ناپل، شهری پر جنب و جوش و تاریخی

ناپل (به ایتالیایی: Napoli) با حدود یک میلیون نفر جمعیت، سومین شهر بزرگ ایتالیاست. شهر ناپل مرکز ناحیه کامپانیا و استان ناپل و در واقع مرکز اقتصادی و فرهنگی جنوب ایتالیاست و در کل منطقهٔ شهری این کلان شهر بین ۳ الی ۴٫۴ میلیون نفر زندگی می کنند. این شهر در آغاز یک شهرک یونانی به نام نئوپولیس بود و بعدها تحت تسلط جمهوری روم درآمد. از اواخر قرون وسطی تا سدهٔ ۱۸ میلادی این شهر جزء یکی از شهرهای مهم و بزرگ اروپا به شمار می رفت. تاریخ سیاسی ناپل از زمانی که در ادوار مختلف به پایتخت امپراتوری های جنوب ایتالیا انتخاب شد، شکل گرفت. بسیاری از ساکنان ناپل، ایتالیایی را به شدت با لهجه ای متفاوت از ایتالیایی استاندارد صحبت می کنند.در داخل ناپل بناها و آثار ارزشمند معماری و تاریخی موجود است و به همین دلیل در ۱۹۹۵ تمام قسمت قدیمی شهر جزء میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. نمای شهری این شهر به شدت ناهمگون است به طوری که در یک نگاه ساختمان ها و آسمان خراش های مدرن و رفیع و در کنار آن کوچه ها ی تنگ و قدیمی به سبک شهر قدیمی در کنار هم به چشم می خورد. در قسمت غربی در مرکز این شهر به وضوح تمرکز ثروت دیده می شود ولی در مقابل و در مقایسه با دیگر کلان شهرهای اروپایی هنوز هم در ناپل محله هایی که از لحاظ اجتماعی و اقتصادی عقب مانده هستند، وجود دارد. در حومهٔ شهر لایه های مختلف اجتماعی زندگی می کنند که بیکاری بالاتر از حد متوسط و نبود زیر ساخت ها سبب به وجود آمدن زمینه های جرم و جنایت شده.ناپل بر سراشیب کوهپایه های رشته کوهی قرار گرفته است که خلیج ناپل را در دهانه دریای مدیترانه، محصور می کند. آتشفشان وزوو از شهر قابل مشاهده است، وزوو همان آتشفشانی است که شهر پمپی را در سال ۷۹ میلادی زیر گدازه ها مدفون کرد. در ناپل علاوه بر یک بندر بزرگ برای کشتی های مسافری و تجاری، چندین بندر کوچکتر برای کشتی های ماهیگیری و تفریحی وجود دارد. در کنار صنعت اصلی که توریسم می باشد، ناپل دارای صنایع کشتی سازی، مواد شیمیایی، غذایی، دستکش، آهن، فولاد و ماشین سازی است. ناپل به جهت زندگی رنگین خیابانی، غذاها (محل پیدایش اسپاگتی و پیتزا) و ترانه هایش بالاخص سبک بل کانتو معروف است. موزه ملی ناپل به جهت دارا بودن نقاشیهای بسیار زیاد یونانی و رومی و مجسمه های یافت شده از شهر پمپی، هرکولانیوم و حومه شهر، در جهان مشهور است. این موزه همچنین دارای مجموعه ای غنی از نقاشی های باارزش فرانسوی متعلق به دوران سلطهٔ دودمان های فرانسوی آنژو و بوربون بر ناپل است. علاوه بر دانشگاه، ناپل دارای مؤسسه آموزش نیروی دریایی، مدرسهٔ زبان های خارجی، هنرستان موسیقی و آکادمی هنرهای زیبا نیز می باشد.نام این شهر در زبان ایتالیایی ناپولی [ˈna:poli] است، همچنین ساکنان ناپل، نام این شهر در لهجهٔ ناپلی را در آنجا بکار می برند، این شهر در لهجهٔ مردمانش ناپوله خوانده می شود.ریشهٔ لغوی نام کنونی شهر، از کلمهٔ یونانی نئوپولیس می آید که از دوبخش نئو به معنای جدید و پولیس به معنای شهر تشکیل شده و ریشه در زبان یونانی داشته و به معنای «شهر جدید» می باشد و مربوط به زمان ساخت و بنا نهاده شدن اولیهٔ این شهر توسط یونانیان است. این نام در زبان فارسی نئوپولیس تلفظ می شود.

