فارسی زبانان با توجه به تجربیات خود در زبان مادری معمولا مشکلاتی خاص را به صورت مشترک در تلفظ حروف دارند (که خود را به صورت لهجه فارسی نشان می دهد.) مهمترین این مشکلات عبارتند از:
مشکل در ادای حروف صدادار
ما در فارسی در مجموع شش حرف صدادار داریم که البته گاهی بیش از این تعداد آوا با آن می سازیم، بدون اینکه با ساختار آن آشنا باشیم. در زبان های اروپایی مثل آلمانی ترکیب های بسیار بیشتری از آواهای صدادار وجود دارد. درک این ساختارها معمولا برای فارسی زبانان سخت است. بیشتر این ساختارها از ترکیب آواهای صدادار با هم به وجود می آیند و درک آنها نیاز به تمرین دارد. بدترین کار در یادگیری حروف صدادار تبدیل کردن آنها به نزدیک ترین آوا در فارسی است. این کار معمولا باعث می شود شما لهجه بسیار شدید فارسی داشته باشید. پس از یادگرفتن تلفظ حروف به صورت فارسی خودداری کنید.
مشکل در ادا کردن حروف بی صدا
مشکل در تلفظ حروف بی صدا کمتر است چراکه درصد زیادی از آنها معادل های دقیق دارند. با این حال باید در مورد تعداد محدودی که فاقد معادل در زبان فارسی هستند دقت کنید. سعی کنید این آواها را تا جای ممکن مشابه صدای واقعی تلفظ کنید.
مشکل در ادا کردن چند حرف بی صدا پشت سر هم
در زبان فارسی ما معمولا از دو حرف بی صدا پشت سر هم بدون حرف صدادار یا دو حرف بی صدا در ابتدای واژه بدون حرف صدادار استفاده نمی کنیم. در زبان آلمانی هر دوی این حالت ها اتفاق می افتند. به صورت پیش فرض ممکن است شما یک حرف صدادار (معمولا کسره) را بین دو حرف بی صدا اضافه کنید تا آنها را راحت تلفظ کنید اما باید با تمرین این عادت را از بین ببرید.
عدم درک استرس یا تاکید در تلفظ کلمات و جملات
درک استرس یا تاکید در بیان درست واژه ها بسیار مهم است. استرس به نوعی تغییر فرکانس (زیر و بم کردن) صداهاست. استرس می تواند بر روی هر آوای صدادار قرار بگیرد. در زبان فارسی (لهجه استاندارد) ما معمولا استرس را در بر صدای ابتدای واژه می گذاریم. اما برای مثال در لهجه اصفهانی یا یزدی (و مناطق مرکزی دیگر ایران) گاهی استرس واژه را تغییر می دهند. این بار دقیقا به نحوه ادا کردن واژه ها در این لهجه توجه کنید، احتمالا متوجه می شوید که تفاوت معمولا به خاطر متفاوت بودن کلمات نیست بلکه تنها استرس کلمات تغییر کرده.
آیا تمرین تلفظ در یک زبان دیگر بر روی لهجه من در زبان فارسی تاثیر می گذارد؟
خیر به هیچ عنوان. البته اگر دوست دارید برای کلاس گذاشتن لهجه فارسی خود را تغییر دهید این یک انتخاب شخصی است.
فراموش نکنید که تلفظ یک مهارت فیزیکی یا جسمی است. یعنی نمی توان با آن مثل واژه آموزی یا گرامر رفتار کرد. تلفظ در کنار درک تئوری نیاز به تمرین دارد. در زمان تمرین به نکات زیر توجه کنید:
- آواهای جدید در طول زمان ساخته می شوند: در ابتدای تمرین احتمالا گذاشتن زبان به شکلی خاص و ساختن صدا به نظر شما عجیب و سخت می رسد و نمی توانید کلمات را با سرعت دلخواه ادا کنید اما در صورت زمان توانایی و سرعت شما در این زمینه افزایش پیدا می کند.
- با تلفظ مثل دوچرخه سواری رفتار کنید: همانطور که گفته شد تلفظ یک مهارت فیزیکی است. پس برای یادگرفتن آن باید آن را در دفعات انجام دهید. زمانی مشخص را کنار بگذارید و تلفظ حروف و کلماتی که در آن مشکل دارید تکرار کنید. حروف را با صدای بلند تکرار کنید.
- طوطی باشید: در زمان تمرین ابتدا تلفظ کلمه را با دقت گوش داده و بعد تمام تلاش خود را بکنید که صدایی کاملا مشابه با آن ایجاد کنید. برخلاف واژه آموزی طوطی واری یادگرفتن تلفظ روش بسیار خوب و موثری است.
بهترین انیمیشن ها برای تقویت زبان آلمانی
