به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، باورها، اخلاقیات و ارزش های جامعه، به شکل فرهنگ بر تمام جنبه های زندگی انسان تأثیر می گذارد؛ فرهنگ ها به آرامی و در طول زمان تغییر می کنند؛ حال چه اتفاقی خواهد افتاد اگر یک جامعه در مسئله مهمی همچون ازدواج در مسیر تغییر فرهنگ اما به شیوه نادرست قرار گیرد؟
نتیجه همان کاهش رغبت برای ازدواج است؛ معیارهای اشتباه انتخاب همسر، از بین رفتن رسومات خوب و ساده سابق، تلاش برای خودنمایی از طریق مراسم های پرتجمل ازدواج، کم شدن نقش حمایتی خانواده ها، بی اهمیتی و نادیده گرفتن این موضوع مهم توسط دولت و غیره از دلایل به تعویق انداختن تشکیل خانواده و کاهش آن است.
نقش واسطه گری و معرفی در ازدواج
در دهه های گذشته، دختران بیشتر اوقات خود را در منزل می گذراندند و عرصه کمتری برای حضور در جامعه داشتند؛ پسران نیز بیشتر مشغول کار و تحصیل بودند؛ از این رو معرفی اقوام و آشنایان و انتخاب والدین نقش مهمی در ازدواج داشت.
اکنون که زنان پا در عرصه های اجتماعی گذاشته اند، ترجیح می دهند با تحصیلات عالی، شغل یا فضای مجازی، خودشان را به جامعه معرفی کنند؛ بسیاری از پسران نیز در انتخاب زوج مناسب، خودمحوری را پیشه کرده و مایلند به تنهایی درباره ی ازدواج تصمیم بگیرند.
مسلم است که در این صورت کمتر به ازدواج سنتی یا حتی خواستگاری های رسمی تن می دهند؛ علاوه بر این، فرزندان والدین را متعلق به نسل دیگری می دانند که به معیارهای جوانان آگاه نیستند و نمی توانند گزینه موردنظر را به آن ها معرفی کنند؛ در مقابل، خود بزرگ ترها، دوستان و آشنایان نیز علاقه خود را به واسطه گری به دلایلی مثل ترس از شکست و طلاق جوانان و آزردگی آنان از دست داده اند.
شیفتگی نسبت به ثروت، زیبایی و شهرت
شیفتگی نسبت به موارد یادشده فقط برای دختران و پسران آماده به ازدواج وجود ندارد بلکه عیب جویی و کمال گرایی در این زمینه ها والدین را هم گرفتار خود کرده است؛ متأسفانه القاب و عناوین، زیبایی، شهرت و غیره به ابزاری برای پز دادن والدین هم بدل شده است؛ جملاتی مثل دامادم باید دارای فلان شغل یا عنوان باشد، یا فلان مقدار درآمد در ماه داشته باشد، عروسم از نظر زیبایی باید فلان ویژگی را داشته باشد و غیره زندگی را به کام جوانان تلخ می کند.
اختلافات جوانان و والدین
جوانان، مخصوصاً دختران به دلیل ترس از دخالت و مزاحمت بزرگ ترها مایل به زندگی با آنان در یک منزل نیستند و معمولاً می خواهند از درگیری های لفظی و بحث با آن ها بر حذر باشند؛ البته ممکن است متقابلاً والدین نیز با طعنه زدن و عیب جویی و دخالت های بیجا، آرامش را از زندگی خود و فرزندانشان سلب کنند؛ این موارد، مسئله مسکن مستقل را پیش می آورد که برای آن، هزینه ای باید در نظر گرفته شود.
روابط آزاد و معاشرت های بی قیدوبند
تغذیه شدن جوانان از منابع نادرست، مثل شبکه های اجتماعی، ماهواره ها، مهمانی های نامناسب، رفت و آمدهای آزاد و بی حدومرز باعث شده است، ازدواج برای آنان اولویت خود را از دست بدهد؛ غافل شدن والدین از نظارت و تربیت فرزندان کوشا و مسئولیت پذیر نیز از دلایل کاهش تعهد و مسئولیت پذیری جوانان است؛ ممکن است جوانان تصور کنند به دلیل گریز از پذیرش تعهد و مسئولیت همسر و فرزند، پرداخت اجاره بها و هزینه های زندگی، داشتن شغل و به طور مرتب و منظم کار کردن، فرار از مهریه و نفقه، بهتر است به روابط غیررسمی و خارج از ازدواج روی بیاورند.