پیشینه ی شهر ناپل

در حدود سدهٔ هفتم قبل از میلاد در طی روند مهاجرتی یونانی ها به کشور ایتالیا، آن ها شهرک پارته نوپ را در نزدیکی شهر کومای، در منطقه ای از شهر امروزی ناپل که سن فردیناندو نامیده می شود، بنا کردند. این شهرک در دامنهٔ تپه ای به نام پیتزوفالکونه ساخته شد. در حدود ۵۳۰ قبل از میلاد در شمال شرقی بندرگاه شهری متولد شد که کم کم تا سال ۴۷۰ قبل از میلاد پارتنوپه را در خود بلعید و از آن زمان شهرک پارتنوپه به نام شهر قدیم لقب گرفت و در واقع به محله ای از شهر تازه احداث شده تبدیل شد. این شهر جدید (به یونانی: Neapolis) در موقعیت امروزی شهر قدیم ناپل واقع شده. این شهر جدید تا قرن ها جزء شهرهای موفق ایتالیا و یونان بزرگ بود.تاریخ کامپانیا در قرن چهارم قبل از میلاد تحت تأثیر امپراتوری در حال ظهور جمهوری روم قرار گرفت، به طوری که در سال ۳۲۸ قبل از میلاد روم قصد نوعی سلطهٔ حکومتی بر ناپل را داشت که ناپل آن را نپذیرفت. در نتیجهٔ روم، سپاهی به سمت ناپل گسیل کرد تا خواسته اش را برآورده کند. پس از ۲ سال در سال ۳۲۶ قبل از میلاد یک پیمان صلح بین ناپل و جمهوری روم امضا شد که طبق آن ناپل دارای یک خودمختاری و استقلال مطمئن در امور داخلی و خارجی می شد. به این شکل یونانی ها توانستند تا مدت ها در زمان رومی ها در ناپل به عنوان ملتی تأثیرگذار باقی بمانند و شهرشان تا حدود ۲۵۰ سال به صورت رسمی یک شهر خودمختار باقی ماند. پس از آنکه ناپل در جنگ داخلی روم (۸۸–۸۲ قبل از میلاد) در سمت اشتباه ایستاد، توسط لوسیوس کورنلیوس سولا که یک ارتشبد و سیاستمدار رومی بود به عنوان یکی از استان های وابسته به جمهوری روم ضمیمه شد. حتی با وجود انجام اقدامات رومی سازی که در شهرهای روم انجام شد، ناپل در دوران سزارهای رومی هم به وضوح از یک فضا و فرهنگ یونانی برخوردار بود. محققان دربارهٔ تعداد ساکنان ناپل در دوران روم باستان این گونه حدس می زنند که چیزی حدود ۱۶۰۰۰ تا ۳۰۰۰ نفر در آن زمان در این شهر زندگی می کرده اند.چندین اثر که نتن ها از دوران یونان بلکه از دوران سلطهٔ روم بر ناپل در آنجا باقی ماندند عبارتند از؛ قسمت هایی از دیوار شهر که در دوران روم مستحکم تر شد، آثار به جای مانده از بناهایی با معماری آکروپولیس در منطقهٔ پیتزابلینی در شمال غرب شهر قدیم، عتیقه جات موجود در موزهٔ ناپل (به ایتالیایی: Museo dell’Opera di Santa Chiara) و باقی ماندهٔ آمفی تئاتر رومی. میدان اصلی شهر (به ایتالیایی: Piazza San Gaetano) درست در همان جایی قرار دارد که قرن ها پیش توسط بانیان شهر ساخته شد و در آنجا می شود هنوز ستون هایی مربوط به معبدی یونانی و در زیر زمین ساختمان هایی با کاربری بازار از دوران روم را مشاهده نمود. پیاده روهای شهر قدیم هنوز هم شبیه به شهرهای باستانی است. کامپانیا در طول دوران شکوه روم نتن ها به عنوان منطقه ای مهم از لحاظ تولیدات کشاورزی مثل غله یا شراب مهم به شمار می رفت بلکه به عنوان تفرجگاه اصلی طبقهٔ اشراف نیز شناخته می شد. از این رو در اطراف ناپل مکان های مجلل باستانی مثل حمام های آب گرم رومی و بقایای ویلاهای لوکس یافت می شود.

