زندگی می کند و حضور در جنگ تحمیلی و تجربیات منبعص از آن در آثاری چون بوفاری ۴ و برخی دیگر از نوشته های وی مشهود است. در سال های اخیر سبک نگارش وی به سمت نوعی ویژگی های خاصی که در نثر داستان نویسی معاصر مختص به خود اوست گرایش پیدا کرده و دارای تمایزات ویژه است.
کتاب های برگزیده مصطفی جمشیدی:
- بوفاری 4
- بیداری
- لغات میغ
- خودنوشت
- سراب و سمرقند
- سمندر
- سونات عدن
- معبر به آخرالزمان
- وقایع نگاری یک زندیق
- شنیدن آوازهای مغولی
- شب رنج موسی
- بازیافته های شهر دلتنگ
قسمتی از کتاب لغات میغ
غریبه ای بود، می بایست می آمد و می گذشت. حالا حکایت این عشق؟ در داخل این همه دَم و دود و آهن و بغض، کجاست؟ - «عیب تو این است که از این کمَره ها شروع می کنی، وقتی این صاحب مُرده را از کار می اندازی، تازه داری راه و چاهش را یاد می گیری، می فهمی؟! بدی اش در این است که تا ته اش را در نیاوری، ول کن معرکه نیستی، خُب، دو تا موج اش را که گرفتی راست کارت بود یا نبود، می فهمیدی چه خاکی به سرت بکنی! حالا هر چی! می گفتی یک جا می گفتند امواج سماوی، کره خاک را می بلعند!! چه مُزخرفاتی! منکه نمی فهمم. حداقل حالا نمی فهمم! اما می گفتی امواج سماوی، همه چیز را می بلعند، فرو می ریزانند و می روند. درست مثل یک بیماری، مثل گرده افشانه های درخت هلو توی فصل بهار. اول بهار را می گویم. از دل و دماغ افتاده ای انگار؟ می فهمم. حالا هم اگر چهره ات دقیق باشد (از آن اشکوب سوّم) به وسط آن گیاه های سبز (درختچه ها را می گویم)، که چه دقیق چیده شده اند و به شکل اسبی، آهویی، چه می دانم حیوانی درآمده اند می فهمی چی را می گویم؟ بله. خوب ملتفت شدی، قسمت ما هم این بود. گذشتی. گذشتن. چطور می شد مگر؟
شناسنامه کتاب لغات میغ
- نویسنده: مصطفی جمشیدی
- انتشارات: روزانه
- تعداد صفحات: 156
- نسخه صوتی:ندارد
- نسخه الکترونیکی: دارد
معرفی کتاب شب رنج موسی اثر مصطفی جمشیدی