گره ی کور فرهنگ در ازدواج چگونه باز می شود؟
یک- برای احیای فرهنگ ازدواج آسان، دولت و مسئولان نقش بسیار تأثیرگذاری دارند؛ در این زمینه قانونی به نام تسهیل ازدواج جوانان وجود دارد که متأسفانه مغفول مانده است؛ در حالیکه اجرای دقیق آن می تواند هم در فرهنگ سازی و هم تسهیل ازدواج اثرگذار باشد.
الف- در بند الف ماده ی 5 این قانون، اشاره شده است که دولت باید با استفاده از امکانات رسانه ملی و دستگاه های فرهنگی و آموزشی به تصحیح باورها و آداب ورسوم مانع و مزاحم ازدواج جوانان در مناطق کشور بپردازد؛ این امر می تواند با حمایت از تولیدکنندگان محتوای ازدواج صحیح و آسان رخ بدهد؛ تولید محتوا ممکن است به صورت فیلم، کلیپ، صوت، نوشته و غیره باشد.
ب- دولت همچنین می تواند علاوه بر انجام وظیفه قانونی خود در اجرای قانون تسهیل ازدواج که در آن تأمین مسکن، هزینه های برگزاری جشن ازدواج و غیره پیش بینی شده است، خیران را نیز به این امور ترغیب کند.
ج-با همکاری دستگاه های مربوطه با یکدیگر، در پایگاه های سلامت خانواده در تمام کشور و سرای محلات، کارشناس و مشاورهای خبره ازدواج با تعداد و ساعت بیشتر حضور یابند تا به تصحیح باورهای اشتباه و معیارهای غیرمنطقی انتخاب همسر، ارتباط با خانواده همسر و موارد مشابه پرداخته شود؛ مورد آموزش و مشاوره نیز در قانون تسهیل ازدواج جوانان پیش بینی شده است که متأسفانه به آن اهمیت چندانی داده نشده است.
دو- مشکلات فرهنگی که در زمینه ی ازدواج وجود دارد با همدلی و هم فکری نسل قدیم و جدید و به تدریج اتفاق می افتد.
الف- والدین باید بیشتر به نظر جوانان اهمیت دهند و طرز برخورد و نظرات دیگران را در نحوه ی ازدواج ملاک قرار ندهند؛ دائم در این فکر نباشند که اگر فلان کار را انجام بدهیم یا ندهیم چه اتفاقی می افتد یا مردم چه می گویند؟!
عروس یا داماد را به عنوان عضو جدید خانواده بپذیرند و با عیب جویی، طعنه زدن و مقایسه های مخرب، زندگی تازه ی جوانان را نابود نکنند؛ جوانان باید نقش حمایتی پدر و مادر را حس کنند نه اینکه به خاطر آن ها زندگی را به عرصه ای برای نمایش دربیاورند.
ب- بزرگترها به احیای واسطه گری در ازدواج اهتمام ورزند و جوانان بپذیرند که از گذشته تاکنون با واسطه گری و معرفی، ازدواج های موفق بسیاری انجام شده است و بی جهت در مقابل آن جبهه نگیرند.
ج- دختر و پسر باید بدانند که ازدواج درست و در وقت خود، موجب آرامش، نظم و پیشرفت در زندگی می شود و در مقابل، معاشرت های بی حدوحصر و روابط آزاد قبل از ازدواج، تنها آن ها را از ازدواج به موقع و فواید آن محروم می کند؛ آن ها باید در انتخاب همسر واقع بین باشند؛ معیارهای عجیب را حذف کرده و خواسته ها و توقعات خود را تعدیل کنند.