جغرافیای شهر ناپل

ناپل در کنار یک خلیج کوپک به نام خلیج ناپل با طول حدود ۳۰ کیلومتر واقع شده که دهانه ای در حدود ۱۳ کیلومتر دارد. این دهانه توسط حدود ۴۰ دهانهٔ آتشفشانی کوچک و بزرگ شکل داده شده که معروفترین آن ها سولفاتارا نامیده می شود. این دهانه در کوهی معروف به نام مونته نووو و به معنای کوه نو وجود دارد. این کوه نام خود را به این دلیل کسب کرده که در ۱۵۳۸ در مدت کوتاهی نزدیک به چندین روز توسط گدازه های آتشفشانی به وجود آمد.در سمت دیگر ناپل همچنین یکی از معروفترین و خطرناکترین آتشفشان های جهان وجود، نام این کوه آتشفشانی وزوو است. این کوه حدود ۱۷۰۰۰ سال سن و ۱۲۸۱ متر ارتفاع دارد. این کوه شامل یک کو آتشفشانی است که به دلیل نزدیکی بسیار زیاد به محل مسکونی یکی از خطرناکترین کوهای آتشفشانی جهان به شمار می رود. این آتشفشان، آخرین بار در ۱۹۴۴ و در هنگام ورود نیروهای آمریکایی فوران کرد.

جاذبه های گردشگری شهر ناپل

جاذبه های ناپل (Naples) شبیه به جاذبه های هیچ کدام از دیگر شهرهای ایتالیا نیست و یک دنیا حرف برای گفتن دارد. زندگی در ناپل متفاوت است و همه چیز در این شهر حال و هوایی دیگر دارد.حتی اگر به شهرهای زیادی در ایتالیا سفر کرده باشید، به جرات می توان گفت کم هستند شهرهایی که شما را به اندازه ناپل تاریخی، شلوغ، رنگارنگ و گاهی پرهیاهو مجذوب خود کنند. به نظر می رسد تمام شهر در خیابان هایی حضور دارند که به بندر ناپل منتهی می شود و گویی همه باهم در یک لحظه در حال صحبت کردن هستند.

تفرجگاه ساحلی و قلعه اوو

در امتداد ساحل، در مسیر تاریخی به سوی دریای مدیترانه و جهان، می توان شور و حال این شهر باعظمت را احساس کرد. بندر ناپل به وسیله ی مجموعه ای از دیوارهای ساحلی به دو بخش اسکله ها و حوضچه ها تقسیم شده و همواره پر از جنب وجوش است.تفرجگاه ساحلی ناپل با ۲.۴ کیلومتر طول، در امتداد ساحل و خیابان های ویا پارتنوپه (Via Partenope) و ویا فرانچسکو کاراچولو (Via Francesco Caracciolo) در محله ی کیایا (Chiaia) واقع شده و دید بسیار خوبی از بندر به کوه وزوو دارد.در این تفرجگاه کافه ها و بستنی فروشی های فراوانی به چشم می خورد. گشتی در اینجا بزنید و از حال و هوای سرزنده ی آن لذت ببرید. به علاوه، امتحان طعم پیزای اصیل ناپلی را نیز فراموش نکنید.در انتهای خیابان ویا فرانچسکو کاراچولو و باریکه ی منتهی به دریا، قلعه ی اوو (Ovo) با قدمت تقریباً ۸ قرن به چشم می خورد. اوو قدیمی ترین قلعه در ناپل است. نمای بندر، کشتی ها، خلیج و کوه وزوو از میان خرابه های این قلعه زیباتر است و موزه ی قوم شناسی ماقبل تاریخ در این محوطه از سرامیک ها و دیگر آثار متعلق به ناپل باستان میزبانی می کند.

کلیسای سن سورو (سنسورو)

