به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از همشهری، با شروع دوره قاجار و پس از اینکه آقامحمدخان ردای پایتختی بر تن تهران کرد، این محل میدان اصلی شهر به حساب آمد. «ناصر نجفی» در کتاب «ایران قدیم و تهران قدیم» درباره این میدان نوشته است: «به گفته اعتمادالسلطنه، وجه تسمیه سبزه‌میدان این بود که در دوران سلطنت زندیه و بعداً قاجاریه، برای تامین سبزی اهالی تهران، در این محل که ظاهراً دشت وسیعی بود، انواع و اقسام سبزی‌ها را می‌کاشتند. بعدها یک دروازه و 2 طبقه بنا در 4 طرف این محوطه ایجاد کردند که طبقات زیرین آن با ایوان‌های سرپوشیده به دکاندارها و عطارها اختصاص یافت.»
نام این میدان علاوه بر سبزه و سبزیکاری با اعدام و مجازات هم گره خورده، چرا که این میدان در دوره قاجار محل اعدام محکومان بود و مردم در این محل کیپ تا کیپ جمع می‌شدند تا لحظه اعدام دلخراش مجرمان و محکومان را تماشا کنند. از اتفاقات مهمی که در سبزه‌میدان آن روزگار رخ داد، به دار آویختن 7 نفر از جماعت بابیه بود که به توطئه علیه ناصرالدین‌شاه متهم بودند.
سال 1268 قمری حاجب‌الدوله به دستور امیرکبیر تغییرات عمده‌ای در وضع میدان به‌وجود آورد و سبزه‌میدان به‌کلی از وضع ناگوار و چشم‌انداز آلوده قبل درآمد. حالا سبزه‌میدان علاوه بر مرکز تجاری، محل تجمع اهالی طهران در مراسم مختلف بود و دسته‌های عزاداری محله‌های مختلف تهران در ماه محرم در این میدان گردهم می‌آمدند.
