به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، همزمان با رشد نوزاد و رسیدن به مرحله نوپایی، پرسش های متداولی که ذهن مادران را هم به خود مشغول می کند تغییر می کند تا جایی که یکی از مهم ترین آنها این سؤال خواهد بود: چه موقع «نظم» را به کودک نوپایم بیاموزم؟
آیا خیلی زود نیست؟
زمانی که کودک نوپایتان برای به دست آوردن شکلات جیغ می کشد یا غذا را به هر نشانه ای روی زمین می ریزد شاید خیلی سخت باشد که بفهمید باید با چنین رفتاری جگونه برخورد کنید. در چنین مواقعی این پرسش به ذهن خطور می کند که آیا آموزش اصول نظم و انضباط به یک کودک نوپا هنوز خیلی زود نیست؟ در پاسخ باید گفت، نه چندان. یادتان باشد کارهایی نظیر ایجاد محدودیت و محروم ساختن از برخی مزایا برای خردسالی در این سن چندان اثرگذار نیست چون او هنوز نمی تواند ارتباط دقیقی میان علت و اثر پیدا کند. اما در چنین سنی خیلی خوب است که کودک نوپا را با مفهوم «درست» و «اشتباه» آشنا کنید. متأسفانه بسیاری از والدین واژه نظم و انضباط را تنها در تنبیه می بینند. اما اساس و ریشه واژه «نظم» در آموزش است. کارشناسان تربیتی توصیه می کنند که برای کودک نوپایی که تنها یک سال دارد، نظم باید با اجتماعی سازی و آموزش حد و مرزها در فکرش نهادینه شود.
برای آموزش نظم حواسش را پرت کنید!
اگر در واکنش به کارهایی نظیر بالا رفتن از مبلمان بر سر کودک نوپایتان فریاد بکشید این کار واکنشی جز اضطراب، خشم و از همه مهم تر کنجکاوی بیشتر در او به همراه ندارد. در عوض توصیه می کنیم خیلی سریع اما به نرمی حواسش را پرت کرده و او را مشغول به انجام کار دیگری کنید. برای مثال، اگر کودک نوپایتان خود را از دسته مبلمان بالا می کشد، به آرامی او را برداشته و روی زمین بگذارید و شروع به خواندن کتاب برایش کرده و یا با همدیگر با اسباب بازی ها بازی کنید. منحرف کردن توجه کودک نوپا به کاری دیگر نه تنها موجب می شود که دیگر آن کار به خصوص را انجام ندهد بلکه به نوعی به او آموزش داد ه اید که کارهایی نظیر بالارفتن از دسته مبلمان «ممنوع» است.
در برابرش محکم باشید!
حتمالا بارها دیده یا تجربه کرده اید کودکان نوپایی را که برای به دست آوردن یا خوردن چیزی مانند شکلات پیش از شام گریه می کنند. در این موارد شاید به خود بگویید «همین یک دفعه است» و «مشکلی به وجود نمی آید». اما چنین نرمشی به کودک این اجازه را می دهد تا همواره از این استراتژی برای به دست آوردن هر آنچه می خواهد استفاده کند. در واقع او را به طور ناخواسته ترغیب می کنید که با گریه کردن به اهدافش برسد. به خاطر داشته باشید وضع کردن برخی محدودیت ها مهم است و از آن مهمتر پافشاری بر اجرای آنهاست. به این نکته مهم هم توجه کنید که شما و همسرتان باید به این قوانین احترام بگذارید و در مواجهه با گریه کودک از مواضع خود کوتاه نیایید، زیرا تجربه ثابت کرده نرمش یکی از والدین در برابر گریه کودک (که از سر خواستن چیزی غیرمتعارف و در زمانی غیر منطقی صورت می گیرد) همزمان با پافشاری همسر بر «نه» گفتن پیامهای ضد و نقیضی به کودک ارسال می کند و به او این اجازه را می دهد تا در مرتبه بعدی با صلابت بیشتری از راه گریه به خواسته اش برسد.
با او همراه باشید!
کودک نوپا بیشتر از آنکه از گوش دادن به حرف های شما چیزی فرا بگیرید از آنچه که انجام می دهید الگو می پذیرد. اگر فرزندتان نسبت به یکی از دوستان هم سن و سالش خشم و غضب می کند و دید خوبی به او ندارد، رفتاری را از خود بروز دهید که دوست دارید او نیز همان کار را انجام دهد، مثلا بگویید :«دوستت را به آرامی در آغوش بگیرد» سپس دست های کودک را به آرامی باز کرده و چگونگی در آغوش گرفتن را برایش اجرا کنید. همچنین اگر مسواک زدن برایش کار سختی است، به جای صحبت کردن این بار همراه او شوید و با یکدیگر دندانهایتان را مسواک بزنید.
از انواع «نه» استفاده کنید!
اگر همیشه از واژه «نه» استفاده کنید، حساسیت کودک نوپایتان به این کلمه و اثرگذاری آن به تدریج کمرنگ می شود. سعی کنید از این واژه در مواردی که انجام کاری خاص، خطری برای سلامت کودک به همراه دارد استفاده کرده و در عوض در مواردی که خبری از خطر نیست از عبارت های معادل اما فاقد «نه» استفاده کنید. به عنوان مثال اگر کودک در حال رساندن خود به مایکرویو است با قاطعیت از «نه» استفاده کرده اما وقتی خبری از انجام کارهای خطرناک نیست، مثلا درآوردن کفش در خودرو، به جای گفتن «نه» از عباراتی نظیر این استفاده کنید: وقتی به خانه رسیدیم پاهایت را از کفش خارج کن، آن موقع می توانی بدون کفش بازی کنی«.
هر رفتار خوبش را تحسین کنید!
برخی مواقع کارهای نامناسب کودک نوپایتان به این دلیل صورت می گیرد که به خوبی نمی تواند با شما و محیط اطراف ارتباط مناسبی برقرار کند و او فکر می کند از این طریق توجهتان را به بهترین نحو ممکن جلب می کند. اینجاست که واکنش شما تعیین کننده خواهد بود. پس کاری کنید که کودکتان متوجه شود شما از انجام کارهای مناسب وی خوشحال می شوید. همچنین نشان دهید هر بار که قوانین ساده وضع شده در خانه را رعایت می کند شاد می شوید. پس هر بار که لباسش را در جای خود آویزان کرد با لبخندی حاکی از رضایت به او نشان دهید که توجهتان کاملا جلب شده است. پس از این واکنش ها تعجب نکنید که کارهای رضایت بخش زیادی را پشت سر هم انجام دهد.