کلیسای سَن سِوِرو (Sansevero) به عنوان یک کلیسای خصوصی برای خاندان سن سورو در سال ۱۵۹۰ میلادی ساخته شد. خاندان سن سورو بعدها از این کلیسا به عنوان مقبره ی خانوادگی استفاده کردند. کلیسا در قرن هجدهم با ظرافت فراوان به سبک معماری باروک، از سوی ریموندو دی سانگرو (Raimondo di Sangro) و شاهزاده ی سن سورو مورد مرمت قرار گرفت.از میان مجسمه هایی که شاهزاده سفارش داده بود، زیباترین آثاری که با ظرافت تمام خلق شده بودند، «مسیح مستور» اثر سامارتینو و دو مجسمه ی مرمری دیگر محسوب می شدند.دیگر اثری که از یک قطعه سنگ مرمری ساخته شد، مردی را به تصویر می کشد که در تور پیچیده شده و در حال سقوط است. این اثر به قدری با ظرافت تراشیده شده که نمی توان باور کرد که از جنس سنگ مرمر است.از دیگر آثار عجیب به نمایش درآمده در این کلیسا، یک جفت دستگاه آناتومی بدن انسان است که سیستم گردش خون و عضلات بدن را به تصویر می کشند. این دستگاه ها از اسکلت واقعی ساخته شده و در آن ها از سیم، ابریشم و موم استفاده شده است.

سرداب های سن جنارو

سرداب های قرن دومی سن جنارو (San Gennaro) نیز به مانند سرداب های روم باستان، هزارتویی از راه ها و قبرستان ها هستند، اما نسبت به همتایان رومی خود از نظر معماری جاه طلبانه تر بوده و تصاویر نقاشی زیباتری دارند.این دخمه ها در دو سطح ساخته شده اند و در طبقه ی بالایی نقاشی های دیواری متعلق به اواخر قرن دوم میلادی دیده می شود. در این سرداب ها مقبره ی کوچک اسقف ها و کلیسای بزرگ زیرزمینی همراه با ۳ دالان تزئین شده با نقاشی هایی از قرن های چهارم تا ششم به چشم می خورد.این کلیسا در قرن پنجم در نزدیکی سرداب ها ساخته شد و اگرچه بارها دستخوش تغییر قرار گرفت، اما همچنان می توان از آن به عنوان نمونه ای نادر از معماری اوایل دوران مسیحیت یاد کرد.

موزه ملی باستان شناسی

موزه ملی باستان شناسی میزبان یکی از نفیس ترین مجموعه های باستانی در جهان است که بسیاری از آن ها از حفاری های اولیه ی شهر پمپی به اینجا آورده شده اند. درواقع، بیشتر جاذبه های هنری شهر در اینجا قرار دارند.به علاوه، این موزه دارای گنجینه ی هنری شاهان ناپلی است. از این گنجینه ها می توان به کلکسیون خاندان فارنزه یا فارنیسه (Farnese) از رم و پارما، کلکسیون کاخ های پورتیچی (Portici) و کاپودیمونته (Capodimonte) و آثاری از محوطه های باستانی هرکولانیوم و کومای یا کومِی (Cumae) اشاره کرد.طبقه همکف موزه عمدتاً به مجسمه های مرمری نظیر هرکول، مجسمه ای ۳.۱۷ متری یافت شده از حمام های کاراکالا در روم و بزرگ ترین گروه از مجسمه های مرمری از دوران عهد عتیق اختصاص دارد. در نیم طبقه ی بعدی، مجموعه ای از موزاییک های باستانی از شهر پمپی به چشم می خورد که یکی از مشهورترین آن ها نبرد اسکندر را به تصویر می کشد.در طبقه ی اول موزه، مجسمه ی اطلس (از اساطیر یونان باستان) دیده می شود. در این طبقه همچنین کلکسیونی از مجسمه های برنزی از شهر پمپی و منطقه ی باستانی هرکولانیوم قرار دارد. در طبقه ی اول به طور به ویژه به دنبال اثر «آپولو چنگ می نوازد» باشید؛ مجسمه ای که به قرن پنجم میلادی و منطقه پلوپونز در یونان تعلق دارد.نقاشی های دیواری باستانی از دیگر جاذبه های این طبقه هستند. ابزارهای برنزی مخصوص آشپزی، کوزه های سفالی و مجموعه ی بزرگی از آثار متعلق به منطقه ی پمپی، ارزش دیدن در این طبقه را دارند.

