به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از راز بقا، «مگس عشق‌باز» (Plecia nearctica) گونه‌ای از مگس است که در بخش‌هایی از آمریکای مرکزی و جنوب شرقی ایالات متحده، به‌ویژه در امتداد ساحل خلیج مکزیک یافت می‌شود. این مگس همچنین به عنوان حشره دو سر نیز شناخته می‌شود. در طول جفت گیری و پس از آن، جفت‌های بالغ حتی در هنگام پرواز تا چند روز با هم می‌مانند.
این گونه برای اولین بار در سال 1940 توسط «دی. ای. هاردی» توصیف شد، اگرچه در اوایل سال 1911 در لوئیزیانا مشاهده شده بود. در آن زمان، هاردی گزارش داد که توزیع مگسهای عشق‌باز گسترده است، اما بیشتر در تگزاس و لوئیزیانا نسبت به سایر ایالت‌های خلیج مکزیک بیشتر است.
در پایان قرن بیستم، این گونه به تمام مناطق هم مرز با خلیج مکزیک و کل فلوریدا حضور یافت و تا جورجیا و کارولینای جنوبی گسترش یافت. این گونه در کشور‌های دیگر از جمله استرالیا نیز وجود دارد. به گزارش راز بقا این حشره عجیب و غریب در ارتفاع 300 تا 450 متری و تا چندین کیلومتر بر فراز خلیج مکزیک پرواز می‌کند.
لارو مگس عشق‌باز از پوشش گیاهی نیمه پوسیده تغذیه می‌کند و از این نظر برای انسان مفید است. بزرگسالان عمدتاً از شهد گیاهان مختلف، به ویژه شبدر شیرین، علف طلایی و فلفل برزیلی تغذیه می‌کنند. مگس عشق‌باز توسط بسیاری از رانندگان، به ویژه در فلوریدا، به دلیل رفتار مزاحمت‌آمیزش در طول فصل جفت گیری گونه مزاحم تلقی می‌شود.
جفت‌های نر/ ماده (دم به دم به هم پیوسته) در هوا شناور می‌شوند و به آرامی حرکت می‌کنند. هر سال دو پرواز بزرگ انجام می‌شود. پرواز بهار در اواخر آوریل و می‌و پرواز تابستان در اواخر آگوست و سپتامبر انجام می‌شود. پرواز‌ها در دوره‌های چهار تا پنج هفته‌ای ادامه دارند. در جنوب فلوریدا، سومین پرواز (اما کوچکتر) می‌تواند در دسامبر رخ دهد. جفت گیری تقریباً بلافاصله پس از ظهور ماده‌ها انجام می‌شود. ماده‌های بالغ تنها سه تا چهار روز عمر می‌کنند، در حالی که نر‌ها کمی بیشتر عمر می‌کنند. آنها باید همیشه به یکدیگر بچسبند.
شهرت این گونه به عنوان یک مزاحم عمومی نه به دلیل نیش (آن هم ناتوان است)، بلکه به دلیل ترکیب شیمیایی اسیدی بدن آن است. البته هیچ خطری برای سلامتی انسان ندارد، زیرا بیماری از طریق آنها قابل انتقال نیست. از آنجایی که مگسهای عشق‌باز موجود در هوا می‌توانند به تعداد بسیار زیاد در نزدیکی بزرگراه‌ها وجود داشته باشند، هنگامی که وسایل نقلیه با سرعت در بزرگراه حرکت می‌کنند، تعداد زیادی از آنها روی شیشه‌های جلوی اتومبیل، کاپوت و مشبک‌های رادیاتور می‌میرند. اگر بیش از یک یا دو ساعت آنجا بمانند، جدا کردن بقایای آنها بسیار دشوار می‌شود. بدن آنها به شدت اسیدی است و به ماشین آسیب جدی می‌زند.
در گذشته، اسیدیته بدن بالغ مرده، به‌ویژه توده‌های تخم‌های ماده، اگر به سرعت پاک نمی‌شد اغلب منجر به ایجاد حفره‌ها و حکاکی‌هایی در رنگ خودرو و کروم میشد. با این حال، پیشرفت در رنگ‌های خودرو و پوشش‌های محافظ این تهدید را به طور قابل توجهی کاهش داده است. در حال حاضر بزرگترین نگرانی مسدود شدن بیش از حد مجاری هوای رادیاتور خودرو با کاهش اثر خنک کنندگی موتورها، مسدود شدن شیشه جلو در هنگام قرار گرفتن بقایای بزرگسالان و توده‌های تخم روی شیشه است. مگسهای عشق‌باز بزرگسال جذب سطوح با رنگ روشن می‌شوند، به خصوص اگر تازه رنگ آمیزی شده باشند، اما تقریباً در هر جایی تجمع می‌کنند.
افسانه شهری از این نظریه دفاع می‌کند که مگسهای عشق‌باز مصنوعی هستند و نتیجه یک آزمایش ژنتیکی که به اشتباه در دانشگاه فلوریدا انجام شد. تحقیقات «ال. ال. بوشمن» نشان داد که مهاجرت، حضور مگسهای عشق‌باز به فلوریدا و سایر ایالت‌های جنوب شرقی را توضیح می‌دهد، برخلاف افسانه شهری که می‌گوید دانشگاه فلوریدا آنها را با دستکاری DNA برای کنترل جمعیت پشه‌ها ایجاد کرده است.
مگسهای ماده می‌توانند 100 تا 350 تخم بگذارند و به طور منظم این تخمها را در اطراف مواد پوسیده روی لایه بالایی خاک زمین بگذارند. تخم‌های مگس عشق‌باز معمولاً پس از 2 تا 4 روز، بسته به فصل پرواز، از تخم خارج می‌شوند. پس از بیرون آمدن از تخمها، لارو‌ها شروع به تغذیه از مواد پوسیده اطراف خود، مانند گیاهان در حال پوسیده روی خاک و سایر مواد آلی می‌کنند و تا مرحله شفیره در خاک زندگی می‌کنند و باقی می‌مانند. لارو مگس عشق‌باز در طول ماه‌های گرم سال تقریباً 120 روز و در ماه‌های سرد سال تقریباً 240 روز در فاز لارو باقی می‌مانند. مگسهای عشق‌باز معمولاً حدود 7 تا 9 روز قبل از رسیدن به مرحله بزرگسالی در حالت شفیره باقی بمانند که در آن می‌توانند شروع به تولید مثل کنند.
وقتی بالغ شدند، مگسهای عشق‌باز آماده شروع جفت‌گیری برای شروع تولیدمثل هستند. نر‌های بالغ ابتدا از مرحله شفیرگی بیرون می‌آیند و تا زمانی که ماده‌ها ظاهر شوند در اطراف می‌مانند. جفت گیری بین مگسهای عشق‌باز بلافاصله پس از ظهور ماده بالغ انجام می‌گیرد. یک نر با ماده جفت می‌شود و تا زمانی که ماده به طور کامل بارور نشود، همچنان جفت می‌مانند. جفت گیری 2 تا 3 روز قبل از جدا شدن ماده، تخم گذاری و مرگ انجام می‌شود. گزارش شده که ماده‌های بالغ تا هفت روز زندگی می‌کنند، در حالی که نر‌های بالغ ممکن است تا دو تا پنج روز زندگی کنند، اما به طور متوسط مگسهای عشق‌باز سه تا چهار روز زندگی می‌کنند.