کاخ سلطنتی و موزه کاپودیمونته

کاخ سلطنتی کاپودیمونته که اساساً به عنوان یک شکارگاه برای چارلز سوم ساخته شده بود، تبدیل به اقامتگاه سلطنتی و کاخی برای میزبانی از آثار خاندان فارنیسه شد که به وی به ارث رسیده بود. این کلکسیون شامل پرتره هایی از خاندان حاکم، اثر تیتسیانو وچلی، می شود و اساس گالری ملی، یکی از برترین کلکسیون های هنری در ایتالیا، را تشکیل می دهد.علاوه بر این کلکسیون با ۵۰۰ عکس، آثار کاراواجو، رافائل، بلینی و هنرمندان ناپلی از قرن هفدهم و هجدهم در این موزه دیده می شود.در اقامتگاه سلطنتی این مجموعه، می توان مبلمان، پرده های منقوش و ظروف سفالی مورداستفاده در دوران خاندان بوربون و ساوُی را مشاهده کرد. اتاق کوچک «سرامیک ها» کاملاً با ردیفی از سرامیک ها و سفال ها پر شده است.

تونل بوربون

بدون شک، یکی از عجیب ترین تفریحات در ناپل، کاوش تونل های زیرزمینی و ناتمام، موسوم به تونل های بوربون، است. کار ساخت این تونل ها در قرن نوزدهم و به دستور شاه فردیناند دوم، به عنوان راهی برای فرار وی از کاخ سلطنتی به مکانی امن در استحکامات نظامی، ساخته شد.بااین حال، کار حفاری این تونل ها هرگز به پایان نرسید و بعدها در خلال جنگ جهانی دوم به عنوان یک پناهگاه و بیمارستان اضطراری مورد استفاده قرار گرفت.دسترسی به این دالان های عظیم و تونل های ترسناک از طریق تورهای گردشگری امکان پذیر است. شما می توانید در خلال این بازدید، از آب انبارها و وسایل باقی مانده از جنگ جهانی دوم، نظیر خودروها و موتورسیکلت های قدیمی و همچنین بقایایی از معماری های باستانی دیدن کنید.

فروشگاه های مجسمه های سفالی در خیابان سن گرگوریو آرمنو

اگر به دنبال سوغاتی هایی هستید که منحصر به این شهر هستند، مجسمه های سفالی بهترین گزینه برای خرید در ناپل محسوب می شوند. اما قدم زدن در خیابان سن گرگوریو آرمِنو (San Gregorio Armeno) چیزی فراتر از یک فرصت برای انجام خرید در ناپل است و تجربه ای از زندگی و فرهنگ محلی برای شما خواهد بود.در ماه دسامبر می توان حال و هوای کریسمس را در این منطقه احساس کرد. مجسمه های مربوط به تولد مسیح در کلیساها و مکان های عمومی سراسر ایتالیا یافت می شوند، اما ظرافت هیچ کدام از آن ها به پای مجسمه های ناپلی نمی رسد. تماشای انبوه مجسمه ها در رنگ ها و شکل های مختلف، شما را حیرت زده می کند.

سالن تئاتر سن کارلو

سالن تئاتر سن کارلو (San Carlo) به عنوان یکی از بزرگ ترین سالن های نمایش در اروپا و یکی از خانه های مطرح اپرا در ایتالیا، به دستور شاه چارلز از خاندان بوربون، در مجاورت کاخ سلطنتی وی، ساخته شد. کار ساخت این سالن در سال ۱۷۳۷ به پایان رسید. سن کارلو علاوه بر یدک کشیدن عنوان قدیمی ترین خانه اپرای فعال در اروپا، در گذشته الگویی برای تمام خانه های اپرا محسوب می شد.در این سالن نمایش، علاوه بر اپرا، اجراهای دیگری چون کنسرت و رقص باله نیز برگزار می شود. سن کارلو علاوه بر شهرت بالای آن به خاطر کیفیت صدا، به داشتن پرسروصداترین و بی ادب ترین تماشاگران در ایتالیا نیز مشهور است.

کاخ سلطنتی

کاخ سابق سلطنتی که در بخش شرقی میدان پلبیشیتو (Plebiscito) قرار دارد، در سال ۱۶۰۰ به دست دومنیکو فونتانا، معمار ایتالیایی، ساخته شد و بین سال های ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۱ مورد مرمت قرار گرفت. در نمای مرتفع این کاخ، ۸ مجسمه ی مرمری از شاهان متعددی که بر ناپل حکمرانی می کردند، دیده می شود.می توان در داخل این کاخ، پلکانی از جنس مرمر سفید متعلق به سال ۱۶۵۱، یک سالن نمایش و ده ها اتاق با مبلمان، پرده های منقوش، اشیاء سفالی و مجسمه های متعدد را پیدا کرد. این کاخ همیشه خلوت بوده و می توان از راهنماهای صوتی رایگان آن بهره برد. بسیاری از توریست ها این کاخ را یکی از برترین و البته مهجورترین جاذبه های گردشگری ناپل می دانند.

قلعه نوو

قلعه نُوو (Nuovo)، با داشتن ۵ برج نظامی، که در جنوب میدان اصلی شهر واقع شده، در گذشته اقامتگاه شاهان و نایب السلطنه های ناپل بود. تاریخ این قلعه، روایتی از حاکمان متعدد فرانسوی، اسپانیایی و اتریشی است که هرکدام از آن ها چیز جدیدی به آن اضافه کرده اند.قلعه نوو در ابتدا در بین سال های ۱۲۷۹ تا ۱۲۸۲ به دست چارلز اول ساخته شد و بعدها از سوی آلفونسوی اول از آراگون توسعه یافت. او بین سال های ۱۴۵۳ تا ۱۴۶۷، به منظور ورود پیروزمندانه ی خود به شهر، اقدام به ساخت طاق های پیروزی به سبک رنسانس اولیه بین برج های قلعه کرد.بخش هایی از این قلعه برای رویدادها و جشنواره ها مورد استفاده قرار می گیرد، اما اسلحه خانه، دیوان جنوبی و تالار چارلز پنجم معمولاً به روی عموم باز هستند. در حیاط قلعه کلیسای سبک گوتیک سانتا باربارا به چشم می خورد.

کلیسای جامع ناپل

اگرچه قدمت کلیسای جامع ناپل به اواخر قرن سیزدهم میلادی بازمی گردد، اما این عبادتگاه به سبب زمین لرزه و بازسازی های متعدد، بارها دستخوش تغییرات چشمگیری قرار گرفته است. برای مثال، زمین لرزه ی سال ۱۴۵۶ میلادی، آسیب زیادی به کلیسا وارد کرد، اما درگاه مرکزی کلیسا همچنان سالم باقی ماند.در ردیف جنوبی کلیسا، کلیسای کوچک اما باشکوه سن جنارو، حافظ مقدس شهر ناپل، قرار دارد. در محراب اصلی این کلیسا، یک سردیس نقره ای، حاوی جمجمه ی سن جنارو که در سال ۳۰۵ میلادی و در دوران دیوکلتیان، به شهادت رسید، نگهداری می شود.می توان مقبره ی این قدیس را در زیر محراب اصلی مشاهده کرد. به علاوه، در محوطه ی باستانی زیرزمینی، کلیسای سانتا رستیتوتا (Santa Restituta)، قدیمی ترین کلیسای ناپل، با نقاشی های زیبای سقفی و ستون هایی از یک معبد رومی به چشم می خورد.

صومعه و موزه سن مارتینو

صومعه سن مارتینو، متعلق به فرقه ی سابق کارتوزیان، در سال ۱۳۲۵ میلادی ساخته شد و در قرن هفدهم مورد مرمت قرار گرفت. این صومعه همچنین میزبان موزه ملی سن مارتینو نیز است. این عبادتگاه که شما حتماً باید از گنجینه و اتاق نگهداری اشیاء مقدس آن دیدن کنید، با سنگ مرمر، نقاشی های سقفی و نقاشی هایی از قرون هفدهم و هجدهم به زیبایی آراسته شده است.دو دالان دادستان ها و دالان اصلی در این صومعه با ۶۰ ستون مرمری سفید احاطه شده اند. صومعه جایگاه خوبی برای موزه دارد که در آن ظروف سفالی، کالسکه ی سلطنتی چارلز سوم و انبوهی از آثار تاریخی متعلق به ناپل و جنوب ایتالیا در قرون هجدهم و نوزدهم نگهداری می شود.

سن دومنیکو ماجوره

سن دومنیکو ماجوره (San Domenico Maggiore) که در حدود سال ۱۳۰۰ میلادی ساخته شد، در میان زیباترین و شگفت انگیزترین کلیساهای ناپل قرار دارد و پر از آثار دوران اوایل رنسانس است. گچ بری های زیبای سقف این کلیسا نگاه شما را مستقیماً به سوی محراب اصلی آن می برند.هرکدام از ۲۴ اتاق کوچک درون این کلیسا در نوع خود دارای ویژگی هایی هستند. در این میان می توان به اتاقک سن میشل مقرب در انتهای راهروی مرکزی کلیسا اشاره کرد که دارای یک کلیسای قرن دهمی است. در تالار کاپلونه کروچیفیسو (Cappellone Crocifisso) یک صلیب قرن سیزدهمی و یک نقاشی قرن پانزدهمی از مراسم خاک سپاری مسیح دیده می شود.

سانتا کیارا

دالان صومعه ی سانتا کیارا (Santa Chiara)، متعلق به سال ۱۳۱۰ میلادی، بیشتر شبیه به یک پارک در یک شهر ساحلی است تا یک عبادتگاه خلوت برای راهبه ها. کاشی های ماژولیکای ساخته شده در کارگاه های کاپودیمونته، در رنگ های مختلف و طرح های سرزنده، ۶۶ ستون هشت ضلعی اطراف این دالان را پوشانده اند و در میان ستون ها نیز نیمکت هایی طویل قرار دارد که آن ها نیز با کاشی تزئین شده اند.به نظر می رسد این طراحی، دنیای غیرمذهبی با صحنه هایی از زندگی روزمره ی انسان ها از آن دوران (اواسط قرن هفدهم) را وارد دیوارهای صومعه کرده است. در زیر درگاه های ورودی، دیوارها در چهار طرف دالان با نقاشی های دیواری قرن هفدهمی از صحنه هایی از کتاب مقدس پوشانده شده اند.دیدار از سانتا کیارا تنها به این دلایل محدود نمی شود و این صومعه در کنار دالان زیبا و باشکوه خود، جاذبه های دیگری نیز دارد. در داخل صومعه و در طرف راست آن، صحنه ای از تولد مسیح در یک خرابه ی رومی در کنار نمایش زندگی روزمره ی مردم ناپل به چشم می خورد.شخصیت های درون نقاشی لباس هایی به سبک مردم قرن هجدهم و نوزدهم به تن دارند. تصور می شود که این صحنه آرایی مرتبط با یک خرابه ی رومی، احتمالاً بازتابی از علاقه ی شدید به کشف هرکولانیوم در اوایل قرن هجدهم باشد.

سانتا لوچیا

در غرب میدان پلبیشیتو، در دامنه های کوه پیتزوفالکونه (Pizzofalcone)، منتهی به دریا، محله ی سانتا لوچیا (Santa Lucia) قرار دارد. در جنوب خیابان پهن سانتا لوچیا، منطقه با خیابان های مدرن و نقشه ی منظمی ساخته شده است، اما در شمال آن، ترکیبی شلوغ اما زیبا از مسیرهای باریک و پلکانی به چشم می خورد که بخشی از زندگی سنتی ناپلی هستند.از دست دادن تماشای مغازه ها و نانوایی ها، کارگاه های هنرمندان، کافه های کوچک و خیابان هایی که بچه ها در آن بازی می کنند، ناامیدکننده است. رخت ها معمولاً در بالای سر شما آویزان هستند و گفت وگوها بین بالکن ها و پنجره های سراسر خیابان های باریک ادامه دارد. این محله در هر زمانی از روز جذاب است، اما در شب رنگ و بویی متفاوت به خود می گیرد و تبدیل به یکی از جاذبه های محبوب شبانه در ناپل می شود.

و در پایان...

ناپل در جنوب روم بوده و از مهم ترین شهرهای جنوبی کشور ایتالیا است. بدون هیچ شک و تردیدی می توان ناپل را پر هیاهو و پر جنب و جوش ترین شهر در ایتالیا نامید، چرا که مردم این شهر در تمامی ساعات شبانه روز در خیابان های ناپل حضور داشته و به فعالیت های مختلف مشغول هستند.شما می توانید در کل شهر عطر پیتزا را حس کنید. اگر به رستوران های این شهر زیبا سر زدید، حتما پیتزا ماریانا را امتحان کرده و دسرهای خوشمزه ایتالیایی را نیز میل کنید. ناپل مردم خون گرم، طبیعت زیبا و آثار تاریخی و هنری بسیار زیادی دارد.اگر به این شهر زیبا سری زدید، می توانید به سراغ ویرانه های شهر پمپی یا همان شهر سوخته رفته و از آن بازدید کنید. تماشای غروب آفتاب در خلیج ناپل نیز یکی دیگر از فعالیت هایی است که می توانید در این شهر زیبا انجام داده و لحظات فوق العاده ای را در ناپل سپری کنید.امیدواریم از خواندن این مطالب لذت ببرید با ساعد نیوز همراه باشید.

معرفی شهر بوردور